ای

سخن تا چند گوئی ای دل مست کنون چون دیده با دیدار پیوست

ببردند یک خنگ پولاد سم خروشید با نای رویینه خم

هر غمزه که زد چشم خوشت صید دلی کرد یک بار ندیدیم که این تیر خطا رفت

نان و حلوا چیست؟ این تدریس تو کان بود سرمایهٔ تلبیس تو

نظر پیرایه چون سیمای معشوق طرب سرمایه چون سودای معشوق

بسی بر نیاید که بنیاد خود بکند آن که بنهاد بنیاد بد

چون ترا صد بت بود در زیر دلق چون نمایی خویش را صوفی به خلق

شبی که وصفش اینست: لیل هادئ و قمر بادی و رب ینادی عبادی عبادی.

به هر نظر بتِ من جلوه می‌کند لیکن کس این کرشمه نبیند که من همی نگرم

بنص روشن عقلی تو جانشین رسول بحکم محکم شرعی تو نایب مهدی