بسی

گرچه بسیار غم آمد دل خاقانی را هیچ غم در غم هجران پسر می‌نرسد

جهان کاروان شاه سالار بود در آن کاروان بار بسیار بود

وصل بفریاد دل من رسید یافتم از هجر بسی گوشمال

وطن‌دوستان، دیده‌ام من بسی چه داند وطن چیست؟ هر ناکسی

چو ازدشمنان اندر آخر نفس بسی خواست آب ونپذیرفت کس

مرا ای کاش زر می بود بسیار نمی شد دیگری او را خریدار

سوی منزل رسیده یار دیده حقیقت قصهٔ بسیار دیده

قربِ بسیار مایهٔ دوریست وصلِ بی حد دلیل مهجوریست

بسی بگریست مرد از بی نوایی که مُرد از دردسر این روستایی

تعهد کرد بسیاری شب و روز که تا با حال خود شد آن دلفروز