املش

النکنگه، روستایی از توابع بخش رانکوه شهرستان املش در استان گیلان ایران است.

موقعیت مکانی این شهر به‌طوری است که به ۴ شهر اصلی استان گیلان متصل است. از شمال به شهرهای کومله و لنگرود و دریای خزر، از شمال شرق به شهرستان املش و شلمان و رودسر، از جنوب به رشته کوه‌های البرز و از شمال غربی به لاهیجان محدود می‌شود. فاصله این شهر تا دریا حدود ۱۶ کیلومتر می‌باشد.

کنی از همت رحمت املش ختم بر خیر کتاب اجلش

با عدل شاملش نتوان یافت در جهان یکتن که باشد از ستم دهر مشتکی

بظاهر صورت ملکی داشت، و نقاب تقدیس بر بسته، و باطنی خراب. هزاران سال بساط عبادت بپیموده بر امید وصل، چون پنداشت که دیده املش گشاده شود، یا نفحه وصال درونش وزد، از سماء سموّ بر خاک لعنت افتاد که: «وَ إِنَّ عَلَیْکَ لَعْنَتِی»:

بقعه آقا سید جمال‌الدین مربوط به دوره قاجار است و در شهرستان املش، بخش رانکوه، روستای کاکرود واقع شده و این اثر در تاریخ ۲ آبان ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۱۰۶۱۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

اسماعیل گوابر، روستایی از توابع بخش رانکوه شهرستان املش در استان گیلان ایران است.

احمد منتظری (زاده ۱۳۳۴ - قم) مجتهد، فعال و صاحب‌نظر سیاسی و مذهبی، فرزند، سخنگو و رئیس دفتر آیت‌الله حسینعلی منتظری است. او همچنین داماد آیت‌الله محمدمهدی ربانی املشی است.

آن ودیعت کز حسین بددر دلش و آنچه محفوظ از ولی کاملش

روی او مهر است پنداری و من ما هم که راست کاملش چندان بیابم کو مرا همبر بود کذا

تپه‌های مارلیک در ۱۴ کیلومتری شهرستان رودبار و تپه‌های املش، کلاردشت و عمارلو از جمله مناطق تاریخی هستند که اشیاء نفیس و زینتی از طلا و نقره در آن‌ها یافت شده که تعلق آن‌ها به اقوام و قبایل ایرانی و آریایی مکشوف نیست. در این نواحی بخش طارم علیا اهمیت بسیار زیادی داشته و در دوران میانه اسلام به هندوستان ایران معروف بود.

این روستا در دهستان املش شمالی قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲۱۹ نفر (۶۹خانوار) بوده‌است.

شاد بادش در دو عالم دل به نیل هر مراد چون ز لطف شاملش دل‌های غمگین شاد شد

تا جهان بودست بود و تا جهان باشد بود زانکه نفس کاملش واصل به وحی اکبرست

احمد بن ابی نصر بَزَنْطی که نام کاملش ابوجعفر احمد بن محمد بن ابی نصر می‌باشد، از عالمان امامیه در کوفه است و از اصحاب امامان شیعه، موسی کاظم، رضا و جواد می‌باشد. او از جمله راویان موثق و فقیهان برجسته شیعه در دوران ائمه‌است. وی در سال ۲۲۱ هجری قمری درگذشت.

نسب کاملش «برهان‌الدین ابوالحسن ابراهیم بن عمر بن حسن بن رُباط بن علی بن ابی‌بکر خِرباوی بِقاعی» ذکر شده. زادهٔ روستای خربة روحه (از توابع شهرستان راشیا استان بقاع) در ۱۴۰۷/ ۸۰۹ بود. در حملهٔ بنو مزاحم به این روستا در ۱۴۱۸/ ۸۲۱، بسیاری از اهالی مهاجرت کردند و برهان‌الدین به دمشق رفت. آنجا علوم قرآنی و قرائت خواند. میان او و شمس‌الدین سخاوی، از رقابت و کشمکش ذکر شده است. برهان‌الدین به حج رفت و بسیار سفر کرد، سپس به دمشق بازگشت و همان‌جا در ۱۸ رجب ۸۸۵/۲ اکتبر ۱۴۸۰ درگذشت.

استادکلایه، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان املش در استان گیلان ایران است.

شیخ او شیخ کاملش خوانند بوعلی رودباریش دانند

آن امانت که گفت در قرآن حاملش شد ز جاهلی انسان

شبهتی ‌کز خلاف او زاید نکند عقل ‌کاملش تبیین