بر

معتقدان و دوستان از چپ و راست منتظر کبر رها نمی‌کند کز پس و پیش بنگری

هر نفس میکرد هر ساعت فغان خویشتن بر سنگ میزد هر زمان

مویها بر تنم از سیخ شود چون گلبن چشم بر هم نزند نرگسی از شوکت من

از تو مرا جفای زمانه جدا فگند وین بر تنم نخست جفای زمانه نیست

ای یار من ای یار من ای یار بی‌زنهار من ای دلبر و دلدار من ای محرم و غمخوار من

چون براهیم پیر ملّت بود تختش از صدق و تاج خلّت بود

چون تو دیدم روی خود بر ما نمای جام جم چه بود تویی کلی نمای

زهر جانب پری رویان شیرین نشستند از زمین بر کوهه زین

ز یک دانه کز صبر کاری به گل دهد بهره صد خرمن کام دل

رشتۀ عمرش برید