انفال

معنی کلمه انفال در لغت نامه دهخدا

انفال. [ اِ ]( ع مص ) غنیمت دادن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). نَفَل ( غنیمت ) دادن. ( از اقرب الموارد ). || تبر گرفتن جهت بریدن قتاد شتر را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ).
انفال. [ اَ ] ( ع اِ )ج ِ نَفَل. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). غنیمتها که از کفار گیرند. ( غیاث اللغات ) : یسئلونک عن الانفال. ( قرآن 1/8 )؛ می پرسند ترااز غنیمتها که از دشمن یاوند. ( کشف الاسرار ج 4 ص 1 ). سلطان را رغبت افتاد که انفال آن اغفال در وجه بری وافی و حسنه باقی صرف کنند. ( ترجمه تاریخ یمینی ).
انفال. [ اَ ] ( اِخ ) سوره هشتم از قرآن ، مدنی و دارای 75 آیه است.

معنی کلمه انفال در فرهنگ معین

( اَ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ نَفَل ، غنیمت ها، بهره ها.

معنی کلمه انفال در فرهنگ عمید

۱. هشتمین سورۀ قرآن کریم، مدنی، دارای ۷۵ آیه، بدر.
۲. (فقه ) [قدیمی] = نَفَل

معنی کلمه انفال در فرهنگ فارسی

( سوره ال... ) نام سوره هشتم قر آن مجید است .
جمع نفل به معنی غنیمت، بهره، هبه
( اسم ) جمع نفل غنیمتها بهره ها بخشش ها .
سوره هشتم از قر آن . مدنی دارای ۷۶ آیه

معنی کلمه انفال در فرهنگ اسم ها

اسم: انفال (دختر) (عربی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: anfāl) (فارسی: اَنفال) (انگلیسی: anfal)
معنی: هشتمین سوره قرآن، غنیمت دادن، سوره ی هشتم از قرآن کریم دارای هفتاد و شش آیه، اموال عمومی

معنی کلمه انفال در دانشنامه آزاد فارسی

اَنفال
(جمع نَفْل یا نَفَل به معنی زیادی، بخشش یا غنیمت) اموال یا زمین هایی که به خدای متعال، رسول او (ص)، و نیز جانشینان او نزدشیعه(امامان معصوم) تعلّق دارد. این اموال عبارت اند از ۱. زمین هایی که مسلمانان بدون جنگ به دست آورده اند؛ خواه مالکان این زمین ها، آن ها را رها کرده باشند، مانند زمین های یهودیان بنی نضیر در مدینه، یا به اختیار خود به پیامبر اکرم (ص) داده باشند؛ مانند فدک. به اموال بخش دوم «فییء» نیز می گویند؛ ۲. زمین های موات؛ مانند بیابان ها که از بی آبی یا مانند آن، آباد نیستند. دربارۀ انفال بودن زمین های مواتی که مالک دارد، اختلاف است؛ ۳. زمین های بدون مالک؛ مانند ساحل دریاها، کناره رودها و بعضی جزایر؛ ۴. قلّۀ کوه ها، دره ها و نیستان ها؛ ۵. اموال پادشاهان کافر؛ ۶. آن بخش از غنایم جنگی که پیامبر اکرم (ص) و امام (ع) پیش از تقسیم برای خود برمی گزیند؛ ۷. غنایم جنگی که مسلمانان بدون اذن پیامبر (ص) و امام (ع) به دست می آورند. (بنابر نظر مشهور)؛ ۸. تَرَکه های بدون وارث؛ ۹. معادن؛ دربارۀ معادنی که در ملک اشخاص واقع اند، اختلاف است؛ ۱۰. زمین هایی که بالاصالة آباد هستند و کسی در آبادکردن آن ها نقش نداشته است؛ مانند جنگل ها؛ ۱۱. زمین ها و املاک شهرهایی که با حوادثی نظیر زلزله، اهالی آن مرده اند. هرگونه تصرف در انفال بدون اذن پیامبر اکرم (ص) و امامان (ع) ممنوع است؛ اما بیشتر فقیهان امامیه برآن اند که تصرف در انفال در زمان غیبت برای شیعیان مباح است. امروزه انفال کلّاً به معنی اموال عمومی و متعلق به دولت است و تنها دولت اسلامی حق تصرف در آن را دارد.

معنی کلمه انفال در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اموال اختصاص یافته به رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و امامان علیهم السّلام را اَنفال می گویند و از این موضوع هرچند فقها به تفصیل در بخش پایانی کتاب خمس یا در بابی مستقل تحت همین عنوان بحث کرده‏اند، لیکن از آن در بابهای جهاد و احیاء موات نیز سخن گفته‏اند.
انفال، جمع نَفْل یا نَفَل به معنای زیادی، بخشش و غنیمت است. وجه نام گذاری اموال ویژه پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و پس از آن حضرت، ائمه علیهم السّلام به انفال که از قرآن کریم نشأت گرفته این است که خداوند به منظور گرامیداشت و برتری بخشیدن وجود مبارک رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و امامان علیهم السلام بر دیگران، افزون بر خمس، انفال را نیز به آنان اختصاص داده است.
در این جا به دو محور مهم آن، یعنی انواع انفال و احکام آن اشاره می‏کنیم.
انواع و مصادیق انفال
انفال انواع و مصادیق مختلفی دارد که به این موارد اشاره می شود.
← زمین کافران
انفال ملک رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و پس از آن حضرت، ملک ائمّه علیهم السّلام است. از این رو، هر گونه تصرف در آن، بدون اذن آنان جایز نیست؛ لیکن در زمان غیبت، تصرف در انفال و تملّک آن، برای شیعه بنابر قول مشهور مباح است؛ هرچند در قلمرو آن اختلاف است که تمامی انواع انفال است یا آنچه که به مناکح (نکاح کنیزهای به اسارت گرفته شده در جنگ بدون اذن امام علیه السّلام)، مساکن (منازل واقع در زمینهای امام) و متاجر (خرید و فروش غنائم جنگی که جنگ بدون اذن امام صورت گرفته و نیز داد و ستد یا اجاره زمینها و درختان متعلّق به امام) مرتبط می‏شود.
همچنین در اینکه مراد از مناکح، مساکن و متاجر چیست و اینکه مباح از آنها، تنها انفال است یا خمس و یا هر دو، اختلاف وجود دارد. اقوال دیگری نیز در این مسئله مطرح است.
اباحه انفال برای شیعیان
...
[ویکی شیعه] اَنْفال ، اصطلاحی قرآنی و فقهی که در فقه امامیه عبارت است از اموالی که از جانب خداوند در اختیار پیامبر اکرم(ص) و پس از آن حضرت در اختیار امامان (ع ) قرار گرفته و در عصر غیبت نیز در اختیار امام زمان(عج) است . غنیمت های برجسته جنگ ها، قله کوه ها، دریاها، زمین های موات، بستر رودخانه ها، مال بدون وارث از جمله موارد مربوط به انفال است.
معنای لغوی: «انفال» جمع «نَفَل » است که . مفهوم لغوی واژه نفل، در سال های نخستین ظهور اسلام شناخته شده بود؛ اما در طی قرن های بعد، با غلبه کاربرد اصطلاحی آن ، معنای لغوی اش به فراموشی سپرده شد. برخی معنای آن را غنیمت، بخشش یا زیادی بیان کرده اند. برخی نیز معنای اصلی را «زیادی» دانسته و معانی دیگر را به آن بازگردانده اند.
معنای اصطلاحی: انفال در اصطلاح فقهی عبارت است از غنائم و موهبت های منقول و غیر منقولی از جانب خداوند برای حاکم اسلامی. این اموال در جهت تقویت اسلام، مصالح مسلمین و امت اسلامی مصرف می شود.. مبنای شکل گیری این اصطلاح در فقه اسلامی، آیه نخست از سوره انفال است که در آن چنین آمده است : «از تو درباره انفال می پرسند؛ بگو انفال از آن خدا و رسول است ».
[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از دائرة المعارف قرآن کریم است
کلیدواژه: انفال، خمس، غنیمت، جنگ بدر
«انفال» از ماده «ن ـ ف ـ ل» و در لغت به معنای غنیمت، بخشش، افزون بر مقدار واجب یا زیاده بر اصل آمده است، از این رو به نمازهای مستحبی «نافله» گفته اند.
در اصطلاح فقه امامیه نیز به اموال خاص معصوم و به تعبیری دیگر اموالی که مالک خصوصی ندارد و به امام و حاکم اسلامی تعلق دارد انفال اطلاق می شود و از نظر اهل سنت غنایم و اموالی است که افزون بر سهم غنیمت جنگجویان، به آنان داده می شود.
وجه نامگذاری این اموال به «انفال» آن است که این اموال اضافه بر شرکت پیامبر و امام در خمس، هدیه خداوند به آنان است؛ یا آن که این اموال ویژه پیامبر و امام بوده، افزون بر ملک خصوصی آنان است. برخی گفته اند: از آن جهت که با حلال شدن این اموال برای نخستین بار بر مسلمانان، آنان بر امت های پیشین برتری یافتند به این اموال انفال گفته شده.
انفال با مفاهیمی دیگر از جمله مباحات اصلیه یا اوّلیه، مشترکات، فئ و غنیمت از این جهت که همگی زاید بر مالکیت خصوصی است مشترک و از جهاتی با آنها متفاوت است؛ «فئ» در اصطلاح به اموالی گفته می شود که از کافران بدون جنگ به غنیمت گرفته می شود و یکی از مصادیق انفال و نسبت میان این دو عموم و خصوص مطلق است؛ یعنی همه مصادیق فئ از انفال بشمار می رود؛ ولی بسیاری از انفال فئ نیست.
«غنیمت» اصطلاحاً به اموالی اطلاق می شود که در جنگ از کافران بدست می آید. نسبت غنیمت با انفال عموم و خصوص من وجه است؛ زیرا برخی غنیمت ها، یعنی اموالی که بدون جنگ و خونریزی یا بدون اذن امام بدست آید جزو انفال است، هر چند برخی همه غنایم را مصداق انفال دانسته اند.
پس از پیروزی مسلمانان در جنگ بدر میان آنان بر سر تقسیم غنایم اختلاف پدید آمد، از این رو از رسول خدا در این باره پرسیدند که آیه نخست سوره انفال/8 نازل شد و قانون انفال را تشریع کرد: «یَسـَلونَکَ عَنِ الاَنفالِ قُلِ الاَنفالُ لِلّهِ والرَّسولِ فَاتَّقُوااللّهَ و اَصلِحوا ذاتَ بَینِکُم».
[ویکی فقه] انفال (ابهام زدایی). انفال ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: قرآن• سوره أنفال، هشتمین سوره قرآن کریم • آیه انفال، آیه یک سوره انفال درباره انفال• آیه ۶۴ انفال، از آیات مرتبط با فضائل امام علی (علیه السّلام) کاربردهای دیگر• انفال، اموال اختصاص یافته به رسول خدا (صلّی اللّه علیه وآله) و امامان (علیهم السّلام)
...
[ویکی فقه] انفال (فقه). اموال اختصاص یافته به رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و امامان علیهم السّلام را اَنفال می گویند و از این موضوع هرچند فقها به تفصیل در بخش پایانی کتاب خمس یا در بابی مستقل تحت همین عنوان بحث کرده‏اند، لیکن از آن در بابهای جهاد و احیاء موات نیز سخن گفته‏اند.
انفال، جمع نَفْل یا نَفَل به معنای زیادی، بخشش و غنیمت است.
مستند الشیعة ج۱۰، ص۱۳۹.
انفال انواع و مصادیق مختلفی دارد که به این موارد اشاره می شود.
← زمین کافران
انفال ملک رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و پس از آن حضرت، ملک ائمّه علیهم السّلام است. از این رو، هر گونه تصرف در آن، بدون اذن آنان جایز نیست؛ لیکن در زمان غیبت، تصرف در انفال و تملّک آن، برای شیعه بنابر قول مشهور مباح است؛ هرچند در قلمرو آن اختلاف است که تمامی انواع انفال است یا آنچه که به مناکح (نکاح کنیزهای به اسارت گرفته شده در جنگ بدون اذن امام علیه السّلام)، مساکن (منازل واقع در زمینهای امام) و متاجر (خرید و فروش غنائم جنگی که جنگ بدون اذن امام صورت گرفته و نیز داد و ستد یا اجاره زمینها و درختان متعلّق به امام) مرتبط می‏شود.
همچنین در اینکه مراد از مناکح، مساکن و متاجر چیست و اینکه مباح از آنها، تنها انفال است یا خمس و یا هر دو، اختلاف وجود دارد.
جواهر الکلام ج۱۶، ص۱۳۳.
...
[ویکی فقه] انفال (قرآن). اموال خاص معصوم و به تعبیری دیگر اموالی که مالک خصوصی ندارد و به امام و حاکم اسلامی تعلق دارد انفال اطلاق می شود.
انفال جمع نفل، در لغت به معنای زیادت و عطیه است. انفال از ماده «ن ـ ف ـ ل» و به معنای غنیمت ، بخشش، افزون بر مقدار واجب یا زیاده بر اصل آمده است.
در اصطلاح
و در اصطلاح فقهی عبارت است از ثروت های عمومی که مالکیت و چگونگی مصارف آن در اختیار پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم و جانشینان وی است؛ از قبیل: اراضی موات، جنگل ها ، قله کوه ها، معادن ، زمین های به دست آمده از دشمن بدون جنگ ، زمین های مربوط به پادشاهان ، ارث بدون وارث، غنیمت های به دست آمده بدون اذن امام ، مراتع و کف دره ها.
در قرآن
خداوند در قرآن کریم سوره ای به همین نام بر جان رسول خدا نازل نموده است. پس از پیروزی مسلمانان در جنگ بدر میان آنان بر سر تقسیم غنایم اختلاف پدید آمد، از این رو از رسول خدا در این باره پرسیدند که آیه نخست سوره انفال نازل شد و قانون انفال را تشریع کرد: ویسـلونک عن الانفال قل الانفال لله والرسول فاتقواالله و اصلحوا ذات بینکم. «انفال» در اصل از ماده «نَفْل» (بر وزن نفع) به معنی زیادی است، و این که به نمازهای مستحب «نافِلَه» گفته می شود، به این دلیل است که اضافه بر واجبات است، و همچنین اگر «نوه» را «نافله» می گویند به خاطر این است که بر فرزندان افزوده می شود، «نَوْفَل» به کسی گفته می شود که بخشش زیاد داشته باشد.و اگر به غنائم جنگی نیز «انفال» گفته شده است، یا به جهت این است که یک سلسله اموال اضافی است که بدون صاحب می ماند و به دست جنگجویان می افتد، در حالی که مالک خاصی برای آن وجود ندارد. و یا به این جهت است که جنگجویان برای پیروزی بر دشمن می جنگند، نه برای غنیمت، بنابراین غنیمت یک موهبت اضافی است که به دست آنها می افتد.
عناوین مربوط
...

معنی کلمه انفال در ویکی واژه

جِ نَفَل ؛ غنیمت‌ها، بهره‌ها.

جملاتی از کاربرد کلمه انفال

عرصه دیگر مهم ورود اقتصاد اسلامی، موضوع انفال و مالکیت منابع طبیعی بود که در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، محل تأکید قرارگرفت. بحث استقلال و خودکفایی به معنای نفی وابستگی از مفاهیم مهم دیگر در اقتصاد اسلامی بود که با پیروزی انقلاب پررنگ‌تر شد؛ در حال حاضر و برپایه برخی آموزه‌های اقتصادی موجود، باید تا حد ممکن در راستای استقلال معقول اقتصادی همت‌ گمارد.
اما این توافق ناکام ماند و یک درگیری جدید در سال ۱۹۷۴ آغاز شد که به شکست سریع کردها انجامید. سال بعد، با ایجاد اتحادیه میهنی کردستان، در صفوف حزب دموکراتیک کردستان شکاف پدید آمد. در سال‌های ۱۹۸۷–۱۹۸۸، زمانی که جنگ ایران و عراق به پایان خود نزدیک می‌شد، رژیم صدام حسین عملیات خشونت‌باری علیه کردها آغاز کرد. طی عملیات انفال نزدیک به ۱۸۲ هزار نفر کشته و بیش از ۴۰۰۰ روستا ویران شد.
آل عمران سومین سوره در مصحف کنونی و سوره‌ای مدنی است. از نظر ترتیب نزول هشتاد و نهمین سوره‌ قرآن است که پیش از سوره احزاب و پس از سوره انفال در مدینه نازل شده‌است. با حروف مقطعه آغاز می‌شود و ۲۰۰ آیه، ۳۴۸۰ یا ۳۵۰۸ کلمه و ۱۴۵۲۵ یا ۱۴۹۸۴ حرف دارد.
پس از آنهاست «نسا»، «مائده »،«انعام »،«اعراف » دگر«انفال »و دگر«توبه » و «یونس » میدان
برخی مفسّران، نزول آیه ۵ سوره انفال[قرآن انفال ۵] را درباره ناخشنودی وی و شماری از انصار در رویارویی با قریش در جنگ بدر، و آیات ۱۲ و ۱۶ سوره نور[قرآن نور ۱۲–۱۶] را در تأیید سخنان وی دانسته‌اند که با شنیدن ماجرای افک آن را تهمتی بزرگ شمرد. آیه ۶۱ سوره نور[قرآن نور ۶۱] را نیز در خصوص نگرانی او از خوردن طعام در منزل صحابه‌ای که در مأموریّت جنگی بوده دانسته‌اند.
یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْأَنْفالِ قُلِ الْأَنْفالُ لِلَّهِ وَ الرَّسُولِ، ای مهتر عالم و ای سیّد ولد آدم، ای مایه فطرت، ای نقطه سعادت، ای مقصود موجودات و سید کاینات، ای نقطه دایره حادثات، ترا می‌پرسند از انفال و حکم آن، تو از وحی ما و از پیغام ما ایشان را جواب ده. قُلِ الْأَنْفالُ لِلَّهِ ملکا و لرسوله الحکم فیها بما یقضی به امرا و شرعا. انفال از روی ملک خدایراست و حکم آن چنان که خواهد مصطفی ص راست، بپسندید شما که بندگانید حکم او، بپذیرید به جان و دل قول او، که قول او وحی ما است، فعل او حجت ما است، شریعت او ملت ما است، حکم او دین ما است. اتباع او دوستی ما است.
قُلِ الْأَنْفالُ لِلَّهِ وَ الرَّسُولِ تعظیم را نام اللَّه در آورد و ابتدا بذکر خویش کرد جل جلاله. معنی آنست که حکم غنیمت با مصطفی افکندیم، آن وی است، چنان که او خواهد در آن حکم کند. ابن جریر گفت: انفال دیگر است و غنائم دیگر. غنائم آنست که بعد از جنگ مسلمانان را نصرت و ظفر بود و بمال کافران در رسند و جمع کنند، حکم این غنائم آنست که اللَّه گفت: وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَیْ‌ءٍ... الآیة و انفال زیادتست، که بعد از قسمت امام چیزی بکسی دهد زیادت از قسمت برای خویش. مجاهد و عکرمه گفتند: غنائم روز بدر علی الخصوص مصطفی را بود، بحکم این آیت و آن کس را میداد که خود میخواست، پس رب العزّة آن حکم بخمس منسوخ کرد و بقول ایشان این آیت منسوخ است و ناسخ آنست که: وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَیْ‌ءٍ... الآیة.
علت این کار آن است که تقسیم فَیء از شئون امامت است. کلینی وقتی بحث امامت و احکام، اوصاف، شرایط، وظایف و اختیارات امامت را تبیین می‌کند انفال و خمس و فیء را آنجا بیان می‌کند.
بدان که سورة الانفال مدنی است مگر هفت آیت که به مکه فرو آمد وَ إِذْ یَمْکُرُ بِکَ الَّذِینَ کَفَرُوا الی قوله ثُمَّ یُغْلَبُونَ. جمله سورة پنج هزار و هشتاد حرف است و هزار و نود و پنج کلمة است. در فضیلت این سورة ابیّ کعب روایت کند از مصطفی ص‌ قال قال رسول اللَّه: «من قرأ سورة الانفال و براءة، فانا شفیع له و شاهد یوم القیمة، انّه بری‌ء من النفاق و اعطی من الاجر بعدد کل منافق و منافقة فی دار الدّنیا عشر حسنات و محی عنه عشر سیّئات و رفع له عشر درجات، و کان العرش و حملته یصلّون علیه ایام حیاته فی الدّنیا».
قُلْ لا یَسْتَوِی الْخَبِیثُ وَ الطَّیِّبُ کلبی گفت: خبیث اینجا حرام است، و طیّب حلال، هم چنان که در سورة النساء گفت: وَ لا تَتَبَدَّلُوا الْخَبِیثَ بِالطَّیِّبِ. سدی گفت: خبیث مشرک است و طیب مؤمن، هم چنان که در سورة الانفال گفت: لِیَمِیزَ اللَّهُ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ، و قال تعالی: حَتَّی یَمِیزَ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ یعنی حتی یمیز اهل الکفر من اهل الایمان. میگوید: حلال و حرام هرگز چون هم نبود، و برابر نباشد، که حرام بد انجام است، و حلال نیک سرانجام. وَ لَوْ أَعْجَبَکَ کَثْرَةُ الْخَبِیثِ یرید أن اهل الدنیا یعجبهم کثرة المال و زینة الدنیا، وَ ما عِنْدَ اللَّهِ خَیْرٌ وَ أَبْقی‌ معنی آنست که یا محمد، اهل دنیا را خوش آید و شگفت آید کثرت مال و زینت دنیا، لیکن آنچه بنزدیک خداست نیکوتر و پاینده‌تر. فَاتَّقُوا اللَّهَ یا أُولِی الْأَلْبابِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ این خطاب با اصحاب محمد (ص) است. میگوید: از خشم خدا بپرهیزید، و حلال بحرام مدارید تا بفلاح ابد رسید.
هیچ انفال بی برائهنشد هیچ ذی الحجه بی محرم نیست
فال مصحف می گرفتم از برای فتح تو آمد ان تستفتحوا از سوره انفال فال
سورهٔ انفال سورهٔ ۸ام قرآن و سوره‌ای مدنی است که ۷۵ آیه دارد. در این سوره، نخست به مسائل مالی در اسلام از جمله انفال و غنائم اشاره شده و سپس مباحثی مانند صفات و ویژگی‌های مؤمنان و داستان غزوهٔ بدر مطرح شده‌است. داستان هجرت پیامبر، جهاد، بهبود امور مسلمانان، حکم خمس، احکام اسیران جنگی، و درگیری‌ها با منافقان از دیگر مباحث این سوره است.
سدّی و ضحاک گفتندی مکی است، مجاهد گفت مدنی است. ابن عباس گفت و قتاده مدنی است مگر یک آیت: وَ کَأَیِّنْ مِنْ قَرْیَةٍ هِیَ أَشَدُّ قُوَّةً. میگویند این آیت آن روز فرو آمد که از مکه بیرون آمد بهجرت، رسول خدا (ص) با مکه مینگریست و اندوه مفارقت وطن در دل وی اثر میکرد، تا رب العزة تسلی دل وی را این آیت فرستاد. و در این سوره دو آیت منسوخ است: یکی فَإِذا لَقِیتُمُ الَّذِینَ کَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقابِ الی قوله: فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَ إِمَّا فِداءً این منسوخ است بآن آیت که در سورة الانفالست گفت: فَاضْرِبُوا فَوْقَ الْأَعْناقِ وَ اضْرِبُوا مِنْهُمْ کُلَّ بَنانٍ.
در زمان عراق بعثی، آن حکومت تصمیم گرفت منطقه‌ای حائل در مرزهای شمالی خود با ایران ایجاد کند و برای این منظور از سال ۱۹۶۳ تا پایان جنگ ایران و عراق در سال ۱۹۸۸ در حدود چهار هزار روستای کردنشین را در این منطقه ویران کرد. ساکنان این مناطق و به‌طور کل حدود ۲۵ درصد از جمعیت کردنشین عراق به اجبار به نقاط دیگر عراق تبعید شدند و در این روند ۳۰۰ هزار کرد نیز جان خود را از دست دادند. فاجعه انفال یکی از بدترین بحران‌های جنگ ایران و عراق و یکی از بدترین نسل‌کشی‌ها در سده بیستم میلادی است. حمله شیمیایی به حلبچه نیز یکی از عملیات‌های این فاجعه بود.
إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ فان الایمان یوجب ذلک. این خطاب با صحابه رسول است میگوید: اگر مؤمنان‌اید مقتضی ایمان آنست که خدای و رسول را فرمان بردار باشید، و در طاعت‌داری یک دل و یک سخن باشید، و در کار غنائم و انفال مجادلت و اختلاف از میان بردارید، و بخدای و رسول باز گذارید تا چنان که خواهد در آن حکم کند، و همه بهم صلح کنید تا رستگار شوید.
داستان بازی در جهان علمی–تخیلی عناوین تایتانفال و تایتانفال ۲ ساخته رسپاون اینترتینمنت قرار دارد.
این سوره به دلیل آنکه با اعلام جنگ به دشمنان مسلمانان آغاز می‌گردد، با «بسم الله الرحمن الرحیم» شروع نمی‌شود. برخی نیز این سوره را ادامهٔ سورهٔ انفال می‌دانند و این نکته را دلیل آغاز نشدن سوره با «بسم‌الله الرحمن الرحیم» می‌دانند.
سوره آل‌عمران سومین سوره قرآن در ترتیب مصحف کنونی و از نظر ترتیب نزول هشتاد و نهمین سوره‌ای‌ است که پیش از سوره احزاب و پس از سوره انفال نازل شده‌است. ولی بنابر آنچه در دانشنامه بزرگ اسلامی آمده، این سوره یکی از هفت سوره بلند قرآن می‌باشد که بنابر قول منسوب به علی بن ابی‌طالب، ابن‌عباس و جابر بن زید، هشتاد و هفتمین سورهٔ نازل شدهٔ قرآن است.
اما خواصِّ اهل این قصه را بدین عبارت نه این باید که یاد کردیم و اشارت ایشان اندر این اصل، به علم و حال نیست و ایشان فنا و بقا را به‌جز در درجهٔ کمال اهل ولایت استعمال نکنند؛ آنان که از رنج مجاهدت رسته باشند و از بند مقامات و تغیر احوال جسته و طلب اندر یافت برسیده و همه دیدنی‌های دیده بدیده و همه شنیدنی‌های گوش بشنیده و همه دانستنی‌های دل بدانسته و همه یافتنی‌های سر بیافته، و اندر یافتِ آن آفتِ یافت آن بدیده، و روی از جمله بگردانیده و قصد اندر مراد فانی شده و راه برسیده دعوی ساقط شده و از معنی منقطع گشته و کرامات حجاب شده، مقامات غاشیه گشته احوال لباسِ آفت پوشیده در عین مراد از مراد بیمراد مانده مشرب از کل ساقط ببوده، انس با مستأنسات هدر گشته؛ لقوله، تعالی: «لِیَهْلِکَ مَنْ هَلَکَ عَنْ بَیِّنَةٍ وَ یَحْیی مَنْ حَیَّ عَنْ بَیِّنَةٍ (۴۲/الانفال).» و اندر این معنی من می‌گویم: