امانتی

امانتی که خدا وعده کرد در کونین در او نکرده خیانت، محمد عربی

بنا به روایتی از شیخ طوسی، عالم شیعه، حسین بن علی هنگام خروج از مدینه، امانتی نزد ام سلمه، بیوهٔ محمد، گذاشت و از او خواست هنگام مراجعتِ بزرگ‌ترین پسرش، امانت را به او بدهد و این امانت به سجاد تحویل داده شد. بر این اساس، نتیجه‌گیری می‌شود که سجاد بزرگ‌ترین پسر حسین بوده است.

امانتی شد و از بهر امتحان شد عرض ز شاهد ازلی، کردکار عزوجل

بار امانتی که فلک ز آن ابا نمود برداشت تا شفاعت مشتی جهول کرد

و رسول (ص) گفت، «هر نمازی که دل در وی حاضر نبود، خدای تعالی در آن نماز ننگرد» و خلیل، صلوات الله علیه، چون نماز کردی جوش دل وی از دو میل بشنیدندی و علی علیه السلام چون در نماز خواستی شد، لرزه بر وی افتادی و گونه بر وی بگشتی و گفتی آمد وقت امانتی که بر هفت آسمان و زمین عرضه کردند و ایشان طاقت آن نداشنتد و سفیان ثوری می گوید که هر که در نماز خاشع نبود نماز وی درست نبود.

و چون امیرالمؤمنین علی کرّم اللّه وَجْهَهُ قصد نماز کردی، موی‌های وی سر از جامهٔ وی بیرون کردی و لرزه بر وی افتادی و گفتی: «آمد وقت گزاردن امانتی که آسمانهاو زمین‌ها از حمل آن عاجز آمدند.»

إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمانَةَ... ای جوانمرد! جهد آن کن که عهد اوّل هم بر مهر اوّل نگاه داری تا فرشتگان بر تو ثنا کنند که تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلائِکَةُ أَلَّا تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا عادت خلق آنست که چون امانتی عزیز بنزدیک کسی نهند مهری برو نهند و آن روز که باز خواهند مهر را مطالعت کنند اگر مهر بر جای بود او را ثناها گویند. امانتی بنزدیک تو نهادند از عهد ربوبیّت أَ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ و مهر بَلی‌ برو نهادند، چون عمر بآخر رسد و ترا بمنزل خاک برند آن فرشته درآید و گوید: من ربک؟

در اساطیر یونان، آدامانتیا یا آدامانتیه پری بود که به پرورش زئوس نوزاد کمک کرد تا او را از پدرش کرونوس پنهان کند. نام او از کلمه یونانی ἀδάμας (آداماس)، به معنی «رام‌نشدنی» و θεά، کلمه یونانی «الهه» است.

بدان که فرزند امانتی است اندر دست مادر و پدر و دل وی پاک است چون جوهر نفیس و نقش پذیر چون موم و از همه نقشها خالی است و چون زمین پاک است که هر تخم که اندر وی افکنی بروید، اگر تخم افکنی به سعادت دین و دنیا رسد و مادر و پدر و معلم اندر ثواب شریک باشند و اگر به خلاف این بود بدبخت باشد و ایشان بر هرچه رود شریک باشند که حق تعالی همی گوید، «قوا انفسکم و اهلیکم نارا» و کودک را از آتش دنیا نگاه داشتن اولیتر که از آتش دوزخ نگاه دارند و نگاهداشتن وی آن بود که وی را به ادب دارد و اخلاق نیکو به وی آموزد و از قرین بد نگاه دارد که اصل همه فسادها از قرین بد خیزد و او را اندر تنعم و جامه نیکو آراستن خو نکند که آنگاه از آن صبر نتواند کردن و همه عمر اندر طلب آن ضایع کند، بلکه پاکی او اندر ابتدا جهد کند تا آن که وی را شیر دهد، به صلاح و نیکوخو و حلال خوار بود که خوی بد از دایه سرایت کند و شیر که از حرام آید پلید بود و چون گوشت و پوست کودک از آن بروید، طبع وی را با آن مناسبتی پدید آید که پس از بلوغ ظاهر شود. و چون زبان وی گشاده گردد، باید که سخن وی الله باشد و این وی را تلقین می کنند. و چون چنان شود که از بعضی چیزها شرم دارد، این بشارتی بود و دلیل آن بود که هر که نور عقل بر وی افتاد، از شرم شحنه ای سازد که وی را بر هر چه زشت باشد تشویر همی دهد.

این همه جهلست، ورنه کوه نمی‌کرد عهدهٔ عهد امانتی که تو داری

هر دل که دعوی من کرد آنگه به دیگری نگرست در من خاین شد. و محبت من امانتی است، هر تصرف که در وی کنی خیانت است.

بیا که در دل تنگ من از خزانه ی عشقت امانتیست که روح الامین نبود امینش

آلبریت فوق العاده قوی است، او میتوانست مستقیماً با رایانه ها ارتباط برقرار کند و حتی هوشی بالاتر از طراحش دونالد پیرس داشت. آلبریت سه تیغ بلند داخل و خارج شونده در دو دست خود داشت، درست مثل ولورین (اما آدامانتیوم نبود). آلبریت نه تنها دانش فنی اش قرن ها فراتر از تعارف علمی بود (چون میتوانست در آن پیشرفت چشمگیری داشته باشد)، بلکه بسیار عالی و کامل در فنون عکاسی و دانشی دقیق داشت حتی مهم ترین و مبهم ترین جنبه هایی از تاریخ رو نیز داشت. آلبریت ساختمان بدنی خود را نیز با زرهی ضد گلوله تقویت کرده است. اگرچه آلبریت در همان ابتدا برای مبارزه با ولورین طراحی و ساخته شده بود، اما مهارت های مبارزه اش محدودیت هایی داشت.

در مدرسه سلطانی استانبول تحصیل کرد و پس از بازگشت به ایران در گمرک طهران مشغول به کار شد. سپس مأمور به گمرک آذربایجان شد و پس از مدتی از خدمت گمرک خارج و در پستخانه مرکزی در تهران در شعبه بسته‌های امانتی به کار پرداخت.