بخس

بخستی که کند جذب طعمه از کف مور بشهوتی که زند خال بوسه بر لب یار

بکش ای دل می جانی و بخسب ایمن و فارغ که سر غصه بریدم ز غم و غصه برستم

سپهر گردان بس چشم ها گشاید باز که چشم های جهان را همه بخسبانند

ز آفتاب غم یار ذره ذره شدیم تو را که این هوس اندر جگر نخاست بخسب

چو مست هر طرفی می‌فتی و می‌خیزی که شب گذشت کنون نوبت دعاست بخسب

همی مردمان از کران تا کران بخستند جسمش به سنگ گران

و گفت: هر که یک ساعت در شب به غفلت بخسبد هزار ساله راه آخرت واپس افتد.

صباح ماست صبوحش عشای ما عشوه ش تو را که رغبت لوت و غم عشاست بخسب

پرده ی زرکش چرخی ز سنانت بدرید زهره ی زُهره ی زهرا ز خدنک تو بخست

به دستان بگفت آنکه بروز ز اسب درافتاد وز تیر شیده بخست