بحارالانوار

در صحت انتساب این کتاب به شیخ صدوق تردید نیست و ابن بابویه نیز در کتابهای دیگرش به آن اشاره کرده‌است به گفتة مجلسی (ج ۱، ص ۲۶، نیز رجوع کنید به ص ۶–۷) اشتهار انتساب کتابهای شیخ صدوق به وی - بجز چند کتاب - کمتر از شهرتِ انتساب کتب اربعه به مؤلفان آنها نیست. او از روایات این کتاب، که نسخه‌های کهن آن را در اختیار داشته، در بحارالانوار (مجلدات توحید و عدل) به وفور استفاده کرده‌است. اساساً این کتاب مورد توجه علمای شیعه بوده و از معتبرترین منابع حدیثی به شمارمی رفته و به روایات آن استناد می‌شده‌است (برای نمونه رجوع کنید به حرّ عاملی، ج ۱، ص ۲۰، ج ۳، ص ۱۰۱، ج ۷، ص ۱۴۰؛ نوری، ج ۵، ص ۲۶۴).

المعجم المفهرس لالفاظ احادیث بحارالانوار کتابی از دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم است که در سال ۱۳۷۳ منتشر و در مراسم کتاب سال جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان کتاب برگزیده معرفی شد.

جمله «حی علی خیرالعمل» به معنی "بشتاب به سوی بهترین کارهاً تنها توسط شیعیان گفته می‌شود. بر اساس بحارالانوار، در زمان پیغمبر این عبارت در اذان گفته می‌شده‌است امّا عمر این جمله را حذف کرد و گفت می‌ترسم مسلمانان نماز را بهترین کارها بدانند و از جهاد غافل شوند.

الا یا رسول الله بورکت هادیا یا ماجرای سوسمار سخنگو یا شاعر ریشه در حدیثی مشهور از ابن‌عباس در بحارالانوار دارد و متنی سرشناس از آخرین کتاب احمد کسروی با عنوان در پاسخ بدخواهان پیرامون «مغالطه در معجزه» می‌باشد که در سال ۱۳۲۳ پیش از ترور احمد کسروی منتشر شد. عبارت اشاره شده توسط کسروی گزیده‌ای از اصل شعر عربی زیر است:

محمدباقر مجلسی در بحارالانوار گزارشی را نقل می‌کند که بر اساس آن ابوطالب با توجه به اوضاع اقتصادی محمد، به او پیشنهاد داد تا خود را به عنوان امین، به خدیجه که به دنبال امینی برای امور تجاری خود می‌گشت معرفی نماید. از ابوطالب در ماجرای ازدواج محمد با خدیجه، در موارد متعددی گزارش شده‌است. محمد در ابتدای امر برای ازدواج با خدیجه، با ابوطالب مشورت‌هایی را داشته‌است و پس از موافقت عمویش، اقدام به برگزاری مجلس عقد و ازدواج کرد. به گزارش یعقوبی، ابوطالب خطبه عقد و ازدواج محمد و خدیجه را خوانده‌است. حمایت‌های ابوطالب از محمد، تا پس از بعثت محمد نیز ادامه داشت.

شیخ صدوق در کتاب الأمالی (صدوق) و محمدباقر مجلسی در کتاب بحارالانوار از سکینه در مجلس یزید روایت کرده‌اند که در پاسخ به سخن مردم شام که اسیرانی نیکوتر از اینان ندیده‌ایم، گفت: ما اسیران خاندان پیامبریم.

پس اهل حق خاصان خود را که به مزید طاعات و مجاهدات و اوراد و اذکار و اجتناب از اهل دنیا مخصوص بودند، صوفی خواندند و این نام پیش از سنهٔ دویست از هجرت بر ایشان اطلاق شد. همانا بعضی از منافقین و متشبهین دراین سلسله خود را داخل ساخته، باعث تشکیک عوام و بدنامی خواص گردیده و الا در حق صوفیه از حضرت رسولؐو حضرت امیرالمؤمنینؑاحادیث مشتمل بر مدح بسیار وارد است. از جمله در کتاب بِشارَةُ المُصْطَفَی بِشیْعَةِ المُرْتَضَی که جناب علامهٔ محدث مولانا محمد باقر مجلسی رحمة اللّه علیه در فهرست کتاب بحارالانوار خود نسبت این کتاب را به حضرت شیخ عمادالدین محمد بن ابی القاسم علی الطبری- طَابَ ثَراهُ- داده است به اسنادش آمده قالَ رَسوُل اللّهِ: مَنْسَرَّهُ أنْیَجْلِسَ مَعَ اللّهِ فَلْیَجلِسْمَعَ أهْلِ التصوفِ یعنی حضرت فرمودند که هرکه را خوش می‌آید و مسرور می‌شود به اینکه هم نشین الله باشد، پس باید بنشیند با اهل تصوف. و مقوی این حدیث است حدیث قدسی که حق سبحانه فرمود أَنَا جَلیسُ مَنْذَکَرَنی یعنی من هم نشین آن کسم که ذکر ویاد من نماید و به اتفاق موافق و مخالف صوفیه، اهل ذکرند:

الوافی اولین جامع حدیثی در دورهٔ متأخران، اثر ملا محسن فیض کاشانی است. وافی مهم‌ترین اثر حدیثی فیض، یکی از بزرگ‌ترین، مهم‌ترین و جامع‌ترین آثار حدیثی شیعه از دورهٔ صفویان است که در آن اخبار و احادیث مربوط به اصول، فروع، سنن و احکام اسلامی منقول در کتب اربعه امامیه گرد آمده‌است.[نیازمند منبع] الوافی را همراه با وسائل‌الشیعه و بحارالانوار، جوامع حدیثی (ثانویه) می‌نامند.

تفسیر بیضاوی همواره مورد توجه مفسران شیعی بوده‌است که از جمله کسانی که در کتب و تفاسیر خود از آنها استفاده کرده‌اند می‌تواند به مولا فتح‌الله کاشانی مفسر زبده التفاسیر، منهج الصادقین، بهاء الدین محمد شریف لاهیچی، ملامحسن فیض کاشانی مفسر الصافی، علامه مجلسی در بحارالانوار، میرزامحمد مشهدی قمی، ناصر مکارم شیرازی، طباطبائی مفسر المیزان نام برد.

بنابراین احتمال می‌رود، چنان که صاحب بحارالانوار اشاره کرده‌است عبداللّه بن عقبه و حرمله در به قتل رساندن وی شریک بوده باشند.