اکسون

هنر است آنکه کهن خرقه پشمین ز برش بدر آرند و در او اطلس و اکسون پوشند

کتاب معروف او المعتبر نام دارد که کتابی فلسفی در رد فلسفه ارسطویی است؛ ولیکن ابوالبرکات به صورت کلی پیرو ارسطو و ابن سینا بود. تفکرهای او بر تفکر فیلسوفان مسلمان، فیلسوف یهودی ابن کمونا و فیلسوفان مسیحی ژان بوریدان و آلبرت ساکسونی تأثیرگذار بوده‌است.

چهل سال در خون رز رفته‌ام در اکسون و کمخار و خز رفته‌ام

اطلس و اکسون مجنون پوستست پوست خواهد هرک لیلی دوستست

هم کنون بینی عروسان بهاری را به باغ قرطه از مقراضی و کسوت ز اکسون ساخته

اِما سوفی کورنر (زادهٔ ۲۰ آوریل ۱۷۸۸ در درسدن، در دوک‌نشین زاکسن؛ درگذشته ۱۸۱۵ در درسدن، در آن زمان پادشاهی ساکسونی) نقاش آلمانی، شاگرد نقاش سوئیسی آنتون گراف و خواهر شاعر و سرباز کارل تئودور کورنر بود.

در متون مختلف شیمی و شیمی آلی تعریف‌هایی از یون اکسونیوم ارائه می‌شود که هر چند ظاهری متفاوت دارند اما در واقع یک مفهوم را می رسانند.

غبار کوی توام بر تن ضعیف بود هزاربار نکوتر ز اطلس و اکسون

چند روز بعد قرار بود یکی از فیلم‌های چاپلین با نام روشنایی‌های شهر اکران شود و به همین خاطر چاپلین، اینشتین و اِلسا را برای ملحق شدن به او به‌عنوان مهمان ویژه دعوت کرد. والتر ایزاکسون زندگی‌نامه نویس اینشتین، این لحظه را به‌عنوان «یکی از به‌یاد ماندنی‌ترین لحظات، در عصر جدید چهره‌های مشهور» توصیف می‌کند. چاپلین پس از بازگشت از سفر بعدی خود که به برلین، در خانه خود، از اینشتین دیدار کرد و در مورد آپارتمان کوچک محقرانه او و پیانویی که اینشتین آن را می‌نواخت، صحبت کرد. چاپلین تصور می‌کرد این پیانو احتمالاً توسط نازی‌ها به عنوان هیزم برای برقراری آتش استفاده شده‌است.: 322 

به عنوان یک فولکلوریست، سایفرت بنیانگذار و رئیس انجمن فولکلور ساکسون بود که موزۀ هنر مردمی ساکسون و مجموعۀ تئاتر عروسکی درسدن از آنجا توسعه یافت. بین سال‌های ۱۹۲۷ و ۱۹۴۹ میلادی این موزه به عنوان موزۀ-اسکار-سایفرت شناخته می‌شد. خیابانی در درسدن-گیترزی نیز به نام سایفرت نامگذاری شده‌ است.[نیازمند منبع]

گه کنی زاکسون‌، پرند نیلگون گاه وشی سازی از نیلی پرند

دیبای صبح را دل او بافته است پود اکسون شام را غضبش تافته است تار

که بر او پیچند ازپرتو خور زربفتا که در او بافند از ابر سیه اکسونا

به دیگ سخن چون نیی نغز پز مکن جامه نغز از اکسون و خز

این فرضیه که اسکان آنگلو-ساکسون‌ها با اشغال یا مهاجرت مردم از مناطق ساحلی ژرمنی، که به طور گسترده مردم بومی را جابه جا کردند، از سوی کسانی که معتقدند تغییر در فرهنگ و زبان اساساً از طریق یک فرایند فرهنگ‌پذیری که در پی حرکت شمار نسبتاً اندکی از مردم روی داده به چالش کشیده شده است.

شاه آرتور رهبر افسانه‌ای بریتانیایی بود که، مطابق تواریخ و داستان‌های قرون وسطایی، در اواخر قرن پنجم و اوایل قرن ششم میلادی از بریتانیا در برابر مهاجمان ساکسون دفاع کرد. جزئیات زندگی آرتور ترکیبی از داستان‌های عامیانه و آثار ادبی هستند و مورخان عصر حاضر اتفاق نظر دارند که او شخصیتی تاریخی نبوده‌است. آثار تاریخی پراکنده دربارهٔ آرتور از منابعی چون تواریخ ولز، تاریخ بریتون‌ها و نوشته‌های گیلداس جمع‌آوری شده‌اند. اسم او در منابع منظوم اولیه بریتانیا چون اگودودین نیز ذکر شده‌است.

در قانون اساسی امپراتوری آلمان، بایرن توانست حقوق گسترده‌ای را به ویژه در مورد حاکمیت نظامی برای خود تضمین کند. ارتش بایرن نه تنها مانند پادشاهی‌های ساکسونی و وورتمبرگ، نیروهای خود، وزارت جنگ و سیستم قضایی نظامی خود را حفظ کرد، بلکه از شماره گذاری مجدد هنگ‌های ارتش در سراسر امپراتوری مستثنی شد و فقط تحت کنترل امپراتوری آلمان قرار گرفت. کنترل در زمان جنگ بایرن همچنین لباس‌های پیاده‌نظام آبی روشن خود را حفظ کرد. افسران و مردان ارتش بایرن همچنان به پادشاهی بایرن و نه امپراتور آلمان سوگند یاد می‌کردند. با این وجود، طرحی یونیفرم‌ها، تجهیزات و آموزش به سبک پروس استاندارد شد.

الکس ساکسون در لیبرتی، میزوری، ایالات متحده، حومه شهر کانزاس بزرگ شد.

ز بس مدحت کجا خرد روائی داد دانش را ز بس خلعت کجا بخشد کسادی داد اکسون را

والتر ایزاکسون دربارهٔ جابز می‌گوید: «او یک کارآفرین خلاق بوده و در شش صنعت مختلف انقلاب ایجاد کرده و آن‌ها را به کمال رسانیده‌است: رایانه‌های شخصی، فیلم‌های انیمیشن، موسیقی، تلفن، تبلت و انتشارات دیجیتال»