اوقات فراغت

هاچیوجی دانش آموز سال دوم درون‌گرا در دبیرستان کازه‌هایا است که ترجیح می‌دهد از تعاملات اجتماعی خودداری کند و در اوقات فراغت خود مانگا می‌کشد. یک روز، در کتابخانه مدرسه، یک دختر سال اول، ناگاتورو، ناخواسته مانگای او را کشف می‌کند، او را «سنپای» صدا می‌کند و او را به گریه می‌اندازد. او شروع به رفت‌وآمد در مکان‌های خلوت او از جمله اتاق هنر، می‌کند و او را به دلیل شخصیت ترسو و علاقه‌های اوتاکویی، که اغلب به شیوه‌ای جنسی پیشنهاد می‌کند، اذیت می‌کند. او همچنان به او فشار می‌آورد تا بیشتر به یک فرد قاطع تبدیل شود، در حالی که سنپای در عوض به ناگاتورو دل می‌بندد و به تدریج از پوسته‌اش بیرون آمده و خود را درگیر زندگی او می‌کند.

شیخ یک روز سخن مترسمان می‌گفت پس گفت اول رسمی بود کی مردم بتکلف بکند آنگه آن عادت شود آنگه آن عادت طبیعت شود آنگه آن طبیعت حقّیقت شود. پس شیخ ابوبکر مؤدب را گفت برخیز و دوات و کاغذ بیار تا از رسوم و عادات خانقاهیان فصلی بگوییم، چون بیاورد گفت بنویس و بدانکه اندر عادت و رسوم خانقاهیان ده چیزست کی برخود فریضه دارند به سنت اصحاب صفه رضی اللّه عنهم و اهل خانقاه را صوفی از آن گویند کی صافی باشند و بافعال اهل صفه مقتدی باشند اما این ده چیز کی برخود فریضه دارند و در موافقت کتاب خدای تعالی و سنت مصطفی علیه السلام بود، یکی آنست کی جامه پاک دراند کی گفت وَثِیابکَ فَطَهّر و پیوسته باطهارت باشند کی گفت فیهِ رِجالٌ یُحِبونَ اَنْ یَتَطَهَّرُوا وَاللّه یَحِبُّ المُطَهِّرین دوم آنکه در مسجد یا بقعۀ از خیر نشنیند چنانک گفت یُسَبِّحُ لَهُ فِیها بِالغُدوِّوَالاصالْ رِجالٌ سیم آنکه باول وقت نمازها به جماعت کنند چنانک گفت: وَالَّذِینَ هُمْ عَلی صَلواتِهِمْ یُحافِظون چهارم آنکه به شب بسیار نماز کنند چنانک گفت: وَمِن اللَیلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلةً لکَ پنجم آنکه سحرگاه استغفار و دعا بسیار کند چنانک گفت: وَبِالاَسحارِهُمْ یَسْتَغْفِرُون ششم آنکه بامدادان چندانکه توانند قرآن برخوانند و تا آفتاب برنتابد حدیث نکنند چنانک گفت اِنَّ قُرآنَ الفَجْرِ کانَ مَشهُوداً هفتم آنکه میان نماز شام وخفتن بوردی و ذکری مشغول باشند چنانک گفت وَمِنَ اللَّیلِ فَسَبِّحهُ وَاِدْبارَ النُّجُوم هشتم نیازمندان را و ضعیفان را و هرکه بدیشان پیوست وی را درپذیرند و رنج ایشان بکشند چنانک گفت: وَلا تَطُرد الَّذِینَ یَدْعُونَ ربَّهُمْ بِالغدوَةِ والعَشِّی یُریدُون وَجْهَه نهم آنکه بی‌موافقت یکدیگر چیزی نخورند چنانک گفت وَالمُوفُونَ بِعَهْدِهِم اِذا عاهَدُوا دهم آنکه بی دستوری یکدیگر غایب نگردند چنانک گفت: وَاِذا کانُوا مَعَهُ عَلی اَمرٍ جامِعٍ لَم یَذْهَبُوا حَتْی یَسْتَأذِنُوه. و جز ازین اوقات فراغت ایشان بسه کار بود یا علم آموختن یا بوردی مشغول بودن یا به کسی راحتی و چیزی رسانیدن. پس هرکه این جمع را دوست داردو بدآنچ تواند ایشان را یاری دهد درفضل و ثواب ایشان شریک باشد کی گفت فَاسْتَجابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ اَنَّی اُضیعُ عَمَلَ عامِلٍ مِنکُمْ مِن ذَکَرٍ اَوانُثَی بَعْضُکُمْ مِنْ بَعْضٍ و پیغامبر گفت صلی اللّه علیه من احب قوماً فهو منهم و اندرین قوم باشد آنکه مصطفی گفت رب اشعث اغبرذی طمرین لایؤبه به لواقسم علی اللّه لابره منهم البراء ابن عازب وبا خدای عالم در حقّ ایشان گفت: اُولئِک هُمُ الرّاشِدونَ فَضْلاً مِنَ اللّه وَنِعْمةً وَاللّه عَلِیمٌ حَکیم و صلی اللّه علی محمد و آله اجمعین.

شغل اغلب مردم این روستا دامداری و کشاورزی و به طبع کاشت برنج است. رودخانه معروف پلنگ‌رود که از کوه‌های سیاه‌ورود سرچشمه می‌گیرد و بزرگ‌ترین رودخانه شهرستان میباشد نیز از این شهرک عبور می‌کند. به سبب وجود این رود، در فصل تابستان اباتر میزبان ماهیگیران پرشماری است که برای صید ماهی و گذراندن اوقات فراغت خود به این روستا می‌آیند.

او خودش نیز چندی کتاب نوشت و تصویرسازی‌های آنها را نیز انجام داد که از آن میان می‌توان به «روش زندگی شش‌پایان» (۱۹۰۳)، «چگونگی نگهداری زنبورها» (۱۹۰۵)، «خودآموز مطالعهٔ طبیعت» (۱۹۱۱)، «کتاب حیوانات خانگی» (۱۹۱۴) و «درختان در اوقات فراغت» (۱۹۱۶) اشاره کرد. او همچنین یک رمان به نام «اعترافات یک صنم خداناشناس» (۱۹۰۶) به رشتهٔ تحریر درآورد. هم همسرش و هم یک باغبان علمی به نام لیبرتی هاید بیلی به او گفتند که چاپ «خودآموز مطالعهٔ طبیعت» اتلاف سرمایه خواهد بود و شکست خواهد خورد، اما این کتاب مبدل به یک کتاب جامع استاندارد برای آموزگاران شد و بعدها به ۸ زبان ترجمه گردید و بیش از بیست بار به چاپ رسید؛ و هنوز هم چاپ می‌شود.

کارل مارکس، در بخشی از گروندریسه تحت عنوان «در باب ماشین‌ها»، بحث می‌کند که گذار به جامعهٔ پساسرمایه‌داری که به صورت پیشرفته با خودکارسازی ترکیب شده‌است، می‌تواند کاهش چشم‌گیری در نیروی کار مورد نیاز برای تولید کالاهای مورد نیاز داشته باشد؛ سرانجام می‌توان به نقطه‌ای رسید که همهٔ مردم برای دنبال کردن علم، هنر و فعالیت‌های خلاقانه اوقات فراغت زیادی داشته باشند. بعدها برخی از مفسرین این وضعیت را «پساکمیابی» نام‌گذاری کردند.

بوم گردی ممکن است به عنوان حرکت افراد از محل زندگی عادی خود به مناطق روستایی برای حداقل مدت بیست و چهار ساعت تا حداکثر شش ماه فقط با هدف اوقات فراغت و تفریح تعریف شود. گردشگری روستایی به کلیه فعالیت‌های گردشگری دریک منطقه روستایی گفته می‌شود.

خرید به بررسی کالا و خدمات جهت دریافت آن و به قصد انجام فعالیت بازرگانی گفته می‌شود. خرید کردن یک فعالیت انتخابی و سپس دریافتی است. زمینه این نوع فعالیت‌ها می‌تواند گاه برای پر کردن اوقات فراغت یا مسائل اقتصادی باشد.

شکر و منت آن خدای را که فرزند مرا به حلیه حکمت مزین گردانید و به پیرایه خرد و دانش آراسته کرد و به درجه و منزلت بزرگ رسانید و اکنون هنگام عزلت و اوقات فراغت است و اعراض نمودن از دنیا و اقبال کردن به آخرت و استعداد زاد و تهیو اقامت معاد. چه بزرگان گفته اند: «الدنیا مزرعه الاخره».

هفته کاری و آخر هفته با توجه به شغل افراد و فرهنگ حاکم بر کشورهای مختلف، متفاوت است. در اغلب کشورهای اروپایی و آمریکایی، روزهای کاری هفته از دوشنبه تا جمعه یا شنبه است و روز پایانی هفته یا دو روز پایانی هفته به اوقات فراغت و انجام کارهای شخصی اختصاص پیدا می‌کند. در کشورهای عربی حوزه خلیج فارس جمعه و شنبه دو روز تعطیلی آخر هفته است. همچنین در اسرائیل نیز روزهای جمعه و شنبه روزهای تعطیل محسوب می‌شود و روز شنبه برای یهودیان مقدس‌ترین روز است.

ناتوانی در نقش پذیری در فعالیت‌های مهم اجتماعی، حرفه ای یا اوقات فراغت به دلیل استفاده زیاد.

فیتزجرالد در پی کسب ثروت، در نیویورک برای آژانس تبلیغاتی بارون کولیر مشغول به کار بود و در اتاقی تک‌نفره در وست ساید منهتن زندگی می‌کرد. با وجود خلق شعار جذاب «ما شما را در ماسکتین پاک نگاه می‌داریم» برای یک رخت‌شوی خانه در آیووا، مزد کمی برای آن دریافت کرد و زندگی را در فقر نسبی می‌گذراند. او که همچنان مشتاق فعالیت در حرفهٔ پرآمد ادبی بود، در اوقات فراغتش چند داستان کوتاه و طنز نوشت. با بیش از ۱۲۰ بار شنیدن جواب رد، او تنها یک داستان به نام «طفل‌های کوچک در جنگل» را فروخت و بابت آن مبلغ ناچیز ۳۰ دلار را دریافت کرد.

از اوقات فراغت چگونه استفاده کنیم: رنگ‌زنی فیلم کوتاهی به‌کارگردانی و نویسندگی عباس کیارستمی است که در سال (۱۳۵۶ خورشیدی) تولید شد. این فیلم، ضمن اشاره به چگونگی گذراندن اوقات فراغت کودکان، مراحل مختلف رنگ‌آمیزی را به آنها می‌آموزد.