اذیت

و از برای ظلم، معنی دیگری نیز است که عبارت است از ضرر و اذیت رسانیدن به غیر، از قبیل کشتن و یا زدن، یا دشنام و فحش دادن، یا غیبت او را کردن، یا مال او را به غیر حق تصرف کردن و گرفتن، یا غیر اینها از کردار یا گفتاری که باعث اذیت غیر باشد و این، ظلم به معنی اخص است و بیشتر آنچه در آیات و اخبار، و عرف مردم ذکر می شود این معنی مراد است و باعث این ظلم، اگر عداوت و کینه باشد از نتایج قوه غضبیه خواهد بود و اگر موجب آن، حرص و طمع در مال باشد از جمله رذایل قوه شهویه محسوب خواهد شد.

در زمان مناقشه بر سر قره‌باغ جمعیت بزرگی از آذربایجانی‌ها در این منطقه زندگی می‌کردند. ناآرامی‌های مدنی در قره باغ کوهستانی در سال ۱۹۸۷ که اغلب منجر به آزار و اذیت آذربایجانی‌ها می‌شد و مجبور به ترک ارمنستان شدند. در ۲۵ ژانویه ۱۹۸۸ اولین موج از پناهندگان آذربایجانی از ارمنستان در شهر سومقاییت مستقر شدند.

به نکابت چو موش مشهوری به اذیت چو مار معروفی

اولین مهاجران ارمنی به علت نسل‌کشی بین سال‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۲۳ میلادی به فرانسه آمدند. خیل عظیم پناهندگان و یتیمان ارمنی از ترکیه، مصر و لبنان به وسیلهٔ قایق به مارسی رسیده و به سمت معادن و کارخانه‌های اطراف مارسی، والنس، گرنوبل، لیون و پاریس حرکت کردند. جوامع کوچک منسجمی بین ۲۰۰۰ تا ۴۰۰۰ نفر به وجود آوردند. ارمنی‌های مهاجری که بین سال‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۰ میلادی به فرانسه آمدند در میادین نبرد جنگ جهانی دوم و در راه مقاومت در طی اشغال فرانسه توسط آلمان نازی برای فرانسه جنگیده و کشته شدند. روابط میان فرانسویها و ارمنی‌ها در طی سال‌ها حفظ شده و تحکیم یافته‌است. هزاران مهاجر جدید، بعد از آزار و اذیت‌ها در ترکیه ۱۹۵۶ و جنگهای داخلی لبنان ۱۹۷۵ موج بعدی مهاجرت‌ها را در بر می‌گیرند.

و از حضرت پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم مروی است که «حقیقت ایمان بنده کامل نمی شود مگر وقتی که مراء و جدال را ترک کند اگر چه حق با او باشد» و از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام مروی است که فرمود: «هرگز مجادله و مراء مکن با صاحب حلمی، و نه با سفیهی، چون صاحب حلم، دشمن تو می شود و سفیه، تو را اذیت می رساند» و فرمود که «زنهار، حذر کنید از مراء و جدال، که باعث عداوت و کشف عیوب می گردد» و این صفت مذمومه به کثرت مجادله کردن و غالب شدن بر خصم خواه به حق و خواه به باطل قوت می گیرد، تا می رسد به جائی که صاحب آن مثل سگ گیرنده دائم راغب است که با هر کس درافتد و همیشه در پی آن است که سخنی از کسی بشنود و در آن دخل و تصرف کند، و از آن لذت یابد خصوصا در مجمعی که بعضی از ضعفاء العقول باشند، و این خلق خبیث را کمالی دانند و صاحب آن را به آن ستایش کنند و گویند: فلان شخص، حراف و جدلی و تیز بحث است، و کسی او را ملزم نمی تواند کرد و به این شاد می شود غافل از اینکه این، از خباثتی است که در باطن او جای دارد.

برخی از گزارش های زنان حاکی از بیگانه بودن آنها با زبان است و یا اینکه آنها صاحب کلمات آنها نیستند. برای بازیابی قدرت زبان ، برخی از نظریه پردازان استدلال می کنند که زبان فمینیستی باید یکپارچه شود. گلوریا اشتاینم گفت: "ما اصطلاحاتی مانند" آزار جنسی "و" زنان مورد آزار و اذیت "داریم. چند سال پیش ، آنها فقط "زندگی" نامیده می شدند ، و نظریه پردازانی مانند کرافورد و فاکس اظهار داشتند که این امر در تغییر پویایی قدرت جنسیتی ضروری است.

بغیر شکر نیاید زعاشق صادق بکن جفا و اذیت هر آنچه بتوانی

کانر شروع به جستجو در جنگل‌های سرحد می‌کند و با پیوستن به یک انجمن شکارچیان می‌تواند به کمک آن‌ها حیواناتی کمیاب مانند گربهٔ وحشی که کودکان دهکده‌ای را ترسانده و اذیت می‌کند، شکار کند. همچنین او در این جنگل‌ها با دنیل بون رو به رو می‌شود و به داستان‌های رویارویی‌اش با موجودات افسانه‌ای و اسرارآمیز گوش می‌دهد و در پایان با لحنی دوستانه دلایل منطقی این رخدادها را یافته و به او می‌گوید.

اولین، آزار و اذیت مسیحیان در امپراتوری روم در زمان امپراتور نرون (حک. ۵۴–۶۸) در روم رخ داد. آزار و اذیت عمومی تری در زمان سلطنت مارکوس آئورلیوس (حک. ۱۶۱–۱۸۰) روی داد. پس از یک آرامش، آزار و اذیت تحت فرمان امپراتورها دقیانوس (حک. ۲۴۹–۲۵۱) و تربونیانوس گالوس (حک. ۲۵۱–۲۵۳، آزار و اذیت دقیانوس رخ داد که به ویژه گسترده بود. آزار و اذیت امپراتور والرین (حک. ۲۵۳–۲۶۰) با اسارت او توسط شاپور یکم حک. ۲۴۰–۲۷۰ در نبرد ادسا در طول جنگ‌های ایران و روم شاهنشاهی ساسانی متوقف شد. جانشین او گالینوس (حک. ۲۵۳–۲۶۸) آزارها را متوقف کرد.

نمی خواهی اذیت بر خلایق به هر کاری نمائی خوش دقایق

صفت پنجم: از صفات رذیله متعلقه به قوه عاقله مکر و حیله کردن است از برای رسیدن به مطلوبات شهویه و غضبیه، و مراد از آن در این مقام جستن راههای پنهان است از برای اذیت رساندن به مردمان و به کار بردن آن را تلبیس و غش و غدر و خیانت گویند.

در مارس ٢٠١۵ در مصاحبه ای توسط روزنامه فرانسوی لوموند ، آویدان اظهار داشت: « من واقعاً احساس اسرائیلی بودن نمی‌کنم. به عنوان اسرائیلی ، آنچه ما را متحد می کند ترس است. ما همیشه تحت آزار و اذیت هستیم و به همین دلیل دیگر علاقه ای به زندگی ندارم. در اسرائیل ، این ترس را احساس نمی‌کنید .» این اظهارات آویدان جنجال برانگیخت و مورد توجه گسترده رسانه ها و تفسیرهای رسانه ای در اسرائیل قرار گرفت ، و آویدان را وادار به پاسخ کرد: «در هر مصاحبه ای من همیشه از ثانیه اول می گفتم که یک هنرمند اسرائیلی نیستم بلکه یک هنرمند اهل اسرائیل هستم. من نمی‌خواهم نماینده اسرائیل باشم. من یک سیاستمدار نیستم. من یک دیپلمات نیستم.»

با وجود اذیت و آزار زرتشتیان توسط حکومت جدید، آن‌ها توانستند تا راه و رسم قدیم خود را حفظ کنند. یک فشار اقتصادی و اجتماعی آرام اما مدوام بر روی آن‌ها وجود داشت تا به دین اسلام بگرایند. نخستین گروه‌هایی که به اسلام گرویدند اشراف‌زادگان و جمعیت شهرنشین بودند و سرعت گسترش اسلام میان روستاییان کمتر بود. «قدرت و منافع دنیوی» حالا متعلق به پیروان اسلام بود و اگرچه مطابق سیاست رسمی زرتشتی بودن آزاد بود، اما مسلمانان مشتاقی وجود داشتند که می‌خواستند زرتشتیان را به دین خود وارد سازند و حاضر بودند برای این کار به هر عملی متوسل می‌شدند.

واسطه این است این کز ستمش کرده است دهر بلیت گمار چرخ اذیت رسان

با تغییر جهت از جنبش‌های ناسیونالیستی پان عربی به سیاست اسلام‌گرا، مسیحیان هم رویکرد خود را تغییر دادند. آنها همچنین نفوذ خود را از دست داد، زیرا تعداد آنها به دلیل زاد و ولد، مهاجرت و گاهی آزار و اذیت آشکار کاهش یافته‌است. برخی از مسیحیان به عنوان نشانهٔ تعهد خود به وطن، به حضور تاریخی مسیحیان در این منطقه تأکید دارند. این امر اقلیت مسیحی را به هویت ملی گره می‌زند. این مسیحیان معمولاً برای توجیه اهمیت باقی‌ماندن در خاورمیانه به وجود زیارتگاه‌ها و اماکن متبرکه در این نزدیکی اشاره می‌کنند. آن‌ها بر سرزمین مادری خود به عنوان زادگاه مسیحیت تأکید دارند، حتی برخی از وظایف مذهبی مانند تبشیر درحال ازبین‌رفتن است، زیرا تغییر دین از اسلام در بیشتر کشورهای خاورمیانه غیرقانونی است.

آپامه در سال ۲۰۲۴، توانست در مراسم دختر شایسته آلمان شرکت کند و از میان حدود ۱۰۰ نامزد در رقابت با ۸ نفر دیگر به این عنوان برگزیده شود و جایزه ۲۵ هزار یورویی را از آن خود کند. پس از دریافت جایزه، تعهد خودش را به حقوق زنان محروم به ویژه زنان ایرانی اعلام کرد. او پس از منتخب شدن در این رقابت، هدف اذیت و آزارهای جنسیت‌زده و نژادپرستانه در شبکه‌های اجتماعی قرار گرفت و کاربران بسیاری در پیام‌های خود یا از ظاهر یا اصالت ایرانی او در یک رقابت آلمانی انتقاد کردند.

حکایت: در زمان مبارک حضرت رسول کفار را می‌گفتند که درویشان را طعام دهید. ایشان می‌گفتند که «درویشان بندگان خدایند اگر خواستی ایشان را طعام دادی؛ چون او نمی‌دهد ما چرا بدهیم؟»، چنانکه در قرآن مجید آمده است «انطعم من لو یشاء الله اطعمه ان انتم الا فی ضلال مبین». پس واجب باشد که بر هیچ آفریده‌ای رحمت نکنند، و به حال هیچ مظلومی و مجرمی و محتاجی و مبتلایی و گرفتاری و مجروحی و یتیمی و معیلی و درویشی و خدمتگاری- که بر در خانه‌ای پیر یا زمین‌گیر شده باشد- التفات ننمایند؛ بلکه حسبه لله تعالی بدان قدر که توانند اذیتی بدیشان رسانند تا موجب رفع درجات و (کسب) خیرات باشد، و در قیامت - در یوم لا ینفع مال و لا بنون- دستگیر او شود این است آنچه در صدر کتاب با برادران وعده رفته بود. امید هست چون مبتدی بر اخلاق مختار اکابر مواظبت نماید، و آن را ملکهٔ نفس ناطقه خود گرداند، نتیجه آن هر چه تمامتر در دنیا و آخرت بیابد.

و بدان که بدترین انواع سخن چینی، «سعایت» است و آن عبارت است از: سخن چینی نزد کسی که از او بیم ضرر و اذیت باشد مانند سلاطین و امراء و حکام و روسا.

از حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم مروی است که «صاحب امر به معروف باید عالم باشد به حلال و حرام، و از آنچه متعلق به نفس اوست و در آنچه امر و نهی می نماید فارغ شده باشد و خیرخواه مردمان، و مهربان به ایشان باشد و ایشان را به لطف و گفتار نیک به خوبی بخواند و معرفت به تفاوت اخلاق مردم داشته باشد، تا با هر کسی به نوعی که باید رفتار کند و به مکرهای نفس مکاره و کید شیطان، بینا و دانا باشد هر اذیتی از مردم به او رسد بر آن صابر باشد، و در صدد مکافات ایشان نباشد شکایت از ایشان نکند و حمیت و عصبیت بکار نبرد و از برای نفس خود به غیظ نیاید نیت خود را از برای خدا خالص سازد و استعانت و یاری از او جوید پس اگر مردم نافرمانی کنند و با او جفا نمایند صبر کند و اگر فرمان او برند و سخن او را قبول کنند شکرگزاری ایشان را کند و امر خود را به خدا واگذارد و به عیب خود بینا باشد».

تقیه در اسلام شیعه مورد تأکید قرار گرفته است که به موجب آن پیروان اجازه دارند مذهب خود را در صورت تهدید به آزار و اذیت یا اجبار پنهان کنند. این عمل در اسلام اهل سنت مردود است.