آهخته

چرخ تیغ مرادش آهخته کشته از خیر و شر در او نم و نار

کنون جویی همی حیلت که گشتی سست و بی طاقت تو را دیدم به برنایی ، فسار آهخته و لانه

بران جان گرامی با تنی چند رسید، آهخته بر گل، سوسنی چند

قوی قوایم و فربه سرین و چیده میان دراز گردن و آهخته گوش و گرد شکم

وجودم چشم بسته بر سر پای بر آهخته اجل تیغ ابادت

گفت چون خاطب علی بن الحسین ذوالفقار از نیام آهخته گردد ذوالفقار بوتراب

آورده‌اند که در کوهی بلند، درختی بود بزرگ، شاخه‌های آهخته ازو جسته، و برگ بسیار گرد او درآمده. و در آن، قریب هزار خانه زاغ بود. و آن زاغان را مَلِکی بود که همه در فرمان و متابعت او بودندی، و اوامر و نواهی او را در حل و عقد، امتثال نمودندی. شبی مَلِکِ بومان ؛به سبب دشمنایگی که میان بوم و زاغست؛ بیرون آمد و به طریق شبیخون بر زاغان زد و کام تمام براند، و مظفر و منصور و مؤید و مسرور بازگشت.

آهخته چه داری مدام تیغت ای دوست بگو بر که کینه داری

به هم بر همی‌سود دست دریغ شنیدند ترکان آهخته تیغ

در چنان روزی که بر دشت نبرد آهخته بود چون بر اطراف چمن بید طبر تیغ و تبر