اوروت

گلسنگ‌ها را بر حسب منابع پیشین بر اساس پیکره قارچی آنها در گروه آسکومیکوتا نیز طبقه‌بندی نموده‌اند. البته حدود بیست گونه از آنها نیز در گروه بازیدیومیکوتا قرار می‌گیرند. بر این اساس گلسنگها در سه رده لکانورومیست، سورداریومیست و اوروتیومیست با هفت زیر رده، رده‌بندی می‌شوند. از این میان رده لکانورومیست تنها شامل نمونه‌های گلسنگی بوده و مهمترین نمونه‌ها را در خود جای داده‌است.

از اوایل دههٔ ۱۹۵۰، آمیگدالین و یکی از مشتقات شیمیایی آن به‌نام لاتریل، به‌عنوان داروهای ضدسرطان در پزشکی جایگزین، معرفی شده و هر دوی این ترکیبات، به اشتباه، ویتامین ب-۱۷ نام‌گذاری شدند. این در حالی بود که هیچ‌یک از آن‌ها ویتامین نیستند. دیدگاه بیوشیمیایی، آمیگدالین یک ویتامین نیست و در ادبیات علمی نام‌های دیگر آن رایج است از جمله، ماندلونیتریل بتا دومیوتیو، ماندلونیتریل بتا گلوکوروناید، لاواوروتواتور، پوراسین، آمیگدالینا، نیتریلوزید

اوروتوس را کشت در لیدیا که او بود ارجاسب شاه کیا

تفاوت اصلی اوروتو با کاسکاول این است که کاسکاول یک خودرو زره‌پوش شناسایی است که به یک برجک گردان با توپ ۹۰ میلی‌متری مسلح شده اما اوروتو یک نفربر برای حمل سربازان است که معمولاً فقط به یک تیربار برای دفاع از خود مسلح می‌شود. البته مدل‌های دیگری از اوروتو با سلاح‌های قویتر نیز ساخته شده‌اند.

اوروتو قابلیت حمل ۱۲ سرباز با یک راننده را دارد. وزن خالی آن ۱۱ تن و وزن آمادهٔ نبرد آن ۱۴ تن است. اولین مدل‌ها از یک موتور دیزلی ۱۵۸ اسب بخاری نیرو می‌گرفتند که در مدل‌های بعدی و بهینه‌سازی‌های جدید با موتورهای پرقدرت‌تری تعویش شده‌اند. برد عملیاتی مدل‌های اولیه ۷۵۰ کیلومتر بود که در بهینه‌سازی تازهٔ ارتش برزیل به ۹۵۰ کیلومتر افزایش پیدا کرده‌است. اوروتو یک نفربر آبی-خاکی با قابلیت استفاده در نیروی دریایی است. حداکثر سرعت این خودرو در زمین مسطح ۱۰۰ کیلومتر و بر روی آب ۱۰ کیلومتر است. اوروتو نیز مثل کاسکاول از سیستم تعلیق ابداعی انگسا معروف به «بومرنگ» استفاده می‌کند و یک زره دولایه فولادی دارد که لایه بیرونی آن سخت‌تر و لایه داخلی نرم‌تر است.