باهر

هر جمالش را جلال قاهری است هر جلالش را جلال باهری است

دگر گفت باهرکسی پادشا بزرگست وبخشنده و پارسا

بتم باهر سری هر سو سروکار دگر دارد غمش با هر دلی سودا و بازار دگر دارد

شاهزاده گفت: بقای عمر پادشاه روزگار و سایه فضل کردگار در دولت مستدام و سعادت بر دوام باد. آورده اند که در اعوام گذشته و ایام رفته در نواحی کشمیر پادشاهی بوده است به داد و عدل موصوف و به سداد و رشاد مذکور. باصیت سایر و حرمت وافر و دولت رفیع و حشم مطیع و او را فرزندی مستوره و عفیفه و جمیله و شریفه بود، با نسبی مشهور و حسبی معمور، عرضی طاهر و جمالی باهر، چنانکه به شکل و شمایل و خلق و خصایل او در بسیط زمین و بساط زمان هیچ کس مثل او نشان ندادی و زبان روزگار می گفت:

محمد باهری که در آن هنگام عهده‌دار سمت وزارت دادگستری بود می‌گوید: بنابر گزارش سازمان پزشکی قانونی و سازمان بهشت زهرا مجموع کشته‌شدگان روز هفدهم شهریور و زخمی‌هایی که تا روز بیست و ششم شهریور درگذشتند ۱۲۶نفر بوده است.

این مراتب از تو خود ظاهر شده وین معانی از تو خود باهر شده

ابوالحسن احمد بن یحیی بن علی (درگذشتهٔ ۳۲۷ ه‍.ق)، ادیب، شاعر و فقیه معتزلی بود و از پیروان مذهب محمد بن جریر طبری (موسوم به مذهب جریریه) بود. او با خلفای عباسی زمان خودش و به خصوص با الراضی بالله رابطهٔ نزدیکی داشت. وی کتابی در مورد خاندان بنو منجم و نسب ایرانی آن‌ها نوشت (اخبار بنی المنجم و نسبهم فی الفارس)، کتاب الباهر از آثار پدرش را تکمیل کرد، و چند اثر دیگر نیز نوشت از جمله: الاجماع فی الفقه علی مذهب الطبری، المدخل الی مذهب الطبری و نصرة مذهبه و الاوقات.

آن خنجرت بود ببراهین قاطعه وین لشکرت بود بدلیلات باهره

التاریخ الباهر فی الدوله الاتابکیه، تألیف عزالدین ابن اثیر که بیشتر به تاریخ عمومی اسلام شهرت دارد. وی در این کتاب علاوه بر شرح اعمال اتابکان موصل، به شرح جنگ‌هاص صلیبی در طول حیات خود نیز پرداخته‌است.

ابواحمد یحیی بن علی بن یحیی (۲۴۱ تا ۳۰۰ ه‍.ق) از ندیمان خاص و موفق خلفای بعدی عباسی، به ویژه موفق، معتضد و مکتفی بود. او از فقهای معتزله نیز بود و ابوبکر صولی از شاگردانش بود. از او چند اثر مهم باقی مانده‌است، از جمله الباهر فی اخبار شعراء مخضرمی الدولتین که ناتمام ماند و نهایتاً پسرش احمد آن را به پایان رساند، و نیز رساله‌ای در خصوص نظریات اسحاق موصلی راجع به موسیقی و تفاوت آن با نظریات ابراهیم بن مهدی (از رامشگران خلفای عباسی که نظریات موصلی را بسیار دشوار می‌دانست و معتقد بر ساده‌کردنشان بود).

همراه بد ز رهزن بیگانه بدترست باهر نیازموده رفیق سفر مباش

قواعدی را که به کمیت‌های علامتدار می‌پردازد در نوشته‌های پزشکی موسوم به سموأل بن یحیی مغربی پیدا می‌کنیم که احتمالاً ۷۰ سال پس از مرگ کرجی در بغداد متولد شده‌است. وی در اثرش الباهر فی العلم الحساب (به معنای کتاب درخشان در محاسبه) که شرحی بر کتاب «الفخری» کرجی است بخش‌های پرزحمت‌تر قاعدهٔ علامت‌ها را بیان می‌کند.

بت ترسا بچه نوری است باهر که از روی بتان دارد مظاهر

او کمی بعد از تظاهرات ۱۷ شهریور به محمد باهری گفته بوده است که شلیک به معترضان و کشتار آنها از سوی مجاهدان و فلسطینی ها بوده که به نام سربازان ارتش تمام شد.

از آثار او می‌توان به کتاب الآیات الباهرات فی معجزات النبی (ص) و الائمة الهداة (ع) اشاره کرد.

جمال حق که بودش نور باهر چو ظاهر گشت نورش در مظاهر

از میان ۳۸ نسخه دارای رقم احمد نیریزی، که پس از تاریخ ۱۱۰۷ نوشته شده‌اند در ۱۶ نسخه محل کتابت شهر اصفهان ذکر شده‌است و وجود عبارت «عبدالداعی لا بود الدولة القاهرة الباهرة...» (همراه با نام یا بدون نام اصفهان) در پایان این نسخه‌ها نشان از کتابت متوالی آثار او در اصفهان دارد. این وضع توالی اقامت احمد نیریزی را در اصفهان نشان می‌دهد و اگر گسیختگی‌هایی در روند پدید آمدن آثار هنری وی مشاهده می‌شود بیشتر به سبب رویدادهای سیاسی و اجتماعی روزگار او و هجوم افغان‌ها و منازعات داخلی و از هم گسیختن شیرازه حکومت صفوی است.

محمد باهری می گوید علم در زمان استانداری سیستان و بلوچستان به دلیل ملاقات کنسول انگلستان با یک فاحشه در روز عاشورا و جلوگیری از بروز اعتراضات مردم در این منطقه، او را احضار می کند و جلوی همه توی گوشش میزند و دستور می دهد او را اخراج کنند و می گوید:حالا دولت انگلیس هم هرچه می‌خواهد بگوید.

ز عبرت گویمت تعبیر باهر ز حال خلق بینی هر چه ظاهر

آلور استار پایتخت ایالت کداح مالزی و مرکز اداری منطقهٔ کوتا ستار است. این شهر با امکانات هوایی، راه آهن، جاده و دریایی به عنوان مرکزی برای رفت‌وآمد به شمال و عزیمت به نقاطی همچون پاکت، کوتا باهرو، لنکاوی و غیره مورد استفاده واقع می‌شود.