آهرمن

برین سان همی‌افگند دشمنان همی برکند جان آهرمنان

سیامک بیامد برهنه تنا بر آویخت با پور آهرمنا

بدی دام آهرمن ناکس است به دامش درون چون شوی باخرد؟

مبادا گزند سپهر بلند مه پیکار آهرمن پرگزند

ترا بخت چون روی آهرمنست بخان تو تا جاودان شیونست

زبان چرب و شیرین، دل از دشمنی بگسترده چون دام، آهرمنی

وین زهرگن ز ما کند از بهر او روشن چو زهره روی چو آهرمنش

بپویید کاین مهتر آهرمن است جهان آفرین را به دل دشمن است

همه بند آهرمنی برگشاد بیاراست گیتی سراسر به داد

همی‌گفت بهرام بدگوهرست از آهرمن بد کنش بدترست