بسیچ

بدو گفت ازین خود میندیش هیچ هشیواری و رای و دانش بسیچ

ز جیحون گذر کن میاسای هیچ سپه برگش و رزم توران بسیچ

ز چیزی که دارد به خوردن بسیچ نبودم به جز خون در آن خانه هیچ

ورنه جنگ ترا بسیچم زود از تو و ملک تو برآرم دود

داری از این خوی مخالف بسیچ گرمی و صد جبه و سردی و هیچ

تهمتن چو بشنید گفتار اوی بسیچید و زی جنگ بنهاد روی

که چندین به خون سیاوش مپیچ که آرام خوار آید اندر بسیچ

بدو گفت گرشاسب مَندیش هیچ تو از بهر شه بزم و رامش بسیچ

اگر هوشمندی ره حق بسیچ ز تعلیم و تنبیه گردن مپیچ

غولی که بسیچ در زمی کرد خود را به تکلف آدمی کرد