انترناسیونال

در سال ۱۹۵۶، به دنبال وقایع مجارستان و «گزارش خروشچف»، بحران استالینیسم به شدت شتاب گرفت و در ژوئن همان سال روزنامهٔ «اقدام کمونیستی» منتشر شد. در دسامبر، اقدام کمونیستی همراه با جریان‌های مختلف تاریخی ضد استالینیستی، گااپ، حزب کمونیست انترناسیونالیست اونوراتو دامن، تروتسکیست‌های گروه‌های کمونیست انقلابی لیویو مایتان، با گردهمایی در سینمای دانته در میلان «جنبش کمونیست چپ» را تشکیل می‌دهند.

انتخاب سرود ملی اما برای طبقات اجتماعی در فنلاند گرینه‌های متفاوتی بود. محافظه کاران آهنگ سرزمین ما اثر یوهان لودویگ رونبری را ترجیح می‌دادند، در حالی که طبقه کارگر در حال آواز خواندن " سرود ملی فرانسه " و " انترناسیونال " بود. پس از پیروزی گارد سفید در جنگ داخلی فنلاند، سرود سرزمین ما سرود ملی فنلاند انتخاب شد.

اگرچه که معمولا دولت شوروی تحت عنوان یک دولت تک حزبی شناخته می شود که تنها حزب بلشویک‌ها درآن حق فعالیت داشتند، اما در ابتدای تأسیس این کشور احزابی مانند حزب منشویک‌ها،[ب] حزب منشویک-انترناسیونالیست‌ها،[پ] حزب یدینستووها[ت]و.... در این کشور فعالیت سیاسی داشتند و همچنین در ابتدای شوروی برخی از احزابی اینچنینی دارای کرسی هائی در این کشور بودند.[ث]

او از ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۲ نخست‌وزیر پرتغال و از ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۵ در رأس کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان بوده‌است. او همچنین مدتی رئیس انجمن انترناسیونال سوسیالیست بوده‌است.

در نوامبر ۱۹۱۷، رهبران جناح انقلابی-سرسخت حزب سوسیالیست ایتالیا برای گردهم‌آیی مخفی در فلورانس فراخوان دادند تا به بحث در مورد «جهت‌گیری آتی حزب ما» بپردازند. در این نشست آمادئو بوردیگا که باور به ضرورت عمل ستیزه‌جویانه داشت، با گرامشی و دیگران متحد شد. نشست با تأیید مجدد اصول انترناسیونالیسم انقلابی و مخالفت با جنگ به پایان رسید اما بدون هرگونه راهنمای عملی برای آنچه باید کرد. جناح چپ حزب سوسیالیست ایتالیا نهایتاً در سال ۱۹۲۱ به رهبری آمادیو بوردیگا (جناح چپ) آنتونیو گرامشی (جناح میانه) و پالمیرو تولیاتتی (جناح راست) از حزب سوسیالیست منشعب شده و حزب کمونیست ایتالیا را بنیان گذاشت.

انترناسیونال است نجات انسان‌ها.

او در سال ۱۹۲۶، به‌دلیل فعالیت‌های انقلابی زندانی شد و دادگاه حکومت فاشیستی او را به ۲۰ سال زندان محکوم کرد. روز ۸ نوامبر ۱۹۲۶ گرامشی بازداشت و به زندانی در میلان منتقل شد. در دادگاه به بیست سال و چهار ماه زندان محکوم شد و در شرایطی که به‌شدّت بیمار بود به زندان توری منتقل شد. از ۱۹۲۹ وسایل لازم برای کار و نگارش را در زندان به دست آورد و از همان‌جا نوشتن آثاری را شروع کرد که بعدها به «دفترها» و «نامه‌های زندان» گرامشی مشهور شد. گرامشی از زندان نسبت به خط‌مشی چپ‌روانه انترناسیونال کمونیست انتقاد کرد که سوسیال‌دمکرات‌ها را «سوسیال فاشیسم» معرفی می‌کرد و سیاست «جبههٔ واحد» را کنار گذاشته بود.

در سال ۱۳۰۵ گروه‌های مختلف جوانان کمونیست با یکدیگر ادغام شدند و اتحادیه جوانان کمونیست ایران را بازآفرینی کردند. این اتحادیا بخشی از انترناسیونال کمونیست جوان بود. در پاییز سال ۱۳۰۷، این سازمان همراه با در دوران سایر گروه‌های چپ سرکوب شد.

وی همچنین استاد فلسفه، مبارز، منتقد ادبی، و خبرنگار اهل فرانسه بود. او از بنیانگذاران حزب سوسیالیست فرانسه و نیز پایه‌گذار روزنامهٔ اومانیته بود که اکنون ارگان حزب کمونیست فرانسه است. ژورس همچنین از واضعان قانون جدایی دولت از کلیسا در سال ۱۹۰۵ میلادی بود، و از مخالفان برجستهٔ جنگ جهانی اول به‌شمار می‌رفت. وی که صلح‌طلب و انترناسیونالیست بود، روز قبل از آغاز جنگ به دست یک ناسیونالیست فرانسوی ترور و کشته شد. ژان ژورس همچنین در جریان ماجرای دریفوس از مدافعان این افسر یهودی فرانسوی بود که به اتهام واهی جاسوسی و خیانت به وطن محکوم گشته بود.