آن سر

ساتلوف در ۴ اوت ۲۰۱۳ پس از اینکه از مرز ترکیه وارد سوریه شد، در نزدیکی شهر حلب در سوریه ربوده شد. او در رقه نگهداری می‌شد. خانواده او خبرها را مخفی نگه داشتند و می‌ترسیدند که در صورت افشا کردن آنها، به او آسیب برسد. آژانس‌های دولتی و خانواده او یک سال به صورت مخفیانه در تلاش بودند که او را آزاد کنند. در ۱۹ اوت ۲۰۱۴، داعش ویدئویی با عنوان «پیغامی برای آمریکا» منتشر کرد که در آن سربریده‌شدن جیمز فولی، دیگر خبرنگار آمریکایی به تصویر کشیده می‌شد. در پایان این ویدئو، داعش رئیس جمهور آمریکا، باراک اوباما را تهدید کرد که «حرکت بعدی او» تعیین‌کننده سرنوشت ساتلوف خواهد بود.

در این گیتی آویخته روز و شب نجنبدش بر یاد آن سر دو لب

خوش آن سر که پا سوی پیران نهاد کف اندر کف دستگیران نهاد

این تصور که آریایی‌های ایرانی دارای سپاه و واحدهای نظام‌یافتهٔ بزرگی بودند، غلط است. آنان در گروه‌های قبیله‌ای کوچکی می‌زیستند که هر کدام مستقلاً در جایی مستقر شدند و سرانجام پس از گذشت قرن‌ها، شمار آنان چنان افزایش یافت که بر آن سرزمین‌ها مسلط گشتند.

از اشتران ویس و قرن یک شتر منم گردیده ام بر آن سر خاک از مجاوران

می‌شکفتم ز طرب زان که چو گُل بر لبِ جوی بر سرم سایهٔ آن سروِ سَهی بالا بود

چو سایه خسپم و کاهل مرا اگر جویی به زیر سایه آن سرو پایدار بجو

أبان بن تغلب جُرَیری (؟ -۷۵۸م) قاری و لغوی شیعی کوفی بود. از شاگردان برجسته‌ی علی بن الحسین (زین العابدین) چهارمین امام شیعیان، و از رجال حدیث است که رجال شیعه و سنی به اخبار و روایات او اعتماد داشته‌اند. او در فقه و ادبیات عرب و قرائت قرآن سرآمد بود. کتاب‌هایی تألیف کرده از جمله: تفسیر غریب القرآن و کتاب الفضائل. ابان قرائت منحصربه‌فردی در قرآن داشت که هم‌اکنون نزد قاریان قرآن مشهور است.

خسرو تاج بخش ناصر دین آن سرشته به عقل و دانش داد

مسلمانان در اواسط قرن اول هجری قمری به فرارود گام نهادند و نام ماوراءالنهر را — که معادل عربی فرارود بود — برای آن سرزمین برگزیدند. همچنین مسلمانان نام وهروت (به‌رود) را به جیحون و رود گل زریون (چاچ) را به سیحون تغییر دادند. دربارۀ مرزهای جغرافیایی ماوراءالنهر در کتاب حدودالعالم این‌گونه آمده‌است: «ناحیه‌ای است که حدود مشرق وی حدود تبت است و جنوب وی خراسان است و حدود خراسان و مغرب وی غوز است و حدود خلخ و شمالش هم حدود خلخ است».

به گل و لاله نظر کی کند این دیدهٔ شوخ هر کجا قامت آن سرو خرامان باشد

به گفته پلوتارک، تاریخ‌نگار یونان باستان، ژولیوس سزار پس از نبرد زیله (در زیله، ترکیه امروزی) در تاریخ ۲۱ ماه مه ۴۷ ق م (گاه‌شماری ژولینی) در طول جنگ داخلی سزار که طی آن سربازانش پس از ۴ ساعت لشکر فارناک دوم را شکست داده بودند، این شبه جمله سرد را در نامه‌ای به دوستش «آمانتیوس» می‌نویسد. او می‌خواسته با این کلام نشان دهد که چگونه آسان و سریع دشمن را نابود کرده و پیروز از میدان بدرآمده است.

استخاره در لغت به معنای بهترین خواستن و خیر خواستن از خدا است. با اینکه اعمال خلاف رضای خدا در زندگی پادشاهان قاجار به‌خصوص مظفرالدین شاه و محمدعلی شاه بسیار وجود داشته، اعتقاد عجیبی به استخاره داشتند سید حسین بحرینی روحانی مورد اعتماد و اطمینان مظفرالدین شاه بود و او در کارهای مختلف حتی در مسائل ساده روزانه از وی درخواست استخاره می‌کرد و معمولاً عین الدوله پشت سر شاه می‌ایستاد و بحرینی بعد از نگاه کردن به قرآن سرش را بالا می‌کرد و به صورت او نگاه می‌کرد که چه بگوید.

آن موجد بیضا آن مظهر آبها در روز قیام آمد، های‌های هذا اُلَهٌ بدعانی هذا رُبَبٌ قدسانی هذا مِلَحٌ مزّائی؛ آن سرّ جمال اللّه وان صرف جلال اللّه با صوت و پیام آمد، های‌های هذا شُغَفٌ لمعانی هذا جُذَبٌ قدمانی هذا وَلَهٌ غِیْبانی؛

آن سرو که پاک است چو گل دامن حسنش افسوس که قدر نظر پاک ندانست

یکی از مورخین می‌گوید چون برخی جمشید را سلیمان می‌دانند شاید مادرش در آنجا مدفون باشد لهذا باین اسم خوانده شده اما در یکی از تواریخ اروپا مرقومست که سلیمان ابی جعفر برادر هارون الرشید شهر پسارگیدی را تحویل داشته وقتی از جانب خلیفه به حکومت آنجا رفته، مادرش که همراه بوده در آن سرزمین درگذشته و بخاک مدفون آمده از آنوقت معروف به قبر مادر سلیمان گردیده و بطول زمان گمان نموده‌اند سلیمان نبی است پس مشهد ام‌النبی نیز گفته‌اند و الله اعلم. این بلوک از شهرهای بزرگ ایران و اولین بناست که نهاده شده…

سرهای جوانان اهل بیت هیجده سر بود، بعد از سر حسین سر علی اکبر را آوردند پس از او سر عباس بن علی بر نیزه بود و حامل آن سر قشعم جعفی بود بعد از او سر عون بود نیزه دار سنان بن انس نخعی بود همین نحو سرها را پشت سر هم وارد می‌کردند. پشت سرها اسیران وارد شدند پیشاپیش آنها زین العابدین بود.

به زرین عمود آن سرافراز شاه وزان بارگه کرد بیرون سپاه

طول بدن آب‌شکاف هندی ۴۰ تا ۴۳ سانتیمتر و بازهٔ بال‌های آن ۱۰۸ سانتیمتر است. این پرنده سر سیاه، پس سر، پیشانی و گلوی سفید دارد. روتنه سیاه است، لبه بال سفید، و خط سیاهی از وسط دمگاه تا انتهای دم سفیدش کشیده شده‌است. پاها و ساق‌های آن سرخ‌رنگ هستند. زیرتنه خاکستری و منقار به رنگ قرمز است. پرندهٔ جوان دارای روتنهٔ قهوه‌ای تیره و منقار قهوه‌ای تیره است. آب‌شکاف هندی تنها پرنده‌ای است که نیم‌نوک پایینی آن بزرگتر از نیم‌نوک بالایی است.

گرچه از چشم تر من قامتش بالا کشید جلوه خشک از من آن سرو چمن دارد دریغ