باده پیما

به افغان دل آزرده دارد باده پیمایی شکست شیشه رامشگر بود بزم شرابش را

با حریفان چون نشینی در چمن باده پیمایی ببویی نسترن

باده پیماست هر زمان با غیر نتوان گفت یار یار من است

ما حریفان سید سرمست بردر دیر باده پیمائیم

بیار باده پیمانه گران، که به عمر کسی که باده نخورده ست، باد پیموده ست

باده پیمای که پیمانه ی پیمان‌شکنِ عمر پر شود زود بیا باد مپیمای مپیمای

ساقیا دردسری می دهدم رنج خمار باده پیما که به یک جرعه بسازیم علاج

نه به کفرم سری نه با ایمان نه به تقوی، نه باده پیمایی

تو و خلوتگه احباب علیرغم عدو باده پیمای نزاری دگران بر بادند

همچو سید ز کفر و دین فارغ در خرابات باده پیمائیم