انتعاش

جنت ار عرض متاع خود دهد انتعاش ابلهان خواهم گزید

دارد از خط شکسته، انتعاشی طبع او زشت تر باشد، شکسته چون شود پای کلاغ

بیا ساقیا بر سرم نور پاش که از حدّ مستی گذشت انتعاش

پیمانه در هوای گل و خار می زنیم عالم تمام میکده انتعاش ما

ز بیرون پنبه نه در گوش و افغان از درون برکش اگر از نفس واعظ انتعاشی از بیان بینی

نشکفد طبع بی‌شراب، سلیم مایهٔ انتعاش یعنی می

خون می خورم به هجر تو و جور می کشم رنجور عشق را بجز این انتعاش نیست

هرچه از بی‌طاقتی مزد ثباتم داده‌اند هرچه از اندوه صرف انتعاشم کرده‌اند

مطرب مکن ز صافی آواز انتعاش چون زلف بی شکن بود آواز بی خراش

دگر از سبب های طیب معاش که یابند ازان جسم و جان انتعاش