بش باد

معنی کلمه بش باد در فرهنگ معین

(بِ ) (جملة فعلیه ) در موقعی که کسی به دشمنان دین لعنت فرستند، شنوندگان می گویند: بیش باد.

معنی کلمه بش باد در فرهنگ فارسی

( جمل. فعلیه ) در موقعی که کسی ( مانند درویش معرکه گیر یا شعبده باز ) بدشمنان دین لعنت فرستد شنوندگان میگویند : ( بش باد ).

معنی کلمه بش باد در دانشنامه آزاد فارسی

بِش باد
(یا: سِه سِه بار، به نُه بار!، صورت ابدال یافتۀ «بیش باد و کم مباد!»، در تداول: «بشمار!») عبارت ندایی که شیعیان فارسی زبان بر زبان می آورند تا نفرینِ گوینده بر کافرِ غاصب افزون شود. سابقۀ تاریخی آن به روزگار شاه اسماعیل صفوی اول باز می گردد که به قصد مشروعیت بخشیدن به حکومت خود، فرمان داد تا گروهی به نام تَبرّائیان در کوی و برزن به راه بیفتند و دشمنان امام علی (ع) را لعن کنند و آن کس را که با شنیدن لعن و نفرین، در گفتن جملۀ «بیش باد و کم مباد!»، به صدای بلند، غفلت کند بی درنگ مجازات کنند. دامنۀ کاربرد این جمله امروزه گسترش یافته است و مثلاً چنین به کار می رود: «گوینده : بر یزید لعنت! ـ شنوندگان: بش باد!»

جملاتی از کاربرد کلمه بش باد

آمد دم آنکه جنبش باد بهار گل را فکند پرده سبز از رخسار
یارب این شیوه نو چیست؟ که از جنبش باد طره لاله پر از نافه مشگ ختن است
ما هر دو در ملاعبه وان رخش ره‌نورد گفتی مگر به جنبش بادی بود به زین
شمر از جنبش باد بهاری نه موج آرد کند آئینه داری
جلوه بالای سرو از جنبش باد صبا عشوه های دلبری در کار رامشگر کند
میوزد از روی آبش باد صبح میفشاند روح قدسی آستین
از کف دوست گرفتیم بسی باده ناب لیک در لعل لبش باده نابی دگر است
وز باد، سماع اگر بجنبد شاید کز جنبش باد، بحر در موج آید
به نور و تابش بادی همیشه چون خورشید به قدر و رتبت بادی چو گنبدوار
نه ترس آنکه خِلَلشان رسد ز تابش هور نه بیم آنکه زیانشان رسد ز جنبش باد