ایطاء

معنی کلمه ایطاء در لغت نامه دهخدا

ایطاء. ( ع مص ) ( از «وطء» ) پایمال کردن. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ).بسپردن دادن ، یقال : اوطأ فرسه ؛ ای حمله علیه فوطئه و اوطاء الشی فوطئه. || بر کار نادانسته و ناپیدا فرمودن کسی را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

معنی کلمه ایطاء در فرهنگ معین

[ ع . ] ۱ - (مص م . ) پایمال کردن . ۲ - (اِ. ) از عیوب قافیه و آن تکرار قافیه در شعر است .

معنی کلمه ایطاء در ویکی واژه

پایمال کردن.
از عیوب قافیه و آن تکرار قافیه در شعر

جملاتی از کاربرد کلمه ایطاء

قافیه: ایطاء جلی در الف نون جمع
قافیه: ایطاء جلی در حرف تفضیل
قافیه: مقید مجرد – اولی ایطاء بالف هاء جمع
قافیه: ایطاء جلی
قافیه: ایطاء جلی نوع دیگر
قافیه: اول ایطاء جلی(کذا) ثانی مردف بردف مفرد
قافیه: مطلق مجرد- ایطاء جلی چون صلابت آرند و اگر علامت آرند صحیح بود