ابرار

رشیدالدین میبدی در کشف‌الاسرار و عدةالابرار چنین روایت کرده‌است: پس از آنکه ابرهه در صنعا کنیسه‌ای ترسایی به نام قلیس ساخت، قصد ابرهه این بود که قلیس را جایگزین کعبه و محل زیارت کند، و برای این کار تبلیغاتی کرد. او با دادن هدایایی توانست برخی را به طمع دریافت این هدایا به قلیس جذب کند و در عربستان این خبر پیچید که محل زیارت از مکه به یمن منتقل شده. زهیر بن بدر برای تلافی از عبدالمطلب اجازه خواست تا در کنیسهٔ آنها شکم خود را خالی کند. زهیر راهی یمن شد، و پس از چند روز عبادت درخواست کرد، تا شبی را در بقعه‌ای تنها باشد. شب‌هنگام او در و دیوار محراب را با مدفوع آلوده ساخت و بگریخت. ابرهه پس از آگاهی، سوگند خورد تا کعبه را با خاک یکسان کند.

آن جایکه احرار نشینند، نشستیم وان کار که ابرار گزیدند، گزیدیم

سقاهم می‌دهد ساغر پیاپی به تو ای ساقی ابرار از این سو

ابرار حسین (۹ فوریهٔ ۱۹۶۱ – ۱۶ ژوئن ۲۰۱۱) یک بوکسور سبک‌وزن متوسط اهل پاکستان بود.

لارودی کار مطبوعاتی‌اش را از سال ۱۳۴۵ با کیهان ورزشی آغاز کرد. و سردبیری نخستین روزنامه ورزشی ایران، ابرار ورزشی را از آغاز انتشار آن برعهده دارد. لارودی سردبیری نشریات ورزشی زیادی را تجربه نموده‌است و شاگردان زیادی در میان روزنامه‌نگاران ورزشی نسل‌های مختلف تربیت کرده‌است.

کتاب های وی بیشتر اشعار ایشان است اما کتاب هایی در زندگی نامه برخی فقها ، تاریخ بنای برخی مساجد و ..است . کتاب های شعری مانند : الف الریحانی موسوعه الریحانیه ، دمعه الحبیب فی مصاب الغریب ، العبرات المنبریه ، الدموع الساکبات ، شعاع المنبر ، الابوذیات الریحانی ، لوعه الاسی ، بهجه الابرار ، سلوه المحبین ، مناهل الواردین و……

جفاگاهی بر احرارش ستم‌گاهی بر ابرارش نه آگه‌ کس ز هنجارش نه واقف‌ کس ز سامانش

- شهرستانی در مفاتیح الاسرار و مصابیح الابرار (قرن ششم)

گاه دست این بدامن او آویزد که: الاطال شوق الابرار الی. و گاه شوق او از گریبان این سر بزند:انی الیهم لاشد شوقاً. و گاه این بینائی او شود تا گوید:

ای مخزن جواهر الطاف کردگار وی مکمن ذخایر ابرار الوداع

نه چون آن مهتر آزادگان، سرمایه ایمان که در هر منقبت سر دفتر ابرار می‌آید

ادبیات عرفانی ایران نیز در حوزهٔ ادبیات غنایی جای دارد. در این عرصه نیز آثار بزرگی چون کشف‌الاسرار و عدةالابرار، اسرارالتوحید، مرصادالعباد، مثنوی معنوی و به نظم و نثر آفریده شده‌اند.

تو راه جمله ابرار برگیر پس آنگه مذهب عطار برگیر

ابوالفضل رشیدالدین میبدی نویسنده، شاعر و مفسر قرآن در نیمهٔ نخست قرن ششم هجری / دوازدهم میلادی است. مهمترین اثر وی تفسیر کشف الاسرار و عدة الابرار می‌باشد که تفسیر بزرگِ مشروحی از قرآن است و تألیف آن در اوایل سال ۵۲۰ ه‍.ق / ۵۰۴ خورشیدی / ۱۱۲۶ م آغاز گردیده و چنان‌که میبدی خود در ابتدای کتاب گفته در حقیقت شرحی است بر تفسیری که استاد او خواجه عبدالله انصاری ترتیب داده بود.

مفسر شیعه،‌ جوادی آملی با اشاره به خصیصه‌های موجود در ساختمان و سیر مفهومی آیات موسوم به آیه اطعام؛ معتقد است بهشت منشی ابرار پیش از عملکرد دنیوی آنان، به جهت سه احتمال تجسم اعمال ابرار، حضور آنان هم‌اکنون در بهشت یا تمثیل این صحنه، به صحنه بهشت خواهد بود. از دیگر نکات توصیفی در این آیات،‌ توصیف عمل نیک و خیر به نوشیدن جام شراب، توصیف ملکه عمل نیک و خیر به چشمه است که در ادامه آیات، به نذر که نوعی تعهد درونی مومنانه است به عنوان یک عمل خیر به همراه جزای دنیوی و اخروی آن است اشاره شده‌است. بیان جایگاه ابرار، تفاوت آنان با عبادالله و تشریح ویژگی‌های ابرار به ضمیمه اجرهای اخروی آنان از مطالب مورد اشاره در آیات ابتدایی سوره انسان است.

که تا از جملهٔ احرار باشی ابد دل زمرهٔ ابرار باشی

چگونه راه برد وسوسه به سوی دلی که حِرز خویش کند مدح سَیّدالابرار

نام خداوندی که ذکر او آرایش گفتار است و مهر او روشنایی اسرار، دیدار او نزهت ابصار است و رضاء او در دار القرار خلعت ابرار.

ابرار اقتصادی روزنامه اقتصادی صبح ایران به صاحب‌امتیازی، مدیرمسئولی و سردبیری سید محمد صفی‌زاده و چاپ گروه نشریات ابرار است. این روزنامه از سال ۱۳۷۳ تاکنون منتشر می‌شود و تیراژی میان ۷۰ تا ۸۰ هزار نسخه دارد.

برای این سوره نام‌های متعددی است که مشهورترین آن‌ها سوره «انسان» و سوره «دهر» و سوره «هل اتی» است که هرکدام از آن‌ها از یکی از کلمات اوائل سوره گرفته شده‌است. طبرسی در مجمع البیان علاوه بر این نام‌ها، به «ابرار» به عنوان نام دیگر این سوره اشاره کرده‌است.