انجاس

نخستین پاکی از احداث و انجاس دوم از معصیت وز شر وسواس

سرای تو کانجاست از بدو فطرت وصول مقاصد حصول مطالب

گر اسیرخط و خالی شد دلم‌، عیبم مکن مرغ جایی می‌رود کانجاست آب و دانه‌ای

ماتمکدهٔ علم شمر مدرسه کانجاست انصاف به خون غوطه‌زن و نوحه‌کنان بحث

این جهان پرتوی است از تابش بلکه ز انجاست جمله اسبابش

ناصحی گفت مپیماره بندرکانجاست عوض لاله مغیلان بدل شکر سم

یکی گفت مرغی چو رنگی تذرو همانجاست در بیشه بید و غرو

بازار را بهل سوی گلزار ران شتر کانجاست جای مستان، هم جنس و هم سرا

زنهار به جز در خرابات مکوب کانجاست که هر که هر چه خواهد یابد

عرب ار دیدی آن خوب فواکه کانجاست برنخواندی به قسم والتین والزیتونا