بدمست

گر مست حقیقت است ور مست مجاز بدمست گمان مبر که معذور بود

شود رطل گران دریاکشان را لنگر تمکین نهنگ پر دل از بدمستی طوفان نیندیشد

شوخ جلوه بدمستم گویی از فرنگ آمد

کنم بی باده بدمستی که سودایی دگر دارم به ساقی تلخ می گویم که دل جایی دگر دارم

زغفلت خورده می در چار محفل خود از بدمستی ایام غافل

یاد چشم او خرابات جنون دیگر است شیشه بشکن‌تا توانی نقش آن بدمست بست

به راهی با رقیبان دیدم آن بدمست را ناگه نگفتم یک سخن با او محل چون تنگ می‌دیدم

چه گویم سوز دل با چون تو غم نادیده بدمستی؟ مثالی وانمایم گر کباب و اخگری باشد

همی طوس بدمستی آغاز کرد در جنگ و پیکار را باز کرد

چو بدمستی آز با هرکس است مرا نشئه ناگرفتن بس است