باده خام

بیار باده خامی که خالی است وطن که عاشق زر پخته ز عشق باشد خام

چو کار پختگان بی باده خامست بدست پختگان ده باده خام

در ساغر عیش باده خامان ریزند عشاق ز دیده خون به دامان ریزند

گرو کن به عمر ابد جام را گرو گیر کن باده خام را

ز جام باده خاموش گویا تو را بی‌خویش بنشاند خمش کن

باده خامشانه خور تا برهی ز گفت و گو یا حیوان ناطقی جمله ز نطق زاده‌ای

ای ز تو کار نیکویی به نظام پخته کن کار ما به باده خام

جگرم همچو لاله سوخت ز غم نازنینا به یاد باده خام

اگر پخته‌ای باده خام گیر برآرای هنگامه و جام گیر

چنین شنیده‌ام از مفتی، مسائل عشق که مرد پخته نگردد مگر ز باده خام