اولی

بدان مهری که ختم انبیا راست بدان سری که شاه اولیا راست

تا چند دوی بر درِ دونان پی وام؟ وام از شکم خویش کنی اولی تر

نور ظهور ازل ذرهٔ بیضای ماست حب نبی و ولی از صفت اولیاست

شارح اسرار او تو بوده ئی اولین معمار او تو بوده ئی

اولیای خدای یک گهراند در جهان تافته چو نور خوراند

آنچنان پا در حدید اولیترست که آنچنان پا عاقبت درد سرست

نظریه‌های مختلفی در مورد مرگ او وجود دارد، اولی گفته می‌شود که او به شدت از میتسوهیده پرستاری می‌کرد زیرا او از یک بیماری جدی رنج می‌برد، اما او به دلیل خستگی پرستاری درگذشت. با این حال، برخی می‌گویند که او در سال ۱۵۸۲ با سقوط قلعه ساکاموتو در جریان نبرد یامازاکی درگذشت.

زهی مهتر که هستی رهنما تو گزین انبیا و اولیا تو

خرم‌ترم اینک بین از خوی توام غمگین کز هرچه کند تسکین صفرای تو اولی‌تر

در سال ۱۳۵۲ رامش به دعوت منوچهر نوذری برای اولین بار به عنوان بازیگر در فیلم خیالاتی حضور پیدا کرد و پس از آن در فیلمی بازی نکرد.

هله خاموش که سرمست خموش اولیتر من فغان را چه کنم نی ز لبش مهجورم

ملتبس درد انبیا ز گلش مقتبس نور اولیا ز دلش