بثورات
جملاتی از کاربرد کلمه بثورات
کاهش‌توانایی جنسی، بزرگ شدن پستانها(ژنیکوماستی)، بی‌نظمی قاعدگی، کسالت، اغتشاش شعور، بثورات جلدی، افزایش‌پتاسیم خون، کاهش سدیم خون، مسمومیت کبدی، ریزش مو و نرمی استخوان بامصرف این دارو گزارش شده‌است.
گسترش عفونت بعد از جایگزینی در محل اولیه، در مدت ۲۴ تا ۴۸ ساعت صورت می‌گیرد. علائم اولیه به صورت جوش یا برجستگی قرمز کوچک پوستی یا به‌شکل محل گزش حشرات شروع شده به تدریج گسترش یافته و بزرگتر می‌گردد. سپس علائم عمومی مانند تب و بثورات قرمز پوستی منتشر ظاهر می‌گردد. در روزهای بعد ضایعه وسیع تر شده و به صورت کورک و دمل درآمده تمام منطقه مجاور ورم کرده و دردناک است.
علایم آلرژی به شیر می‌تواند گوارشی، پوستی یا تنفسی باشد. علایم می‌تواند به صورت بثورات پوستی، کهیر، استفراغ، اسهال، نفخ، یبوست و ... بروز کند.
تظاهرات غالب خارج مفصلی عبارتند از: تب بالا، بثورات روماتیسمی، بزرگ شدن کبد و طحال، بزرگ شدن گره های لنفاوی، و کم خونی. تظاهرات دیگر شامل التهاب پلورا، التهاب پریکارد، التهاب بافت عضلانی قلب و التهاب پریتوئن نیز دیده می شود.[نیازمند منبع]
علائم اورتیکاریای آبی (به طور نادرست آلرژی آب نامیده می شود) مشابه سایر انواع کهیرهای فیزیکی است، یعنی ممکن است شامل کهیر کوچک، خارش شدید و گرگرفتگی پوست در مناطقی که مستعد تماس با آب هستند باشد. علائم ممکن است بعد از تماس بدن با آب در عرض چند دقیقه ظاهر شود. این بیماری معمولاً در گردن، قسمت فوقانی تنه و بازوها ایجاد می‌شود، اگرچه می‌تواند در هر نقطه از بدن ایجاد شود. پس از حذف منبع آب، بثورات به طور کلی طی ۳۰ تا ۶۰ دقیقه از بین می‌روند.
استفاده از پمادهای ضد خارش هنگام بروز خارش روی بثورات
حداقل ۹۰ درصد موارد آبله در افراد واکسینه نشده از نوع معمولی بود. در این شکل از بیماری، در روز دوم بثورات، ماکول‌ها به پاپول‌های برجسته تبدیل شده بودند. در روز سوم یا چهارم، پاپول‌ها با مایع مادی پر شده و تبدیل به وزیکول شدند. این مایع در عرض ۲۴ تا ۴۸ ساعت مات و کدر شد و منجر به ایجاد چرک‌دانه شد.
شدت علائم بین افراد متفاوت است و افراد بسیارحساس می‌توانند کهیر یا بثورات دیگر را تجربه کنند. ذرات معلق موجود در هوای آلوده و مواد شیمیایی مانند کلر و مواد شوینده که معمولاً قابل تحمل هستند، می‌توانند تا حد زیادی این وضعیت را تشدید کنند.[نیازمند منبع]
عوارض بسیار نادر: واکنش‌های افزایش حساسیت مانند خارش، کهیر، بثورات جلدی، تنگی نفس به‌خصوص در بیماران مبتلا به آسم- اسپاسم مجاری تنفسی.
در سال ۲۰۰۹، اطلاعات تجویزی برای اتراویرین به گونه‌ای اصلاح شد که شامل «گزارش‌های پس از بازاریابی از موارد سندرم استیونز-جانسون، نکرولیز سمی اپیدرمی و اریتم مولتی‌فرم، و همچنین واکنش‌های حساسیت مفرط با بثورات، یافته‌های ساختاری، و گاهی اوقات نارسایی‌های عضوی، نارسایی‌های بدنی و اختلالات بدنی است. در صورت بروز علائم و نشانه‌های واکنش‌های شدید پوستی یا حساسیت مفرط باید بلافاصله درمان هوشی متوقف شود.