آرزو

در سال ۱۹۶۳، راندولف رهبر گروه مارس در واشینگتن بود که توسط بایارد رستین سازمان یافته بود در این گروه بود که مارتین لوتر کینگ، سخنرانی «من یک آرزو دارم» را ایراد کرد. راندولف الهام بخش بودجه آزادی، یا بودجه آزادی راندولف، با هدف برطرف کردن مشکلات اقتصادی جامعه سیاه پوستان بود. این طرح در ژانویه سال ۱۹۶۷ تحت عنوان «بودجه آزادی برای تمامی مردم آمریکا» توسط او منتشر شد.

چیزی دگر از تو آرزو می نه کنیم از خوان نیاز توشه ای ده ما را

زهر نوع آنچه تو باشی خریدار شود از آرزوی تو پدیدار

بن راینر از روزنامهٔ تورنتو استار گفت که دکلمهٔ جکسون در «اسپیچ‌لس» توانست آرزوی شخصی‌اش مبنی بر این که جکسون بلد نیست بخواند را به واقعیت تبدیل کند.

آنتونی گیدنز پیشاهنگ جامعه‌شناسی بومی بریتانیا و آرزومند قالب بندی دوباره نظریه اجتماعی و بازسنجی درک ما از مدرنیته است. با ۳۴ کتاب به ۲۹ زبان و ۲۰۰ مقاله ازنظر مرجع به آثار، نفر پنجم است. تقریباً همه معاصران را نقد کرده و در علوم‌اجتماعی خرد و کلان زبانزد عام و خاص است. صاحب نظر در انسان‌شناسی، امور اقتصادی، سیاسی، تاریخ، فلسفی، باستانشناسی، روانشناسی و… است.

لهذا محمد داود خان به ناچار به اتحاد جماهیر شوروی روی آورد. اتحاد شوروی که آرزومندی شدیدی داشت تا همسایه جنوبی اش از لحاظ نظامی و اقتصادی به وی وابسته باشد، تقاضای افغانستان را لبیک گفت و در سال ۱۹۵۸ با ورود اولین دسته سلاح و تکنیک محاربوی شوروی به افغانستان همکاری نظامی شوروی تحقق یافت.

سلامتی، پس اگر نیست ،بازگشتی خوب به آرزوی یکی زین دوگانه می جویم

در ناوگان ستاره ای اتحاد سیارات آزاد، نابغه دیگری به نام یانگ ونلی وجود دارد. او در ابتدا آرزو داشت از طریق آکادمی نظامی تاریخ‌نگار شود و تنها به دلیل نیاز به پول شهریه به بخش تاکتیکی ارتش پیوست. او به سرعت به عنوان کمودور ارتقاء یافت زیرا در بسیاری از نبردها و درگیری‌های سرنوشت ساز در استراتژی نظامی برتری نشان داد. او به رقیب اصلی راینهارد تبدیل می‌شود، اگرچه آنها به یکدیگر بسیار احترام می‌گذارند. برخلاف راینهارد، او بیشتر به خاطر پیروزی‌ها و موفقیت‌هایش در غلبه بر شانس‌های به ظاهر غیرممکن و کاهش خسارات جانبی و تلفات ناشی از عملیات نظامی شناخته می‌شود.

عبدالله زاده از کارمندان میراث فرهنگی برایمان درباره جایگاه این بنا و گهواره ها و عروسکهاش توضیح داد. طبق رسمی کهن، زوج هایی که بچه دار نمی شدند، شبی را در جوار پیر استیر همبستر می شدند تا معجزه اتفاق بیفتد. اتاق­های زائرین اطراف حیات که حالا تحریب شده برای همین کار بوده و گهواره ها و عروسک­ های داخلشان از آن زوج هایی که به آرزویشان رسیده اند و آنها را نذر پیر استیر کرده اند. باورم نمی شد چنین رسم کهنی در 15 کیلومتری سبزوار و درست کنار جاده اصلی هنوز زنده است. وسایل زندگی داخل اتاق اصلی نشان از آن داشت که هنوز زوج­ هایی هستند که با آرزوی بچه دار شدن شبی را در این اتاق سر می کنند هرچند گفته ها حاکی از آن بود که به همین دلیل چند باری گروه های مذهبی قصد تخریب بنا را داشته­ اند.

در آرزوی زمزمه العطش بمیر وز هر سراب تشنگی جاودان مخواه

در دشت آرزو ز حنابندی هوس رنگی نیافتم‌ که به سودن نسوختم

از سال ۲۰۱۰ برنامه‌های شبکهٔ کارتون نت‌ورک بر روی این کانال در مقطع زمانی ثابتی (۱۱ تا ۲ بعدازظهر) پخش می‌شود. اما برخی برنامه‌ها (بعنوان مثال سریال آرزوهای بزرگ) با اینکه محصول و یکی از مشتریان معروف شبکهٔ کارتون نت‌ورک به شمار می آید در این کانال در ساعت های دیگری پخش می‌گردند.

خصم شه تا عدهٔ‌دار آرزوست عاقل آبستن نشان می‌خواندش

مجنون، شنیده باشی، کز دست عشق چون شد؟ پیش آی تا ببینی درمانده ز آرزویی

خون می خورد کریم ز مهمان سیر چشم داغ است عشق از دل بی آرزوی من

مانده دل در آرزوی حرف تلخی از لبت زان شکر شیرین دهان این مگس کی می‌شود

اتهام تجاوز به آرزو خرمدین اولین بار توسط دوست صمیمی آرزو خرمدین مطرح شد. هر دو دوست ساکن شهرک اکباتان و از کودکی با او همکلاسی بوده‌اند و تا زمان قتل این دوستی ادامه داشته‌است. گفت: «نه در دوره مدرسه، وقتی بزرگ‌تر شدیم، یک روز؛ مقابلم نشست و گفت: "می‌خواهم رازی به تو بگویم که اگر نگویم، نگفتنش خفه‌ام می‌کند" و گفت: " کودک که بودم، هشت ساله، پدرم… م. " به مادرم گفتم. مادر گفت" ساکت باش و هیچ چیزی به هیچ کسی نگو…" مادرم که از خانه خارج می‌شد، پدر و من که تنها می‌ماندیم…" آرزو در تمام سال‌های دوستی‌مان تنها سه بار این داستان را تعریف کرد و هر مرتبه می‌لرزید.»

دبوز برای بازی در فیلم موزیکال داستان وست ساید (۲۰۲۱) ساختهٔ استیون اسپیلبرگ به شهرت بیشتری رسید و برندهٔ جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد. از آن زمان او نقش اصلی فیلم پویانمایی دیزنی، یعنی آرزو (۲۰۲۳) را صداپیشگی کرده‌است.

دل عراقی بیچاره آرزومند است امید بسته که: تا کی نقاب بگشایی؟

از زمان آغاز دیاسپورای یهودی، بسیاری از یهودیان آرزوی بازگشت به «صهیون» و «سرزمین اسرائیل» را داشته‌اند، اگرچه میزان تلاشی که باید برای چنین هدفی صرف شود، محل مناقشه است. در طول قرن شانزدهم، جوامع یهودی در چهار شهر مقدس — اورشلیم، طبریه، الخلیل و صفد — پا گرفتند و در سال ۱۶۹۷، خاخام یهودا هاچاسید گروهی متشکل از ۱۵۰۰ یهودی را به اورشلیم هدایت کرد. در نیمه دوم قرن هجدهم، مخالفان حسیدیسم در اروپای شرقی، معروف به پروشیم، در فلسطین ساکن شدند.