بحل

رنجه گشتی به قتل من ای وای گر نه از لطف تو بحل باشم

سودی بحلق خسرو دین تیغ هیچ شرم نامد ترا از آن نگه خسروا نیا

دلم مرغیست بی آرام مانده بحلق آویخته در دام مانده

بحل و عقد تو راضی ستارهٔ توسن ز امر و نهی تو خایف زمانهٔ قدار

هفت اندام تو بحل و بعقد سبب نظم هفت کشور باد

می و نغمه مسلم حوصله‌ای که قدح‌کش گردش سر نشود بحل است سبکسری آنقدرت‌ که دماغ ‌جنون‌زده‌تر نشود

قاصد کشتن ما گشتی و داریم رضا خون ما ریخته بی موجب و کردیم بحل

بر ماه مشک بینم و بر سنبل آفتاب آنسال نه بحلقه و این سال نه بخواب

بوالهوسان گرد تو غوغا کنند این مگسان طوف بحلوا کنند

اگر مرا نکشد هجر تو ز من بحلست اسیر کشته ز غازی چه خونبها خواهد