احتکار

معنی کلمه احتکار در لغت نامه دهخدا

احتکار. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) غله اندوختن گران فروختن را بگاه گرانی. غله نگاه داشتن تا بگرانی بفروشد. ( منتهی الارب ). غله به نیت گرانی جمع کردن.( غیاث ). غله داشتن امید تنگی را. ( تاج المصادر ). حکر. تحکر. انبار کردن. احتکار، نگاهداری طعام و خوراک است بجهت گران شدن و قحط شدن. ( تعریفات جرجانی ). مؤلف کشاف اصطلاحات الفنون آرد: احتکار، در لغت بازداشت چیزی است برای آنکه پس از گران شدن قیمت آن بفروش برسانند. و حُکرة بضم حاء حطّی و سکون کاف اسم مصدر است. و شرعاً خریداری خواربار آدمی است و بهائم و بازداشت آن است تا زمان گران شدن آن. و خواربار آدمی عبارت است از برنج و ذرت و گندم و جو و امثال آن جز عسل و روغن که از خواربار مستثنی است و قوت بهائم هم عبارت است از کاه و جو و مانند آن و مدّت بازداشت را برخی چهل روز گفته اند و پاره ای یکماه دانسته اند و بعضی زیاده از سالی هم تعیین کرده اند و این مدّتهای تعیین شده در مقابل کیفری است که در عرف باید متحمل شوند و الاّ این عمل شرعاً حرام است. و مرتکب آن مرتکب گناه است ، خواه مدّت را کم یا زیاد قرار دهد. چه احتکار با مقرراتی که در شرع است امری غیرمجاز است. و بعضی در احتکار شرط دانسته اند که هنگامی که جنسی گران شد به امید آنکه گرانتر شود، خریداری میکنند چنانکه در اختیار آمده است. پس اگر خریدار در ارزانی خریداری کند، و زیانی بمردم نرساند، در احتکار جنس حرجی نیست. از جامع الرموز والدّرر در کتاب الکراهیّة : انبارهای اهل احتکار چون دل مادر موسی فارغ شد. ( ترجمه تاریخ یمینی ). || بُنداری. انبارداری. و المحتکر، یجبر علی البیع ولایُسعّرُ علیه.

معنی کلمه احتکار در فرهنگ معین

(اِ تِ ) [ ع . ] ۱ - (مص م . ) انبار کردن و نگاهداشتن کالا به قصد گران فروختن . ۲ - (اِمص . ) انبارداری .

معنی کلمه احتکار در فرهنگ عمید

۱. گردآوردن چیزی بیش از اندازۀ نیاز، انبار کردن.
۲. (اقتصاد ) انبار کردن کالا به قصد گران فروختن.

معنی کلمه احتکار در فرهنگ فارسی

انبارکردن غله یاچیزدیگربقصدگران فروختن
۱ - ( مصدر ) انبار کردن کا ( مخصوصا غله ) برای فروش بهنگام گرانی و کمیابی . ۲ - ( اسم ) بنداری انبارداری .

معنی کلمه احتکار در دانشنامه آزاد فارسی

اِحتِکار
در فقه، انبارکردن مواد غذایی و امتناع از عرضۀ آن به قصد گران فروشی یا افزایش قیمت آن در آینده. عده ای از فقها ازجمله گروهی از شافعیه به تحریم آن نظر داده اند و گروهی دیگر ازجمله شیخ مفید و صاحب جواهر، قائل به کراهت آن بودند. بیشتر امامیه آن را در گندم، جو، خرما، کشمش و روغن دانسته اند، اما شیخ طوسی نمک را نیز بر آن افزوده است. حاکم می تواند محتکر را به فروش ملزم کند. زیدیه و بیشتر امامیه تحقق احتکار را مشروط به آن می دانند که رفع نیاز از راهی دیگر ممکن نباشد. در ایران اولین بار در ۱۳۱۸ش، هم زمان با جنگ جهانی اول و کمیابی ارزاق، قانونی دربارۀ جلوگیری از احتکار کالاهای مورد نیاز تصویب شد. ماده ۴ قانون تعزیرات حکومتی مصوب ۱۳۶۷ مجمع تشخیص مصلحت نظام احتکار را چنین تعریف کرده است: «احتکار عبارت است از نگهداری کالا به صورت عمده با تشخیص مرجع ذیصلاح و امتناع از عرضۀ آن به قصد گران فروشی یا اِضرار به جامعه، پس از اعلام ضرورت عرضۀ آن توسط دولت». مجازات محتکر بسته به این که مرتبۀ اول تا چهارم باشد. از الزام به فروش، جریمۀ معادل دَه درصدِ ارزش کالای احتکار شده، لغو پروانۀ کار، معرفی محتکر از طریق رسانه ها و فروش کالا توسط دولت، و اخذ جریمه تا سه برابر ارزش کالا، متفاوت است.

معنی کلمه احتکار در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] احتکار، به انبار کردن مواد غذایی خاص به انگیزه افزایش قیمت آنها گفته می شود. و از این عنوان در باب تجارت سخن گفته شده است. و احتکار کننده را محتکر گویند.
ذخیره کردن مواد غذایی برای خود یا خانواده یا امری دیگر احتکار محسوب نمی شود.
موارد احتکار
به قول مشهور احتکار تنها در گندم، جو، خرما، کشمش و روغن ثابت است. و هر چند بسیاری از فقیهان، احتکار را در روغن زیتون ثابت دانسته اند اما ثبوت آن در روغن زیتون و نمک اختلافی است.
احتکار به قصد اضرار
شکّی نیست که احتکار اگر به قصد اضرار به مسلمانان و یا موجب اختلال در نظام زندگی اجتماعی آنان شود حرام است. البته نه به عنوان احتکار بلکه به عنوان ثانوی که همان حرمت اضرار به مسلمانان یا حرمت ایجاد اختلال در نظام زندگی آنان است. از این جهت فرقی در حرمت بین موارد ذکر شده و غیر آن نیست و هر نوع حبس کردن موادّ غذایی و غیر غذایی از چیزهایی که در زندگی به آن احتیاج است را می تواند شامل شود. لیکن سخن از احتکار در جایی است که موادّ غذایی مذکور به قصد گران شدن قیمت آنها در عین نیاز داشتن مردم بدون رسیدن به حدّ اضطرار انبار شود که در حرمت و کراهت این عمل اختلاف است.
اختلاف در کراهت احتکار
...
[ویکی شیعه] اِحتِکار، نگهداری کالای ضروری در صورت کمیاب شدن آن در بازار، با هدف فروختن آن به بهای بیشتر. به مشهور فقیهان شیعه نسبت داده اند که احتکار را حرام و مربوط به کالاهای ضروری، به ویژه مواد خوراکی دانسته اند. البته برخی از فقیهان دایره حکم احتکار را گسترش داده و معتقدند احتکار همه کالاهای مورد نیاز جامعه را دربرمی گیرد.
در قوانین حقوقی جمهوری اسلامی ایران مجازات هایی برای احتکارکننده در نظر گرفته شده است.
احتکار به معنای ذخیره و نگهداری کالای کمیاب در بازار و مورد نیاز مردم، به انتظار گران شدن بهای آن است. برخی قید خرید را در تعریف احتکار افزوده اند و گفته اند خرید کالا و و خودداری از عرضه آن به بازار، در صورت کمیاب شدن و نیاز مردم به آن، احتکار است. اما برخی دیگر حبس کالا را به صورت مطلق (از هر راهی به دست آورده باشد، مانند زراعت و تجارت) احتکار می دانند. به کسی که احتکار می کند، مُحْتکر می گویند. در روایتی پیامبر اکرم محتکر را معلون خوانده است.
[ویکی اهل البیت] احتکار عبارت است از کاهش دادن یا متوقف کردن جریان توزیع کالا توسط همه یا برخی از فروشندگان به طور موقت. این اقدام فروشندگان با توجه به وضع بازار و به خصوص تقاضای تحریک شده خریداران به منظور بالابردن قیمت و درآمد حاصل از افزایش قیمت کالا صورت می گیرد.
احتکار در لغت به معنای نگهداری طعام به انتظار گران شدن آن را گویند. جوهری در صحاح گفته: "الاحتکار: جمعُ الطعام ِ وحبسه یَتَربّصُ به الغلاء" (جمع کردن و انبارکردن طعام به انتظار گران شدن). در بیشتر فرهنگهای لغت اصلی و معتبر زبان عربی نیز نزدیک به این معنا برای آن گفته شده است. در اصطلاح نیز احتکار عبارتست از حبس گندم، جو، خرما، کشمش و روغن حیوانی و از فروش آنها. با وجود شباهت میان معنای لغوی و اصطلاحی احتکار دو تفاوت میان این دو معنا وجود دارد.
پرسشی که مطرح می شود این است که: آیا احتکار به وسیله نگهداری هر گونه طعام و مواد غذایی مورد نیاز مردم تحقق می یابد یا اختصاص به مواد غذایی خاصی دارد؟ جواب آن است که؛ به نظر مشهور فقیهان امامیه کالاهایی که احتکار در مورد آنها صادق است عبارتند از: گندم، جو، خرما، کشمش، (که غلات چهارگانه معروف هستند) و نیز روغن حیوانی (نه نباتی).
مستند گفته مشهور روایت غیاث بن ابراهیم از امام صادق علیه السلام می باشد: غیاث عن ابی عبدالله علیه السلام قال: لیس الحکرة الا فی الحنظة والشعیر والتمر والزبیب والسمن؛ احتکار فقط در گندم، جو، خرما، کشمش و روغن حیوانی می باشد.
بعضی از فقها مانند: شیخ صدوق، شهید اول و شهید ثانی و از معاصرین امام خمینی علاوه بر مواد غذایی یاد شده، روغن زیتون را نیز از موارد احتکار نام برده اند. در تأیید نظر این عده از فقیهان روایاتی نیز وجود دارد.
در مقابل این دسته از فقهاء که احتکار حرام را فقط در انواع خاصی از مواد غذایی محدود کرده اند، دسته ای دیگر از فقهاء، احتکار را منحصر در مواد غذائی خاصی نمی دانند و هر آنچه را که در عرف جامعه به آن مواد غذایی (طعام) به مواد غذائی اصلی اطلاق می شود که ادامه زندگی انسان غالباً به استفاده از آنها بستگی دارد. گفته شود را دربرگیرنده حکم حرمت می کنند، از آن جمله می توان به «محقق خوئی» اشاره نمود.
با توجه به این نظریه چون نوع مواد غذائی مورد مصرف مردم با توجه به شهرها و مکانهای مختلف متفاوت است مصادیق احتکار نیز در هر شهر مختلف خواهد بود. مثلاً در شهرهایی مثل مازندران و رشت که مواد غذایی اصلی آنها برنج می باشد، احتکار آن حرام و در شهری دیگر که ماده غذایی اصلی برنج نبوده و از چیز دیگر مثل گندم به عنوان غذای اصلی روزمره استفاده می کنند. احتکار گندم حرام و احتکار برنج حرام نمی باشد.
این گروه از فقیهان دلیل سخن خود را این گونه بیان کرده اند که:
[ویکی فقه] احتکار (فقه). احتکار، به انبار کردن مواد غذایی خاص به انگیزه افزایش قیمت آنها گفته می شود.
ذخیره کردن مواد غذایی برای خود یا خانواده یا امری دیگر احتکار محسوب نمی شود.
نراقی، احمد بن محمدمهدی، مستند الشیعه، ج۱۴، ص۵۰.
به قول مشهور احتکار تنها در گندم، جو، خرما، کشمش و روغن ثابت است.
بحرانی، یوسف، الحدائق الناضرة، ج۱۸، ص۶۲.
شکّی نیست که احتکار اگر به قصد اضرار به مسلمانان و یا موجب اختلال در نظام زندگی اجتماعی آنان شود حرام است.
نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲۲، ص۴۸۰.
...

معنی کلمه احتکار در ویکی واژه

speculazione
انبار کردن و نگاهداشتن کالا به قصد گران فروختن.
انباردا

جملاتی از کاربرد کلمه احتکار

در سال ۲۰۱۷، دولت مرکزی قانون مدل‌های کاری کشاورزی را منتشر کرد. با این حال، پس از یک دوره زمانی، مشخص شد که تعدادی از اصلاحات پیشنهادی توسط ایالات انجام نشده‌است.کمیته ای متشکل از هفت وزیر ارشد در ژوئیه ۲۰۱۹ برای بحث در مورد اجرا تشکیل شد. بر این اساس، دولت مرکزی هند سه مصوبه (یا قانون موقت) را در هفته اول ژوئن سال ۲۰۲۰ ابلاغ کرد که مربوط به محصولات کشاورزی، فروش آنها، احتکار، بازاریابی کشاورزی و… از جمله موارد دیگر بود.
این امری قبول شده‌است که احتکار پول به صورت وجه نقد یا حساب بانکی بدون استفاده منجر به تورم منفی خواهد شد. هیچ‌کسی تورم منفی را مطلوب نمی‌داند.
هنگامی که قهوه در طول دوران استعمار به آمریکای شمالی رسید در ابتدا همانند ورود به اروپا موفق نبود. چرا که نوشیدنی‌های الکلی محبوبیت بیشتری داشتند. در طول جنگ انقلاب آمریکا تقاضا برای قهوه چنان افزایش یافت که واسطه‌ها و دلالان را ترغیب به احتکار منابع کمیاب قهوه برای کسب سود بیشتر به واسطهٔ افزایش قیمت‌ها نمود. وقوع چنین موضوعی بی‌ارتباط با کاهش دسترسی به چای از سوی بازرگانان بریتانیایی نیز نبود. ذائقهٔ بسیاری از آمریکایی‌ها به ویژه پس از ماجرای مهمانی چای بوستون و همچنین جنگ ۱۸۱۲ (که طی آن بریتانیا به‌طور موقت دسترسی به واردات چای را قطع کرد) از چای به قهوه، افزایش چشمگیری یافت.
۵. منع اضرار به غیر و انحصار و احتکار و ربا و دیگر معاملات‌ باطل و حرام‌.
لیک اغنیا هنوز بر ایشان ز احتکار مسدود راه زندگی از چارسو کنند
دل گرسنه ماندست و روح ناهار تن را غم تدبیر احتکار است
و بدان که احتکار در داروها و چیزها که نه قوت باشد و نه حاجت بدان عام بود حرام نیست، اما در قوت حرام است. اما آنچه به وی نزدیک بود، چون گوشت و روغن و امثال این، خلاف است و درست آن است که از کراهت خالی نبود، اما به درجه قوت نرسد و نگاهداشتن قوت نیز آن وقت حرام بود که طعام تنگ بود، اما وقتی که هر وقت که خواهد خرید آسان بیاید، تا فروختن حرام نباشد که در آن ضرری نباشد. و گروهی گفته اند که در این وقت نیز حرام بود و درست آن است که مکروه بود که در جمله انتظار گرانی می کند و رنج مردمان را منتظر بودن مذموم و مکروه بود.
قانون اساسی با هر گونه اضرار به دیگری، انحصار، احتکار، ربا و اسراف و تبذیر در مواردی چون مصرف، سرمایه‌گذاری، تولید، توزیع و خدمات مخالف است؛ که این معنا از بندهای پنجم و ششم استباط می‌شود.
و همچنین حکمت در خلق اطعمه آن است که غذا و قوت مردم باشد پس مقتضای حکمت آنها آن است که هر که از آنها بی نیاز است به دست اهل احتیاج برساند و از این جهت در شریعت، از احتکار و حبس اطعمه، نهی وارد شده است و همچنین درغیر اینها.
اِحتِکار، در اصطلاح فقهی به نگهداری کالای ضروری خاص در صورت کمیاب شدن آن در بازار، با هدف فروختن آن به بهای بیشتر؛ برخی قید خرید را در تعریف احتکار افزوده‌اند و گفته‌اند خرید کالا و خودداری از عرضه آن به بازار، در صورت کمیاب شدن و نیاز مردم به آن، احتکار است. اما برخی دیگر حبس کالا را به صورت مطلق (از هر راهی به دست آورده باشد، مانند زراعت و تجارت) احتکار می‌دانند. و احتکار کننده را محتکر گویند.
جمعی از خانواده‌ها که از زمان‌های قدیم به آبکنار مهاجرت و ساکن شده‌اند عبارتند از: فرهادی، پورهادی، سیدین، شکر طایفه، شفیع، محبی، بهلولی، کربلائی سمیع سمیعی، نورانی، فرجی، عمرانی، پادنگی، خانعلی، حاتم، قزوینی زاد، یوسفی، سیف، خباز، فقیر پندار، عندلیب، رحیم دوست، مدبر، بحری، شیرازی، نوروزی مقدم، صفائی، محمدیان، کاروانکش، وارد ، شیخ زاد، فردی، هدهدی، روستای - جلالیان، قیومی، میرزا احمدی، قیامی، ذوالفقار، سیاوش، نجف پور، بابائی، سلطانی، صفری، سرمه‌ای، نعمتی، غلامی، مسکین، فلاحتکار، برقی، شمسی، موسویان، حبیبی و علوی که عده‌ای از این خانواده‌ها دو رگه می‌باشند.
به مشهور فقیهان شیعه نسبت داده‌اند که احتکار را حرام و مربوط به کالاهای ضروری، به‌ویژه مواد خوراکی دانسته‌اند (به قول مشهور احتکار تنها در گندم، جو، خرما، کشمش و روغن ثابت است). البته برخی از فقیهان دایره حکم احتکار را گسترش داده و معتقدند احتکار همه کالاهای موردنیاز جامعه را در برمی‌گیرد.
قالوا لاهله و للبیع، قال ابن عمر فاذا جاء فاخبروه‌ انّ رسول اللَّه قال: احتکار الطّعام بمکّة الحاد.
بسیاری از افراد مبتلا به اختلال ذخیره‌سازی، احتکار خود را مشکل نمی‌دانند.این اختلال معمولاً مزمن و مقاوم به درمان است و بیمار در پی درمان نمی‌آید مگر به سنین دهه پنجم و ششم برسد.
کذب و جبن و احتکار و خست و رشوه‌خوری هیچ ناید راست با تاج کیانی داشتن
سه عشر و نصف کار و احتکار غله قحط آرد نه خرج موکب شاهی که فیاض النعم باشد