انقاس

گر دلم شد دوده انقاس دواتش ساختم ور تنم شد حلقه خلخال نجیبش یافتم

نوشتند هر موبدی ز آنک دید که قرطاس ز انقاس شد ناپدید

دور باش از مزوری که به مکر دام قرطاس دارد و انقاس

لعلگون پشت زمین و نیلگون روی هوا این ز الماس حسام و آن ز انقاس غبار

می‌کند روشن نزاری عالمی چون برآرد از دوات انقاس را

گشته انقاس گوهرِ مردم کرده انفاس راه منفذ گم

حذر ز صحبت جاهل که صفحهٔ کاغذ سیاه‌روی شد از هم‌نشینی انقاس

آنکه خامه‌ش ز سحر بر قرطاس شب و روزی نگاشت از انقاس

چو انقاس شد پول و آن سنگها همی بویشان شد به فرسنگها

قلم خواست از ترک و قرطاس خواست ز مشک سیه سوده انقاس خواست