انانیت

انانیت بذات خود فنا بود انانیت نبود آنجا خدا بود

انانیت بود آن شی‌ء که هر شیی اضافت می‌تواند یافت بروی

ایکه چشمت از انانیت حصاری به ندید همتت ایمن نشست از حصن خیبر داشتن

انانیت نهادن کار خواهد بر آید ز آنکه او را یار خواهد

و در حرکات نمازی این اشارت است که در وقت تکبیره الاحرام روی از جمله اغراض و اعراض دنیاوی بگردان و هر دودست برآور یعنی دنیا و آخرت برانداز از نظر همت و تکبیر بر عالم حیوانی و بهیمی کن و بگوی الله اکبر یعنی با بزرگواری حق هیچ را بزرگ مشناس و نظر از هر چه بزرگ نمای نفس و هواست بردار و بر بزرگواری حق انداز. خواجه علیه‌الصلوه و السلم ازینجا میفرمود «تکبیره الاولی خیر من الدنیا و ما فیها». و از خود سفر کن اول از قیام انسانی که شکل تجبر و تکبر و انانیت است بر کوع حیوانی آی که شکل تواضع و خضوع و انکسار است و از آنجا بسجود که شکستگی و فکندگی و افتادگی و مذلت نباتی است آی تا بتشهد شهود و حضور اول بازرسی که «واسجد و اقترب». بیت.

آنی که انانیت او رفته به تاراج آن قطره که گردید غریق یم مواج

گر قصدم از منست انانیت از نعمت شهود بکفرانم

دید خاک و انجم و افلاک را محکوم خود کرد دعوای انانیت بتدریج و مرور

چو داری درد درمانیت باشد چو جانت هست جانانیت باشد

کرد انانیت از سجود ابا هست ابلیس هست و بود اینجا