بالیدن

از تجمل سفله را ساز بزرگی مشکل‌ست خاک ‌از سامان بالیدن نگردد آسمان

شکفتگی است غلط، باز غنچه شو ای گل که تنگنای جهان نیست جای بالیدن!

چو غنچه جوش صفای تنش ز بالیدن دریده بر تن نازک قبای تنگش را

حسن را آغوش عاشق پله نشو و نماست از فشار طوق قمری سرو بالیدن گرفت

سلامت یک‌قلم در مرکزسنگ‌ست اگر دانی شکست یأس می‌پیچد به خود بالیدن مینا

ز بالیدن ترا هردم لباسی تازه می‌گردد نگنجد در قبا حسنی که بی‌اندازه می‌گردد

دانش نشان‌ها از نیاز برای تشخیص شوالیه‌هایی که تعیین هویت آن‌ها به خاطر زره‌هایشان دشوار بود بالیدن گرفت. نیاز به تعیین هویت شوالیه‌ای که از سر تا پا در زره بود، به گونه‌ای که حتی صورت او نیز با نقابی پولادین از نظرها پنهان شده بود، نیاز به راهی برای شناسایی هویت وی را پیش کشید. بخشی از اساس تاریخی شکل‌گیری و به کار بستن نشان‌ها به دوران جنگ‌های صلیبی نسبت داده شده‌است.

گفتم ای ماه نو این جمله گداز تو ز چیست گفت کاهش دهدم فایده بالیدن

بر دلم هر لحظه عکس عارضش گل می‌کند جوهر آیینه را بالیدن از جوش صفاست

نشستن با تو و بر خود نبالیدن ستم باشد تو را دیدن دگر در پوست گنجیدن ستم باشد

اگر دریای گوهر زیر دامن چون حباب آرم زچشم سیر من بر خویش بالیدن نمی آید