بزازی

ز خلعت تو زمین پیشه کرده بزازی ز خلقت تو هوا پیشه کرده عطاری

تا به بستانها نسیم نوبهار پیشه عطاری و بزازی کند

اسماعیل بزاز، یکی از دلقک‌های دربار ناصرالدین شاه بود که در ابتدا هم به شغل بزازی اشتغال داشت و هم یکی از اعضای دسته‌های طرب و بازیگرانی بود که به منازل اعیان و رجال می‌رفت و از راه لودگی و مسخرگی، اسباب خنده و شادی آنان را فراهم می‌ساخت. وی به تدریج کارش بالا گرفت و به دربار ناصری هم راه پیدا کرد، و به اصطلاح «شاه‌شناس» شد.

و این علمها به حال هر کسی بگردد و بر بزاز واجب نبود که علم پیشه حجام بیاموزد و نه حجام واجب بود که علم بزازی بداند مثال علم کارهای کردنی این است.

تا خزان و بهار توبه نکرد این ز صرافی آن ز بزازی

بر دکان بزازی بنشستم و بصاحب دکان دوستی بپیوستم، هر روز از وقت تنفس صباح تا گاه تغلس رواح برطرف آن دکان بودمی وسخن اجناس مردمان شنودمی و بحکم آن مواظبت و موافقت با خداوند دکان روشنائی ظاهر شد.

گر چنو زر صیرفی بودی و بزازی یکی دیبه و دینار نه مقراض دیدی و نه گاز

ترا دیبای عنبر بوی گلرنگ است در خاطر همی کن عرضه بر دانا که عطاری و بزازی

نیست سودای دفاع تو که در بازار صدق با خس و خاشاک می‌خواهی که بزازی کنی

چمن گویی به بزازی نشستست که صد رزمه ز ششتر می‌نماید

زبهر مفرش تو، باغ کرده بزازی به بوی مجمر تو باد کرده عطاری