ذوالقعده
معنی کلمه ذوالقعده در فرهنگ معین
معنی کلمه ذوالقعده در فرهنگ عمید
معنی کلمه ذوالقعده در فرهنگ فارسی
یا ذوالعقه الحرام نام ماه یازدهم از ماههای سال قمری عرب .
یا ذو القعده الحرام . ماه یازدهم از ماههایی قمری عرب میان شوال و ذوالحجه و آن یکی از ماههای حرام بود و در آنماه جنگ نمی کردند و به سفر نمی رفتند : (( تا ذوالقعده بگذشت و ذوالحجه اندر آمد . ) )
معنی کلمه ذوالقعده در دانشنامه آزاد فارسی
(در لغت عربی به معنی صاحب صلح؛ در تداول فارسی: ذیقعده؛ ذی القعده)، یازدهمین ماه تقویم هجری قمری. و یکی از ماه های حرام. ۱۱ ذوالقعده روز تولد امام رضا (ع) و ۲۹ آن روز وفات امام محمدتقی (ع) است.
معنی کلمه ذوالقعده در ویکی واژه
ذی القعده: ماه یازدهم از سال قم
جملاتی از کاربرد کلمه ذوالقعده
این پنج بیت را در مشهد مقدس رضوی - که بر ساکنش درود بادا - به ذوالقعده ی هزار و هفت سرودم و در شب پس از آن پدر خویش - که خدایش رحمت کناد - را بخواب دیدم و که کاغذی بدستم داد که بر آن نوشته بودند: «تلک الدار الاخره نجعلها للذین لایریدون علوا» فی الارض و لا فسادا» و العاقبه للمتقین »
نیمۀ ذوالقعده باز از اصفهان رخت ما بر بست گردون ناگهان
جمال آراست، این ماه دل افروز ز ذوالقعده دوم حرف و سیوم روز
دوره تاریخی این بنا براساس مدارک موجود به احتمال فراوان به دوره تیموری تعلق دارند. وجود چندین قطعه سنگ قبر که به قبرهای اطراف تعلق داشته‌اند و به دوره تیموری تعلق دارند ونیز سنگ لوحی بر بالای درگاه ورودی بنا که دارای این متن است: تمت هذه العماره المیمونه الشریفه سلطان الاولیا نظام الحق و الدین تورانشاه علیه الرحمه و الرضوان فی شهر ذوالقعده سنه ثمان و خمسین و ثمانماه هرچند آخرین کلمه این متن به‌طور کامل قابل خواندن نیست اما به احتمال زیاد ثمانماه می‌باشد.