الد کردن

بنی‌خالد، دیگر آن نیروی توانمند نظامی پیشین را از دست داده بود و قبایلی مانند عُجمان، دواسر، سبیع و مُطیْر شروع به دست درازی به سرزمین‌های بیابانی بنی‌خالد کردند. آنها همچنین درگیر اختلافات داخلی بر سر رهبری بودند. اگر چه بنی‌خالد در این دوره توانست با قبیله «عَـنِزّه» هم‌پیمان شود، ولی سرانجام از اتحاد چندین قبیله به همراه آل سعود که در سال ۱۸۲۳ فرمانروایی خود را دوباره در ریاض برپا داشتند محروم بود. و نبردی دیگر با سُبیْع و آل سعود در سال ۱۸۳۰، حکومت بنی خالد را به پایان رساند. عثمانی بار دیگر در سال ۱۸۷۴ یک فرماندار از بنی‌خالد بر احساء گماشت، ولی فرمانروایی او نیز کوتاه بود.