استحکام نهایی

تست های دیگر، مانند بارگذاری کلیواژ و آزمایش پوسته می‌تواند برای تعیین استحکام تر و استحکام نهایی یک ماده استفاده شود. این دو به طور متداول برای مواد چسبناک استاندارد در برگه‌ی داده‌ها نشان داده نمی‌شود، اما می‌تواند برای آزمایش کردن مواد چسبناک مبتنی بر کاربرد آن‌ها در محیط‌های تجاری و مسکونی استفاده شود.

آزمایش‌های دیگر، مانند بارگذاری برش و آزمایش لایه‌برداری، می‌تواند برای تعیین استحکام قبل از پخت و استحکام نهایی یک ماده استفاده شود. اینها معمولاً در برگه اطلاعات چسب های استاندارد منعکس نمی شوند، اما می توانند برای آزمایش چسب‌ها بر اساس کاربرد آنها در محیط های مسکونی و تجاری استفاده شوند.

بهترین مثال در اپوکسی های معمولی از فروشگاه‌های سخت‌افزار محلی دیده می‌شود. در طول پخت ، اپوکسی زمانی که شروع به ژل شدن می‌کند، وارد فاز پخت‌اولیه می‌شود که به آن «فاز‌تر» نیز می‌گویند. در آن مرحله، اپوکسی دیگر قابل کار نیست و از حالت چسب‌ناک به بافتی لاستیک مانند تبدیل می‌شود. در حالی که اپوکسی در این مرحله فقط تا حدی پخته می‌شود، استحکام قبل‌از پخت کمتری ایجاد کرده است. به طور معمول، این فرآیند در عرض 30 دقیقه تا 1 ساعت رخ می‌دهد. در این زمان، قطعه مورد نظر قابل حمل است، اما نمی‌تواند بارهای بزرگ یا استرس را تحمل کند. به طور معمول تا 24 ساعت طول می‌کشد تا یک اپوکسی استاندارد به استحکام نهایی و کامل خود برسد.

استحکام قبل‌از پخت یا استحکام جابجایی را می‌توان به عنوان استحکام یک ماده در زمانی که برای تشکیل استحکام کششی نهایی فرآوری می‌شود تعریف کرد. این استحکام معمولاً به میزان قابل توجهی کمتر‌از استحکام نهایی نهایی یک ماده است. اصطلاح استحکام قبل از پخت معمولاً هنگام بحث در‌مورد مواد غیر‌فلزی مانند چسب‌ها و الاستومرها (مانند لاستیک) به کار می‌رود. به‌تازگی،در کاربردهای متالورژی مانند متالورژی‌پودر نیز به‌آن‌ اشاره شده است.