بازیگری. [ گ َ ] ( حامص مرکب ) شعبده. بازی نمودن. چشم بندی. فریب : به بازیگری تیر بازه ببست چو شد غرقه پیکانش بگشاد دست.فردوسی.جهان بازیگری داند مکن با این جهان بازی که درمانی بدام او اگر چه تیز پروازی.ناصرخسرو.درآمد ببازیگری ساختن چو گردون به انگشتری باختن.نظامی. || رقص. پای کوبی. رقاصی : چو در زرد حله کنیزان مست به بازیگری دست داده به دست.اسدی ( گرشاسب نامه ).پس از سر یکی بزم کردند باز ببازیگری می ده و چنگ ساز.اسدی ( گرشاسب نامه ).بر آراسته قوس را مشتری زحل در ترازو به بازیگری.نظامی. || شوخی. بیهده. عبث : مپندار کز بهر بازیگری است سراپرده این چنین سرسری است.نظامی. || شیطانی. شیطنت. ( یادداشت مؤلف ) : گفتم این بازیگری با هر کسی چندین چراست گفت بازیگر بود کودک که بازاری بود.حقوری.
معنی کلمه بازیگری در فرهنگ عمید
شغل و عمل بازیگر.
معنی کلمه بازیگری در فرهنگ فارسی
شعبده بازی نمودن
معنی کلمه بازیگری در فرهنگستان زبان و ادب
{acting} [سینما و تلویزیون، هنرهای نمایشی] عمل و حرفۀ بازیگر
معنی کلمه بازیگری در دانشنامه عمومی
بازیگری هنری است که در آن بازیگر با استفاده از تکنیک ها و حالات حسی خاص، به بازآفرینی یک شخصیت می پردازد. این شخصیت توسط نویسندهٔ فیلمنامه نگاشته می شود و بازآفرینی مذکور توسط بازیگر و پس از تحلیل کامل فیلمنامه صورت می پذیرد. از استادان به نام بازیگری می توان از کنستانتین استانیسلاوسکی، لی استراسبرگ، استلا آدلر و سنفورد مایزنر نام برد. استانیسلاوسکی در تعریف بازیگری می گوید: بازیگر باید با حقیقت و با ایمان به آن چیزی که در صحنه انجام می دهد در تماشاگر نفوذ کند. بازیگر برای بیدار کردن احساس ایمان تماشاگر به آنچه که روی صحنه باید صادقانه و طبیعی باشد، به «حقیقت» احتیاج دارد. حتی اگر این حقیقت را تجسم به وجود آورده باشد، طوری که شخص بتواند به آن ایمان بیاورد و با آن زندگی کند. پیتر بروک می گوید: «بازیگری عبارت است از نمایش یا اجرای عملی ویژه روی صحنه. تظاهر کردن، بازآفریدن، تجسم بخشیدن و بازی کردن نقش مثلا در یک نمایش. » استلا آدلر در تعریف بازیگری می گوید: بازیگری پاسخی خلاقه و آکنده از پویایی به محرک ها، در شرایط یک زندگی فرضی است که به شیوهٔ زندگی شخصیت و محیط او، زمان و مکانی که در آن زندگی می کند به گونه ای که افکار و عواطف مورد نظر را به تماشاگر منتقل کند، وفادار است. متد ( به انگلیسی Method ) اساس و محور این سبک از بازیگری اکسپرسیونیسم است. ویوپوینت ( به انگلیسی Viewpoints ) تولد دوباره اکسپرسیونیسم با متد آن بوگارت ( Anne Bogart ) رقم خورد. آن بوگارت یکی از خلاق ترین کارگردانان تئاتر امروز در آمریکاست. سبک ویوپوینت یکی از متدهای آن بوگارت است، که به متد «ویوپوینت» و «کامپوزیشن» تقسیم می شود. امروزه در دانشگاه های سراسر آمریکا نیز این متد ارائه می شوند. اساس این سبک از بازیگری رئالیسم است. بازیگری متد که برخی آن را به بازیگری شیوه دار یا شیوه گرا و بازیگری اسلوب دار ترجمه کرده اند روشی از بازیگری است که در اکتورزاستودیو بزرگ ترین مؤسسه آموزش بازیگری جهان تدریس می شود. بازیگرانی چون دنیل دی - لوئیس، مارلون براندو، ال پوچینو، داستین هافمن، رابرت دنیرو، مریل استریپ، فی داناوی، وارن بیتی، پل نیومنو بسیاری دیگر از بازیگران مشهور جهان در اکتورزاستدیو آموزش دیده اند. سالها قبل از تشکیل اکتورزاستودیو، سنفرد می نر یکی دیگر از پیشگامان تئاتر مدرن آمریکا که با روش استانیسلاوسکی آشنا بود، به یک مؤسسه آموزش تئاتر در نیویورک که نی بر هود پلی هوس نام داشت، پیوست و ضمن تدریس روش استانیسلاوسکی، به تدریج با افزودن تجربیات و نظرات خود به آن، نگرش دیگری از بازیگر متد را ارائه داد که در میان بازیگران سرشناس طرفداران بسیاری پیدا کرد، نی بر هود پلی هوس قبلاً به عنوان تئاتر «خارج برادوی» ( به انگلیسی: Broadway Theatre ) که مکانی برای اجرای تئاترهای تجربی و غیر واقع گرا بود شهرت بسیار داشت ولی از سال ۱۹۲۸، پس از متوقف کردن کارهای اجرایی، منحصراب به صورت مؤسسه آموزش تئاتر درآمد، سنفرد می نر در سال ۱۹۳۵ به عنوان استاد بازیگری شروع به همکاری با این مؤسسه کرد که این همکاری پنجاه و پنج سال ادامه یافت و در نتیجه نام این مؤسسه با نام وی گرده خورد. در میان فارغ التحصیلان این مؤسسه آموزشی نام افرادی چون تونی راندل، گریگوری پک، استیو مک کویین، سیدنی پولاک، دیود ممت، رابرت دووال، جوآن وودوارد، الی والاش و … به چشم می خورد.
جملاتی از کاربرد کلمه بازیگری
به بازیگری هست گیتی چو کودک ازآن کرد با من سه باره دغائی
عالمی را از ثریّا در ثَرَی انداختی کس نکردست ای عجب زین طرفه‌تر بازیگری
گری در فایف، اسکاتلند به دنیا آمد و در دبیرستان جامعه نیوبتل در دالکیث تحصیل کرد. در سال ۲۰۰۳ از مدرسه بازیگری گیلدفورد فارغ‌التحصیل شد و در آنجا جایزه مارگارت ویل برای آواز و جایزه مدیران تئاتر موسیقی را دریافت کرد.
چو زلفم درآید به بازیگری به دام آورد پای کبک دری
درآمد به بازیگری ساختن چو گردون به انگشتری باختن
آخرین یکشنبه (ارمنی: Վերջին կիրակին) یک فیلم است محصول سال ۱۹۸۵ کشور ارمنستان شوروی، به نویسندگی ادوارد آکوبوف و کارگردانی گنادی ملکونیان و بازیگری میکائیل بوغوسیان. آرمن‌فیلم
پدر زک افران او را به بازیگری تشویق می‌کرد. او بازیگری را هنگامی که ۱۱ سال داشت شروع کرد.
ببازیگری ماند این چرخ مست که بازی برآرد به هفتاد دست
زمانه باشد آبستنی به روز و به شب سپهر باشد بازیگری به خیر و به شر
آشا محرابی (زادهٔ ۳۱ مرداد 1352) بازیگر ایرانی سینما و تلویزیون است. وی دارای تحصیلات در رشتهٔ زبان انگلیسی و روابط بین‌الملل و بازیگری و کارگردانی است.
سرکشی آموخت بخت از یار یا آموخت یار شیوه بازیگری از طالع بازیگرم؟
آنجل در سال ۲۰۰۸ در سن ۴ سالگی برای اولین بار وارد عرصه بازیگری شد. او کار خود را با حضور در تولیدات متعدد تئاتر ادامه داد و در سن ۷ سالگی، با اجازه پدر و مادرش برای تئاتر صحنه‌های کویر موزیکال الیور تست داد و در این تئاتر به عنوان بازیگر پذیرفته شد.
او به خاطر روش منحصربه‌فردش در بازیگری با آل پاچینو مقایسه شده‌است.
مک گاهان در کورپارو، کوئینزلند بزرگ شد و به مدرسه گرامر دختران بریزبن واقع در شهر بریزبن رفت و برای لیسانس هنرهای زیبا (بازیگری) در دانشگاه فناوری کوئینزلند تحصیل کرد و در سال ۲۰۱۰ فارغ‌التحصیل شد. او بعداً به سیدنی نقل مکان کرد. پس از پایان دوره دبیرستان شروع به مطالعه روانشناسی کرد. بعد از آن در سال ۲۰۱۲ او به ملبورن نقل مکان کرد.
آنیا در محله ساسل در بخش واندسبک با برادر کوچک‌ترش، تیم، بزرگ شد. او زمانی که ۱۵ ساله بود، به یک مؤسسه مدل‌سازی کودکان پیوست و پس از اتمام آموزش متوسطه در هامبورگ، رشته فیلم و ادبیات را در دانشگاه آزاد برلین ادامه داد. برادر آنیا نیز در رشته بازیگری فعال است، اما او به عنوان یک دوبلور شناخته می‌شود.
تا کند هنگام بزمت پیش تو بازیگری ماه مار افسا و گردون کاسه گردان آمدست
ادوارد وودز پس از پایان دوران بازیگری‌اش، به تهیه‌کنندگی، کارگردانی تئاتر و اداره سالن‌های تئاتر روی آورد و با «سازمان شوبرت» و «فاکس قرن بیستم» همکاری داشت.
زلف رقاصت مسلم گشته در بازیگری پای چنبر کرده بر دوشت به سر بنشسته است
چوگان سر زلف به بازیگری آور تاگوی فلک در خم چوگان تو باشد
او از سال ۱۳۲۱ کار در تئاتر را با بازیگری، کارگردانی و نویسندگی در تئاتر تهران (نصر) و دهقان (لاله‌زار) آغاز کرد. نخستین بازی حرفه‌ای او بر صحنه تئاتر در سال ۱۳۲۱، در نمایشی به نام «لیلی و مجنون کمدی» به نویسندگی و کارگردانی معزدیوان فکری بود. «تئاتر تهران» نخستین جایی بود که اسدزاده در آن بازی کرد. این تئاتر نخستین مکان ثابت و دائمی بود که در ایران برای تئاتر کلاسیک ساخته شده بود و این استاد بزرگوار در همه سالها مدیریت این تئاتر را هم برعهده داشت و از تأثیر گذاران آن دوران طلایی تئاتر به‌شمار می‌رفت که سه رکن اساسی تئاتر یعنی نویسندگی (ترجمه) کارگردانی و بازیگری را گاه همزمان و گاهی در یک رشته نمایشی را به صحنه می‌برد.
