اعتکاف

معنی کلمه اعتکاف در لغت نامه دهخدا

اعتکاف. [ اِ ت ِ ] ( ع مص )انتظار چیزی کشیدن. ( ناظم الاطباء ). انتظار چیزی کردن. ( منتهی الارب ). || خود را بازداشتن و گوشه نشین شدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). گوشه نشین شدن در مسجد و بازایستادن از چیزی. ( آنندراج ). بازایستادن از چیزی. ( کنز از غیاث اللغات ). گوشه نشینی در مسجد. ( از منتخب از غیاث اللغات ). || پیوستگی کردن بر چیزی. ( زمخشری ). اقامت و ملازمت جایی. حبس و وقف خود در مکانی. بازداشتن خویش در مسجد و امثال آن. لزوم در مسجد. قعود از مکاسب. ( یادداشت مؤلف ). || در مسجد مقیم شدن برای عبادت و بازداشتن خود را از خروج بغیر ضرورت از مسجد. ( یادداشت بخط مؤلف ). جرجانی آرد: در لغت اقامت داشتن و احتباس و در شرع با نیت در حال روزه داری در مسجد جامع مقیم شدن است. ( از تعریفات جرجانی ). این کلمه مصدر باب افتعال از عکف بمعنی پیوستگی بر چیزی داشتن وحبس کردن و در لغت ، درنگ کردن و ادامه دادن است و در شرع ، توقف کردن مرد در مسجد جامع و توقف کردن زن با نیت باشد و مراد از آن اقامت کردن در مسجد بقصد عبادت است و بدین جهت آنرا چنین تعریف کرده اند: اعتکاف درنگ کردن در مسجد ( جامع ) بقصد عبادت باشد و مقصود از مسجد جامع مسجدی است که در آن نماز جماعت ولو یک بار در روز اقامه شود. و نقل است از ابوحنیفه که اعتکاف جز در مسجدی که پنج بار اقامه جماعت در آن شود جایز نیست و قول صحیح آن است که در مسجدی که اذان و اقامه در آن باشد اعتکاف صحیح است. بهر حال اعتکاف بر اثر نذر واجب میشود و در دهه آخر ماه رمضان سنت ودر سایر ایام مستحب مؤکد دانند و روزه داشتن شرط است در اعتکاف واجب و در مستحب شرط نیست و برخی روزه ٔشرط اعتکاف نیز مستحب دانند. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ). محقق در کتاب شرایع آرد: اعتکاف درنگ کردن طولانی است برای عبادت و جز از شخص مسلمان مکلف درست نیست و آنرا شش شرط باشد: 1 - نیت با قصد قربت. 2 - روزه داشتن ، بنابراین در ایامی که روزه داشتن در آنها جایز نیست نمی توان اعتکاف کرد. 3 - در کمتر از سه روز اعتکاف کردن صحیح نیست. 4 - جز در مسجد جامع نباید انجام گیرد و برخی گویند جز در چهار مسجد که عبارتند از: مکه و مسجد پیغمبر و مسجد جامع کوفه و مسجد بصره ، جایز نیست. و زن و مرد در این حکم یکسانند. 5 - اذن ولی در جایی که ولایتی باشد. در مثل زن ، از شوهر باید اذن بگیرد. 6 - ادامه دادن درنگ در مسجد را ( در مدت اعتکاف ) و بجز در مواردی که مباح است خارج نشدن. ( از شرایعالاسلام ). و در اصطلاح تصوف عبارت است از: فارغ ساختن قلب از اشتغالات دنیاوی و تسلیم کردن نفس بمولی و برخی گویند: اعتکاف و عکوف ؛ اقامت گزیدن است و بدین معنی است که از درگاه مولی دور نشوم تا آن که مرا بیامرزد. ( از تعریفات جرجانی ). مداومت بر نماز و توقف همیشگی ( کذا ) در مسجد و عزلت و گوشه نشینی و اشتغال بعبادت و پرستش خدا. ( ناظم الاطباء ) :

معنی کلمه اعتکاف در فرهنگ معین

(اِ تِ ) [ ع . ] ۱ - (مص ل . ) گوشه نشین شدن . ۲ - (اِمص . ) گوشه گیری .

معنی کلمه اعتکاف در فرهنگ عمید

۱. گوشه نشین شدن.
۲. در جایی ماندن.
۳. گوشه نشینی برای عبادت.

معنی کلمه اعتکاف در فرهنگ فارسی

گوشه نشین شدن، درجائی ماندن، خودرابازداشتن ، گوشه نشینی برای عبادت
۱ - ( مصدر ) گوشه نشین شدن در جایی ماندن . ۲ - ( اسم ) گوشه نشینی ( برای عبادت ) جمع : اعتکافات .
ماخوذ از تازی مداومت بر نماز و توقف همیشگی در مسجد و عزلت و گوشه نشینی و اشتغال بعبادت و پرستش خدا .

معنی کلمه اعتکاف در دانشنامه آزاد فارسی

اِعْتکاف
(در لغت به معنای گوشه نشین شدن؛ خود را بازداشتن) در شرع، ماندن در مسجد است به قصد عبادت، به گونه ای مخصوص. اعتکاف مستحب موکّد است، جز آن که به واسطۀ چیزی مانند نذر واجب شود. همیشه می توان اعتکاف کرد؛ اما در ماه مبارک رمضان، به ویژه دهۀ آخر آن بهتر است. پیامبر اکرم (ص) در این وقت اعتکاف می فرمود. اعتکاف باید در مساجد زیر باشد: ۱. مسجدالحرام؛ ۲. مسجد مدینه؛ ۳. مسجد کوفه؛ ۴. مسجد بصره؛ ۵. مسجد جامع هر شهر. برخی آن را در هر مسجدی صحیح می دانند. بنابه نظری حتی در غیر مسجد نیز جایز است. دیگر شرایط اعتکاف عبارت اند از ۱. عقل؛ ۲. ایمان؛ ۳. قصد قربت؛ ۴. دست کم سه روز باشد؛ البته از نظر امامیه، در سایر مذاهب کمتر از این هم صحیح است؛ ۵. روزه گرفتن از نظر بسیاری از مذاهب. شافعی ها، اعتکاف را بدون روزه نیز صحیح می دانند؛ ۶. تداوم ماندن در مسجدی که اعتکاف در آن شروع شده است؛ جز به جهت امر ضروری یا تشییع جنازه یا کفن و دفن و تغسیل مؤمن و عیادت مریض (به اعتقاد امامیه)؛ ۷. از نظر امامیه چنانچه دو روز از اعتکاف گذشته باشد، ماندن روز سوم واجب است. در حال اعتکاف انجام امور زیر حرام است: ۱. نزدیکی با همسر، برخی فقیهان هرگونه التذاذ جنسی را حرام می دانند؛ ۲. مجادله به جهت اظهار فضل و برتری، از نظر امامیه. معتکف می تواند در آغاز اعتکاف، به هنگام نیت، شرط کند که حتی بدون عذر، هر وقت که بخواهد، آن را به هم بزند.

معنی کلمه اعتکاف در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اعتکاف، توقف در مسجد به قصد عبادت با شرایط خاص می باشد. این عبادت در فقه دارای بابی مستقل به نام اعتکاف است.
اعتکاف، مصدر باب افتعال از ریشه «ع- ک- ف» به معنای محبوس کردن و روی آوردن به چیزی است. راغب گوید: اعتکاف به معنای روی آوردن و ملازمت با چیزی، همراه با تعظیم آن است. به توقّف سه روز یا بیشتر در مسجد به قصد قربت و با شرایط مخصوص، اعتکاف، و به شخص به جاآورندۀ اعتکاف، معتکف گویند. واژه اعتکاف در قرآن نیامده؛ ولی مشتقات ماده «عکف» از ثلاثی مجرد به صورت اسم فاعل ۷ بار و در شکل اسم مفعول و مضارع هر کدام یک بار آمده است.
پیشینه اعتکاف
از برخی آیات قرآن بر می آید که این عبادت در ادیان توحیدی پیشین نیز مطرح بوده و پیامبران الهی و موحدان گاه برای راز و نیاز با خداوند، مدتی از زندگی و جامعه دوری می گزیدند و به مسجدالحرام یا معابد دیگر پناه می بردند و مدتی خود را برای عبادت با خدا و راز و نیاز با او محبوس می کردند.
← بنای کعبه
در اسلام نیز همچون شرایع پیشین، سنت اعتکاف وجود داشته و مسلمانان به این عبادت ترغیب و تشویق شده اند.از آیه ۱۸۷ بقره که در آن به برخی احکام اعتکاف اشاره شده است: «ولا تُبشِروهُنَّ وانتُم عکِفونَ فِی المَسجِدِ» نیز آیه ۱۲۵ بقره مشروعیت این عمل در اسلام استفاده می شود. همچنین از روایاتی که به جاآوردن این عمل را به پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) مستند می کند و مزد و پاداش فراوانی برای آن برشمرده است نیز جواز، بلکه استحباب آن در اسلام استفاده می شود؛ از جمله در روایتی آمده که پیامبر پس از ورود به مدینه، ابتدا در دهه نخست ماه رمضان و سپس در دهه دوم و در سال دیگر در دهه سوم، در مسجد اعتکاف کردند و از آن پس پیوسته در سومین دهه ماه رمضان، معتکف می شدند.
زمان اعتکاف
...
[ویکی شیعه] اعتکاف، از جمله عبادت های مستحب است که در آن، فرد برای مدتی مشخص (دست کم سه روز) در مسجد می ماند و روزه می گیرد. ارکان این عبادت، اقامت در مسجد و روزه است و هیچ عبادت یا عمل خاص دیگری برای آن تعیین نشده است، با این حال، مُعتَکِفان بیشتر وقت خود را صرف انجام اعمال عبادی می کنند. نحوه اقامت و یا خروج از مسجد احکام و شرایطی دارد که در کتاب های فقهی، در باب اعتکاف بیان شده است. اعتکاف زمان مخصوصی نیز ندارد، ولی در روایات بهترین زمان برای اعتکاف ماه رمضان، به ویژه دهه سوم آن بیان شده است. در ایران، از سال های نخست دهه هشتاد شمسی، گرایش به اعتکاف در ماه رجب گسترش یافته و اکنون در ایام البیض (۱۳، ۱۴ و ۱۵) این ماه در اکثر شهرها و مساجد بزرگ این کشور مراسم برگزار می شود. با توجه به اهمیت اعتکاف، کتاب هایی نیز به صورت مستقل درباره آن نوشته شده است.
اعتکاف از ماده «عکف» در لغت به معنای اقبال و روی آوردن به چیزی و بزرگداشت آن است که در قرآن مجید نیز در مواردی در این مفهوم به کار رفته است. همچنین از همین ماده در قرآن، «عاکف» به معنای ساکن و مقیم (حج،۲۵) و نیز «معکوف» در مفهوم ممنوع و بازداشته شده (فتح،۲۵) کاربرد یافته است.
اعتکاف در شرع، التزام به توقف و درنگ در مسجد به قصد قربت است و تعریف جامع آن اقامت کردن برای حداقل ۳ روز در مسجد به قصد عبادت با مراعات شرایط لازم است.
[ویکی اهل البیت] اعتکاف به توقف سه روز یا بیشتر در مسجد به قصد قربت گفته می شود که در آن اعتکاف کننده، روزها را به روزه و عبادت به سر می برد. مقصود از این عمل خلوت با خویشتن و تقرب و توجه پبدا کردن پیدا کردن به خدا با دوری موقت از اشتغالات روزمره است. اعتکاف کمک میکند که مسلمان بتواند رابطه خود را با خدا تقویت بنماید و در روزهای بعدی فعالیت خود را با در نظر گرفتن خدا و رضای او انجام دهد. این عمل که برگرفته از قرآن و روایات است احکام خاص خود را دارد.
راغب لغت شناس مشهور در مورد معنای واژه می گوید: «اعتکاف به معنای روی آوردن و ملازمت با چیزی، همراه با تعظیم آن است».
در اصطلاح فقهی به توقف سه روز یا بیشتر در مسجد به قصد قربت و با شرایط مخصوص، اعتکاف و به شخص به جا آورنده اعتکاف، معتکف گویند.
از آیات قرآن برمی آید که اعتکاف پیش از این در میان پیامبران و شرایع پیشین نیز وجود داشته است. چنانچه قرآن گزارش می کند که خداوند به حضرت ابراهیم علیه السلام پس از بنیان گذاری کعبه دستور می دهد تا آن را برای طواف کنندگان و معتکفین آماده سازد: «و عهدنا الی ابراهیم و اسماعیل ان طهرا بیتی للطائفین والعاکفین؛ از ابراهیم و اسماعیل پیمان گرفتیم تا خانه خدا (کعبه) را برای طواف کنندگان و معتکفین پاک و تطهیر نمایند». (سوره بقره/125)
آیه دیگر در مورد اعتکاف آیه 187 سوره بقره است که در آن حرمت نزدیکی با زنان در حال اعتکاف بیان شده است: «وَلاَ تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنتُمْ عَاکِفُونَ فِی الْمَسَاجِدِ؛ با زنان در زمانی که در مساجد معتکف هستید، مباشرت و نزدیکی نکنید».
در کنزالعمال از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل گردیده است که: همه گناهان گذشته کسی که از روی ایمان و برای رسیدن به ثواب الهی معتکف شود، آمرزیده می شود.
و نیز از آن حضرت نقل شده است که: معتکف همه گناهان را در بند می کند و مانند کسی که همه خوبی ها را انجام داده است، به او پاداش داده می شود.
[ویکی فقه] اعتکاف (فقه). اعتکاف، توقف در مسجد به قصد عبادت با شرایط خاص می باشد. این عبادت در فقه دارای بابی مستقل به نام اعتکاف است.
اعتکاف، مصدر باب افتعال از ریشه «ع- ک- ف» به معنای محبوس کردن و روی آوردن به چیزی است.
طریحی، فخرالدین بن محمد، مجمع البحرین، ج۲، ص۲۲۹.
از برخی آیات قرآن بر می آید که این عبادت در ادیان توحیدی پیشین نیز مطرح بوده و پیامبران الهی و موحدان گاه برای راز و نیاز با خداوند، مدتی از زندگی و جامعه دوری می گزیدند و به مسجدالحرام یا معابد دیگر پناه می بردند و مدتی خود را برای عبادت با خدا و راز و نیاز با او محبوس می کردند.
هاشمی، اکبر، تفسیر راهنما، ج۱، ص۳۹۹.
در اسلام نیز همچون شرایع پیشین، سنت اعتکاف وجود داشته و مسلمانان به این عبادت ترغیب و تشویق شده اند.از آیه ۱۸۷ بقره
بقره/سوره۲، آیه۱۸۷.
...
[ویکی فقه] اعتکاف (قرآن). اعتکاف در اصطلاح فقهی عبارت است از: توقف سه روز یا بیشتر در مسجد به قصد قربت و با شرایط مخصوص، و به شخص به جا آورنده اعتکاف، معتکف گویند.
واژه «اعتکاف» در قرآن کریم استعمال نشده است؛ اما مشتقات ثلاثی مجرد این واژه به صورت «مَعْکُوفًا» «یَعْکُفُونَ» «الْعَاکِفُ،عَاکِفًا» «الْعَاکِفِینَ،عَاکِفِینَ» «عَاکِفُونَ» به معنای معتکفین هم به معنای لغوی و هم به معنای اصطلاحی استعمال شده است و در آیۀ ۲۵ فتح به معنای محبوس بکار رفته است. «هم الذین کفر وا وصدوکم عن المسجد الحر ام والهدی معکوفا ان یبلغ محله ولولا ر جال مؤمنون ونساء مؤمنات لم تعلموهم ان تطئوهم فتصیبکم منهم معر ة بغیر علم لیدخل اللـه فی ر حمته من یشاء لو تزیلوا لعذبنا الذین کفر وا منهم عذابا الیما: آنها کسانی هستند که کافر شدند و شما را از (زیارت) مسجد الحرام و رسیدن قربانیهایتان به محل قربانگاه بازداشتند؛ و هرگاه مردان و زنان با ایمانی در این میان بدون آگاهی شما، زیر دست و پا، از بین نمی رفتند که از این راه عیب و عاری ناآگاهانه به شما می رسید، (خداوند هرگز مانع این جنگ نمی شد)! هدف این بود که خدا هر کس را می خواهد در رحمت خود وارد کند؛ و اگر مؤمنان و کفار (در مکه) از هم جدا می شدند، کافران را عذاب دردناکی می کردیم! » آیاتی که در قرآن کریم پیرامون اعتکاف وارد شده اند، عبارتند از: آیات ۹۰ سوره طه؛ ۱۳۸ سوره اعراف؛ ۵۱ تا ۵۳ سوره انبیا؛ ۶۹ تا ۷۴ سوره شعراء.
اعتکاف در روایات
روایات زیادی پیرامون اصل اعتکاف و مسائل مربوط به آن، در جوامع روائی وارد شده است. به عنوان مثال به موارد ذیل اشاره می شود: از امام صادق علیه السّلام روایت شده است: «رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلّم وقتی ده روز آخر ماه رمضان فرا می رسید، در مسجد اعتکاف می کرد و مؤمنان برای او خیمه ای بپا می کردند و ایشان کمر همت بر عبادت می بست و بستر خود را جمع می کرد. بعضی گفتند: و از زنان کناره می گرفت»؛ پس (در ادامه)، امام صادق علیه السّلام فرمود: اما کناره گرفتن از زنان؛ پس این طور نبود، (بلکه) حضرتش ایشان را از مکالمه و خدمت و همنشینی خود باز نمی داشت». مرحوم صدوق در این باره می گوید: «معنای سخن امام علیه السّلام که می فرماید: «اما کناره رفتن از زنان، پس چنین نبود»؛ این است که ایشان را از خدمت و همنشینی با او منع نمی کرد، و اما از مجامعت امتناع می کرد، همان طور که آن را منع فرمود؛ و از جمله «و بستر خود را جمع می کرد»؛ ترک مجامعت دانسته می شود». همچنین پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلّم در باره اعتکاف دهه آخر ماه مبارک رمضان می فرماید: «هرکس در ماه رمضان ده روز معتکف شود، ارزش آن معادل دو حج و عمره می باشد». رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلّم فرمود: «هر کس روزی را برای خدا اعتکاف کند، خداوند بین او و آتش جهنم سه خندق فاصله قرار می دهد، که طول آن بیشتر از فاصله بین مشرق و مغرب است». امام صادق علیه السّلام می فرماید: «جنگ بدر در ماه رمضان واقع شد و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلّم نتوانست معتکف شود، پس در سال آینده بیست روز اعتکاف کرد، ده روز برای همان سال و ده روز بابت قضای سال گذشته». بنابر این، سیره نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله وسلّم و ائمه اطهار علیهم السّلام ، در دهه آخر ماه مبارک رمضان، از ادله مشروعیت اعتکاف به شمار می آیند.
پیشینه تاریخی اعتکاف
...
[ویکی فقه] اعتکَاف (قرآن). اعتکاف در اصطلاح فقهی عبارت است از: توقف سه روز یا بیشتر در مسجد به قصد قربت و با شرایط مخصوص، و به شخص به جا آورنده اعتکاف، معتکف گویند.
[ویکی فقه] اعتکاف(قرآن). اعتکاف در اصطلاح فقهی عبارت است از: توقف سه روز یا بیشتر در مسجد به قصد قربت و با شرایط مخصوص، و به شخص به جا آورنده اعتکاف، معتکف گویند.
واژه «اعتکاف» در قرآن کریم استعمال نشده است؛ اما مشتقات ثلاثی مجرد این واژه به صورت «مَعْکُوفًا»
فتح/سوره۴۸، آیه۲۵.
روایات زیادی پیرامون اصل اعتکاف و مسائل مربوط به آن، در جوامع روائی وارد شده است. به عنوان مثال به موارد ذیل اشاره می شود: از امام صادق علیه السّلام روایت شده است: «رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلّم وقتی ده روز آخر ماه رمضان فرا می رسید، در مسجد اعتکاف می کرد و مؤمنان برای او خیمه ای بپا می کردند و ایشان کمر همت بر عبادت می بست و بستر خود را جمع می کرد. بعضی گفتند: و از زنان کناره می گرفت»؛
کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۷، ص۶۷۰.
...

معنی کلمه اعتکاف در ویکی واژه

گوشه نشین شدن.
گوشه گی

جملاتی از کاربرد کلمه اعتکاف

وگفت: اعتکاف حفظ جوارح است درتحت اوامر.
۴) روزه دار بودن معتکف در ایام اعتکاف
گفتم ز بعد یک چله تطهیر او دهم از اعتکاف یک دهه در پیچ و تاب شد
اعتکاف از دیگر مناسک اسلامی است که بیشتر در باب روزه عنوان شده‌است. اعتکاف یعنی شخص با نیت تقرب مدتی را در مسجد اقامت کند و در این ایام که خود را معتکف مسجد کرده‌است، روزها را روزه باشد و به آداب اسلامی بپردازد. این عبادت، برای آن است تا مکلف مدتی را به دور از مشاغل روزمره خود، با معبود خود خلوت کند. اصل این عمل، یک عمل مستحب است.
دل اعتکاف کوی تو دارد بر او مگیر مرغ حریم کعبه نباشد برو گرفت
اعتکاف مستحب آن است که فرد بدون نذر یا عهد و قسم خود اقدام به این عمل بکند که در این صورت اگر تا سحر روز سوم در اعتکاف باشد، ادامه دادن آن تا آخر روز سوم واجب است و در صورت ترک آن، بر شخص واجب است که بعداً به جای آن معتکف شود.
اعتکاف، از نظر لغوی به معنی درنگ کردن و ادامه دادن است. در دین اسلام، منظور از اعتکاف آن است که شخص به منظور عبادت در مسجد متوقف شود. اعتکاف‌کردن در صورت نذر بر شخص واجب می‌گردد.
سری سقطی رحمه الله علیه می گوید که علی جرجانی پست جو به دهان همی انداخت. گفتم، «چرا نان نخوری؟» گفت، «میان این و میان آن که نان خورم هفتاد تسبیح تفاوت است در روزگار، بدین سبب چهل سال است نان نخوردم تا نباید به خاییدن این سود از من فوت شود». و شک نیست که هرکه گرسنگی عادت کند، روزه بر وی آسان شود و اندر مسجد اعتکاف تواند داشت و همیشه بر طهارت تواند بود و از چنین فایده ها نزدیک کسانی که تجارت آخرت کنند حقیر نبود.
طبع ترا نوبت شغل مصاف گو منشین بیهده در اعتکاف
همیشه تا به ملوک اعتکاف پیشه گدایان به روز معرکه بخشند جوشنی به دعائی
جلد اول: کتاب‌های طهارت، صلاة، زکاة، صوم، اعتکاف، حج، ضحایا و عقیقه.
آنکه در کعبه اعتکاف گرفت سنگ چون بر کبوتر اندازد
در دهه ۱۹۶۰ مهربابا به دوره‌های طولانی‌تر روزه و اعتکاف مشغول شد. در سال ۱۹۶۲ م او آخرین برنامه عمومی خود را ارائه داد. یک سری ملاقات‌ها که گردهمایی شرق و غرب (دارشان مهربابا) نامیده شد. در این ملاقات‌ها از مریدان غربی برای ملاقات کردن مندلی‌هایشان دعوت شده بود.
در تصوف، اعتکاف عبارت است از خالی نمودن قلب از مشغولیات دنیوی و تسلیم نمودن نفس.
روز شنبه چو معتکف گردم زودم آرد در اعتکاف شکن
ظفر برید تو را با سپهر گفت اینک خلاصه سفر هفت و اعتکاف چهار
اعتکاف یعنی گوشه‌نشینی و عزلت و در اصطلاح، بریدن از خَلق و نزدیک‌شدن به‌ حق.
البته در مسیحیت رهبانیت که گوشه‌گیری و پرهیز از دنیا و عمل به عبادت بوده، وجود داشته یا خدمت به بیماران صعب العلاج؛ که این‌ها شباهت‌هایی با اعتکاف دارند؛ ولی به باور قرآن در سورهٔ حدید آیهٔ ۲۷ «در قلبهای کسانی که از مسیح پیروی می‌کنند، رأفت و رحمت و رهبانیت قرار دادیم، عملی که خود بدان دست زدند و ما آن را بر آنان واجب ننمودیم.» بنابراین قرآن می‌گوید رهبانیت چیزی بوده که مسیحیان خود برای نزدیکی به خدا آن را ساختند، در حالی که اعتکاف عبادتی شرعی در ادیان سابق بوده‌است.
اعتکاف بر دو نوع است. اعتکاف واجب که در این صورت شخص باید حتماً روزه‌دار باشد. البته روزه‌داشتن شرط لازم هر اعتکافی است.
تاخیر سحور و تعجیل افطار به خرما یا به آب، و مسواک دست به داشتن پس از زوال و سخاوت کردن به صدقه و طعام دادن و قرآن بسیار خواندن و اعتکاف گرفتن خاصه در دهه بازپسین که شب قدر در اوست و رسول (ص) در این ده روزه جامه خواب درنوشتی و ازاز بر بستی عبادت را و از اهل بیت او هیچ نیاسودندی از عبادت، و شب قدر، یا بیست و یکم است یا بیست و سه یا بیست و پنج یا بیست و هفت و این ممکن تر است و اولیتر آن بود که اعتکاف در این ده روز پیوسته دارد و اگر نذر کرده است که پیوسته دارد، لازم بود که جز به قضای حاجت بیرون نیاید، و آن قدر که وضو کند در خانه بیش نایستد، اگر به نماز جنازه یا به عیادت بیماری یا به گواهی یا به تجدید طهارتی بیرون آید، اعتکاف بریده شود و از دست شستن و نان خوردن و خفتن در مسجد باکی نباشد و هرگه که باز آید از قضای حجت، باید که نیت تازه کند.