بجول

شوکت شاهان عالم بشکند چون بجولانگه درآید میر عشق

بجولان چو تازد سمندت چو اژدر

بغیر از درگه اخلاص، بر هر درگهی خاکی بغیر از کوچهٔ توفیق، در هر کو بجولانی

یقین ما که بجولان تو چونکه در تازی بکان رسد گهر از خوی چکانی دینار

شرک بگرفت جهان را بکش آن تیغ دو سر بجهان اسب که دجال بجولان بگذشت

بجولانگاه او کو قوت دستی که چون گردد عنان‌کش بر سرم او را عنان‌گیر فرس باشم

بخرام ونظر کن که بجولانگه مدحت حور قلمم زاده گلستان ارم را

بمیدان ولایت چون بجولان آوری دلدل بگردد کی رسد صد همچو ابراهیم را ادهم

آنگاه اشارت بجولاهه کرد و گفت: «این نبافد مگر گلیم سیاه».

نام‌های دیگر استخوان قاپ در فارسی، شتالنگ، اشتالنگ و پژول (وژول، بجول) است. در قدیم با استخوان قاپ گوسفند قماربازی می‌کردند که به آن قاپ‌بازی گفته می‌شد.

چو سیل قهر جلال احد هجوم آرد چه چاره جز که بجولان او رود اغیار