اهانت

در قطار بی گناهانت شمردن می توان گر توانی در شمار آری گناه خویش را

کری در ۳۱ مه ۱۷۴۴ با مری راندولف ازدواج کرد، مری دختر ریچارد راندولف از کورلز و خواهر ویلیام راندولف از توکهو (۱۷۱۳ – ۱۷۴۶ میلادی) بود، کسی که با ماریا پیج (دختر مان پیج) ازدواج کرده بود. این زوج صاحب نُه فرزند بودند و از طریق ازدواج وی، فرزندان کری نوادگان خوبی پوکاهانتس بودند. فرزندان آنها مشتمل بود بر:

روزی که در خمین و به دستور حزب جمهوری و با تمهید و توطئه ای که گمان ندارم بدور از اطلاع شما بوده، عمامه از سر من کشیدند و از هیچ اهانتی ابا نکردند، من ذره ای گلایه نکردم، که روزگار جدمان پیش چشم بود.

او عادت به بدگویی از دیگران و اهانت به علما و بزرگان داشته و از سوی دیگر جسارت در بیان حق و مبارزه با بدعتها و درگیریهای مذهبی حنبلیها شافعیان او را گرفتار کرد. دو تن از شاگردانش یا به روایتی از مخالفان او، به بهانه‌ای وارد خانه‌اش شدند و او را زخمی کردند که در پی این آسیب یا بر اثر سوءقصدی دیگر درگذشت و در دارالفرادیس دمشق به خاک سپرده شد.

خدایت ناصر و دولت معین باد دعای نیک‌خواهانت قرین باد

سفره ی احسان ولطفت در جهان گسترده باد پادشاهانت گدای سفره ی احسان شده

ای گدایت شاه و شاهانت گدا بندگانت بر خداوندان خدا

اهانت به مقدسات اسلام در عربستان غیرقانونی است و با مجازات‌های سختی روبرو خواهد بود.

پادشاهانت چه قصد ملک درویشی کنند با همه شمشیرزن کین مملکت سلطان نداشت

بر ماست که مورد اهانت قرار بدهیم؛ بر توست که لطف کنی!

از قهر دوست با همه سنگین دلی نرفت برما اهانتی که رسید از رقیب او

در ۱۶ آذر ۱۳۸۸ تصویر پوستر پاره شده‌ای از سید روح‌الله خمینی -بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران- در بخش خبری بیست و سی شبکهٔ دوم سیمای جمهوری اسلامی پخش شد. این موضوع واکنش‌های مختلفی را در میان رسانه‌ها و فعالان سیاسی و مذهبی ایران برانگیخت. در حالی‌که طرفداران حکومت معتقد بودند حامیان جنبش سبز به خمینی اهانت کرده‌اند، طرفداران جنبش سبز احتمال ساختگی بودن این تصویر را مطرح کردند. «مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی» نیز در اطلاعیه‌ای اقدام صدا و سیما را «حرمت شکنی بی‌سابقه و دروغ بَیِّن و مسلم صدا و سیما» نامید.

همواره گناه خویش و اموال اهلت افزون همی کنی. در صورتی که چون هلاک شوی گناهانت را با خود به گور خواهی برد و اموال را بهر نزدیکانت خواهی نهاد.

ابراهیم نبوی دو بار، یکبار در ۱۳۷۷ به دلیل فعالیت‌های مطبوعاتی به اتهام اقدام علیه امنیت کشور به مدت یک ماه و بار دیگر در به اتهام اهانت به مسئولان حکومتی و توهین به نظام جمهوری اسلامی در سال ۱۳۷۹ زندانی شد. وی در فروردین ۱۳۸۲ از کشور خارج شد و هم‌اکنون در بلژیک فعالیت می‌کند.

ما و شما همسایه و از یک ولایتیم و هرگز در خدمت‌کاری تقصیر ننمودیم و قلعهٔ استوناوند «کلید مازندران» بلکه «دارالمرز» است. اگر لشکر بیگانه این را تسخیر کند، عن‌قریب به ولایت دارالمرز مستولی شده به کارکنان خود سپارد عجب از آن عالیجاه که فکر مآل ننموده و متوجه این قضیه نشده و به اهانت و خذلان ما سعی می‌نمایید.

و بدان که ممدوح بودن خصومت در طلب حق شرعی خود، در وقتی است که اظهار لجاج و عناد نکند و زیاده از قدر ضرورت سخن نگوید پس اگر اظهار لجاج کند، یا در بین سخن، کلامی که باعث اهانت و ایذای خصم باشد بگوید بی آنکه احتیاج و ضرورت داعی به آن باشد، داخل خصومت مذموم شده و احتراز از آن واجب است.

این نه از مذلت و اهانت ایشان بود بلکه این از تعزّز و کرامت ایشان بود. بنی اسرائیل را چنان گفت، که بی قدر و بی خطر بودند و این امت را گفت وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ فهذا العظم قدر هم و ذلک لقلّة خطرهم.

در قصه سلمان رشدی، فارغ از هرگونه داوری، عده‌ای از او دفاع کردند و گفتند مسئله آزادی بیان است، ولی واقعاً این‌طور نیست. سلمان رشدی به پیامبر اسلام ناسزا گفته و اهانت کرده بود. او از آزادی بیان استفاده نکرده بود.

اندر بنی اسرائیل عابدی بود که چهارصد سال عبادت کرده بود. روزی گفت: «بارخدایا، اگر این کوه‌ها نبودی و نیافریدی، رفتن و سیاحت کردن بر بندگان تو آسان‌تر بودی.» به یکی از پیغمبران زمانه فرمان آمد که: «مر آن عابد را بگوی که: تو را بر تصرف کردن اندر ملک ما چه کار است؟ اکنون که تصرف کردی نامت از دیوان سعیدان پاک کردیم و اندر دیوان اشقیا ثبت کرد.» عابد را طربی اندر دل پدیدار آمد و سجدهٔ شکر کرد مر خداوند را، عزّ و جلّ. پیغمبر وقت گفت: «ای شیخ، بر شقاوت شکر واجب نشود.» وی گفت: «شکر من بر شقاوت از آن است که باری نام من اندر دیوان است. اما حاجتی دارم، ای پیغمبر به خدای.» گفتا: «بگوی،تا باز گویم.» گفتا: «بگوی مر خداوند را تعالی و تقدس که مرا به دوزخ فرست و تن من چندانی گردان که همه جای عاصیان موحد بگیرم تا ایشان جمله به بهشت روند.» پس فرمان آمد: «بگوی مر آن بنده را که این امتحان نه اهانت تو بود؛که این جلوه کردن تو بود بر سر خلایق، و به قیامت، تو و آن که تو شفاعت کنی اندر بهشت باشید.»

اکبر سلطانعلی (زادهٔ ۱۳۳۳، شاهرود) بازیگر تلویزیونی و خواننده موسیقی بخصوص فولکلور اهل ایران است. او پسر عمه داوود میرباقری است[نیازمند منبع] و در سریال «مختارنامه» نقش رستم (غلام ایرانی شمر) را داشت. نام تولد او در این مجموعه «پشنگ» بود که شمر بخاطر اهانت به ایرانیان، غلامش را «رستم» خطاب می‌کرد.