باده پرست

به دور نرگس مخمور لعل باده پرستت وداع عقل به گفتم طمع زهوش بریدم

از صحبت صوفی منشان سوخت دماغم ای باده پرستان، ره میخانه کدام است؟

اگرچه باده پرستیم، مست آن جامیم اگرچه اشتر مستیم در قطار توییم

گوئی که بکن توبه ازین باده پرستی زنهار مگو خواجه که من آن نتوانم

مزاج باده پرستان گرفته ام در عشق به جان ازان نبود رغبتم که شیرین است

ز غیر باده پرستی دلا پشیمان باش که توبه پیش محقق بجز ندامت نیست

چو من از باده پرستی شده‌ام غرقه مستی دگرم خیره چه جویی که من از جوی تو جستم

هر که چون ماه نو انگشت نما شد در شهر همچو ابروی تو در باده پرستان پیوست

روشنایی ز فروغ می گلگون داریم روزن خانه ی ما باده پرستان جام است

از شاهد و می گر خبری هست بگوئید چون باده پرستی هنری هست بگوئید