آنسو

فتاده بار ما در گل بده دست کز این گل یکقدم آنسوتر آئیم

«از دریچهٔ پنجرهٔ من: آنسوی دریا» در ۲۳ ژوئن ۲۰۲۳ منتشر شد. قسمت سوم و پایانی این سه‌گانه، «از دریچهٔ پنجرهٔ من: تماشای تو»، در ۲۳ فوریه ۲۰۲۴ منتشر شد.

ز آنسو که دیدم دلم پاره شد خرد زان خطرناکی آواره شد

بخت اگر یاری کندکز این بلند بندیم رخت می روم آنسوتر از روم و فرنگ و زنگبار

ایا بر آنسوی گنگ و بر آنسوی تبت ز کرگ شاخ بون کرده و ز شیران چنگ

از فراز همت او نیست جای «نیست آنسوتر ز عبادان دهی»

آنسوآتگی با ۴۳٬۳۰۰ کیلومتر مربع وسعت، ۴٫۷۲ درصد از مساحت کل ونزوئلا را به خود اختصاص داده و از این لحاظ، ششمین ایالت این کشور محسوب می‌شود.

هسزار مرحله آنسوی رنگ دارد عشق هنوز قافله‌ها از فرنگ می‌گذرد

سرش شبری دو بیرون ‌جسته‌است ‌ازچنبر هستی پیش آنسوتَرک زآنجاکه دنیا می‌شود فانی

هرکه را دیدیم فکری آنسوی تحقیق داشت بیکرانی رفت از این دریای ساحل انتظار

گداز ما چونگه آنسوی نم افتاده است دل و دماغ چکیدن به اشک ارزانی

حکمی که او کند خط فرمان که او کشد نتوان گذشت از آنکه از آنسوست لامکان

آزادلو روستایی است که در استان اردبیل، شهرستان گرمی، بخش موران، دهستان آزادلو قرار دارد. نام این روستا از درخت آزاد که زمانی در کوه‌های اطراف آن به وفور یافت می‌شد مشتق شده‌است. هم‌اکنون نیز در آنسوی مرز و در جمهوری آذربایجان کوه‌های روستای شاطرلو که چسبیده به آزادلوست درخت آزاد به وفور یافت می‌شود.

این فیلم بر اساس داستان آنسوی آینه به قلم لوئیس کارول، و دنبالهٔ فیلم آلیس در سرزمین عجایب، که در سال ۲۰۱۰ اکران شد، محسوب می‌شود. بازیگران اصلی این فیلم میا واشیکوفسکا، جانی دپ، هلنا بونهام کارتر، ان هتوی، آلن ریکمن ،ساشا بارون کوهن و ریس آیفنز هستند. آلیس آنسوی آینه در ۲۷ مه ۲۰۱۶ به وسیله استودیو سینمایی والت دیزنی در ایالات متحده آمریکا به نمایش درآمد.

در دهه ۱۹۲۰ هابارد مکرراً در آمریکا و آنسوی دریاها زندگی کرد. بعد از اینکه پدر هابارد دوباره به نیروی دریایی پیوست، انتقال او به بیرون از کشتی یواسراس اوکلاهما در ۱۹۲۱ باعث شد خانواده در بنادر کشتی‌ها، ابتدا در سان دیاگو و سپس سیاتل، واشینگتن اقامت کند. هابارد در سفری به واشینگتن دی سی در ۱۹۲۳ روانشناسی فروید را از فرمانده جوزف اسنیک تامسون که روانکاو و پزشک نیروی دریایی ایالات متحده بود، فرا گرفت.

آنسوی نیمکت یک برنامه تلویزیونی فوتبالی بود که پنج‌شنبه شب‌های هر هفته به صورت زنده از شبکه ورزش پخش می‌شد و از قدیمی‌ترین برنامه‌های این شبکه بود. آنسوی نیمکت با نگرشی متفاوت رخدادهای فوتبال را بررسی می‌کرد؛ استفاده از موسیقی و کلیپ‌های متنوع در کنار بحث‌هایی با حضور کارشناس در مورد موضوعات روز و گذشته فوتبال جهان از ویژگی‌های بارز آن به‌شمار می‌آمد. این برنامه به تهیه کنندگی علی پورکیانی ساخته شد و عمدتاً با اجرای محمدرضا علیپور و کارشناسی حمیدرضا صدر به روی آنتن می‌رفت.

بکتاش در سال ۱۳۹۰، ساختن فیلمی به‌نام آنسور با محوریت زندگی علیشاه مولوی را آغاز کرد؛ فیلمی با راوی ناشنوا که از دیدگاه آبتین، جنبه‌ای نمادین نیز دارد. آنسور به موضوع سانسور در ادبیات می‌پردازد که در واقع، همان واژهٔ سانسور است که حرف نخستش حذف شده است. فیلم در چند جشنوارهٔ فیلم مستند و یک دانشگاه در آمریکا به نمایش درآمد؛ اما آبتین از نتیجه کار، ناراضی بود و در سال ۱۳۹۶ آن را با نام کاملاً خصوصی برای آگاهی عموم بازسازی کرد.

آنسوی نیمکت تقریباً همزمان با تأسیس شبکه ورزش در دی‌ماه سال ۱۳۹۱ شروع به کار کرد؛ نمایش همه ناگفته‌های فوتبال با بررسی مسائل فرهنگی، جامعه شناختی و تاریخی در کنار نقد و بررسی‌های کارشناس برنامه و ساختارشکنی در پخش کلیپ‌ها، موسیقی و طرح سؤال پیام کوتاه به نوعی علت اصلی استقبال و بازتاب‌های مثبت مخاطبان این برنامه بود.

گرچه انگلستان در این دوران، نسبت به سایر کشورهای اروپایی، در استعمار سرزمین‌های آنسوی اقیانوس موفق نبود، با این حال آنان در سده شانزدهم با موفقیت ایرلند را به مستعمره خود تبدیل کردند. این اقدام آنان همچنین منجر به پروتستان شدن ایرلند شد. در جریان استعمار ایرلند (در سده‌های شانزدهم و هفدهم)، تعداد زیادی از مردم خاک اصلی انگلیس که عموماً پروتستان بودند، به این کشور نقل مکان کردند. این مهاجرت‌های گسترده بافت جمعیتی ایرلند را تغییر دادند و این منطقه عملاً هویت بریتانیایی و پروتستانی به خود گرفت. طبقه حاکم جدید - که جایگزین یک طبقه حاکم کاتولیک شده بود - نماینده منافع کلیسای پروتستان و مردم انگلیسی و اسکاتلندی بود.

در دهه ۱۷۴۰، دریادار آنسون ناخدای ناوگان دریایی که در اقیانوس آرام درگیر جنگ با اسپانیا بود، طی سفر دریایی ۶۲۶ نفر از ۹۶۱ نفر از افراد خود را بر اثر بیماری اسکوربوت از دست داد.