بسکه

بسکه از پرتو خورشید رخش سوخته اند همچو چشمان سیه مست بتان عیارند

چه فتنه ها که ز نیریز برنخاست به دهر ز بسکهیاغی خونخواره دار وخونریز

دوید چشم، ز بس حسرت نگاه کشیدم رسید مشق جنون، بسکه مد آه کشیدم

از قلعه فانوس برون آمد شمع دست ظالم زبسکه کوتاه شده است

از بسکه روحم از شکرت یافت تربیت جز شکر شکرت نسراید زبان روح

ز شیخ وشاب مجو دین ودل در این کشور ز بسکه راه دل ودین ز شیخ وشاب زده

گذشت در دل عرفی هوای طرف چمن ز بسکه ریخت فرو گریه های خون پرداز

ز بسکه حیرتم از شش جهت غلو دارد نگه چو آینه‌ام در شکنج فولادست

بسکه می پیچد صدای ناله دل در برم استخوان سینه موسیقار شد در پیکرم

لبت چوحب نبات است بسکه شیرین است ولی ز بس نمکین زو دلم پر از شوراست