بداختر

عیب نبود چون مدام از باده ی دورم خراب گر کنم یک روز با چرخ بداختر خرخشه

هرگز از چرخ بداختر نشدم روزی شاد مادر دهر مرا خود بچه طالع زادست

کنون آن بداختر در آن جایگاه تن آسان نشسته است دیده و به راه

که باش ای خداوند بینا گواه میان من و این بداختر سپاه

سپهبد چو بشنید بر جست تفت سوی خوابگاه بداختر برفت

نژند بداختر برادر بد او ز چرخ فلک نیز بدتر بد او

میان کوی بخسبی و استخوان خائی بداختری چو تو را، کاشکی نمیزادند

که هرچ اندر این آسمان اختر است پرستنده ی کوش بداختر است

ای شده اختر طلب بگذر ز اختر حق طلب زانکه از حق یافته بداختران نیک اختری

هرکه بود نیکبخت مهر تو جوید کین تو جوید هرآنکه هست بداختر