ببالا

دگر تفرشی زاده معصوم زار ببالای اسبی چنان کوهسار

نگه کرد چنگش بران پیلتن ببالای سرو سهی بر چمن

ببالا برآمد سپه را بدید خروشی چو شیر ژیان برکشید

تا همچو خر نمانی اندر جلاب دنیی چون عیسی مجرد آهنگ کن ببالا

در چمن حسن خرامان ندید چشم جهان سرو ببالای تو

هود جم بر زبرش چون قفسی از بلبل که ببالای دماوند نهی با سلم

کسوت ملک ببالای تو خیاط ازل آن چنان دوخت که یکحبه نه بیش است و نه کم

قطره بودی بجوش و دریا شو ترک پستی کن و ببالا رو

چه ناری ندانم که از دور سوزی ندانم ببالا که سیمین چناری

یا رب که ببالاش بلائی مرساد وین درد دل خسته بجائی مرساد