بادپیما

بادپیمایی ندارد حاصلی جز نیستی مهر تا برداشت از لب، گشت ناپیدا حباب

تو تا این بادپیمائی شب و روز در این خانه برآمد سال هفتاد

به اهلِ دل چه کند حرفِ بادپیمایان؟ نشانه را خطر از ناوکِ هوایی نیست

خاک پوش آتش دل برد سیلاب مژه جان چه رنجانم که در تن بادپیمائی است جان

مشت خاکی از ندامت بر سر خود هم بریز بادپیمایی کنی تا چند چون دست چنار؟

چه رنگها که ندادم به بادپیمایی بهار شمع در این انجمن خزانی بود

ز طبع موشکافم شانه پشت دست می خاید به گردم کی رسد همچون صبا هر بادپیمایی؟

عقل در وصف حسن روی تو هست همچو زلف تو بادپیمایی

بادپیمایی گفتار ندارد ثمری لب فرو بند که گنجینه اسرار شوی

بادپیمایی بهار آمد حیات عالمی بادپیمایی خزان آمد عذاب انس و جان