اقداح

بنوش لعل مذاب از زمرّدین اقداح ببین که جوهر روحست در قدح یا راح

خم می نیم جرعه جامیست کیف یکفی لشربه الاقداح

ساقس بقدح چه میکنی راح لعل تو بس است راح اقداح

زبهر آنکه کنم کهربا به رنگ عقیق بیار لعل مذاب از زمردین اقداح

عکس می‌دید به پیمانه مگر آن سرمست که دگر در نظرش باز نیامد اقداح

بیا و بر دل و بر جان مغربی می ریز مئی که هیچ مُلَوَّث نمیکند اقداح

هان سبک دوری بگردان ای پسر ز آب حیات آن چنان کز یک دگر در نگسلند اقداح را

ثقات روات خبر دادند که مشتاب که مقصود و مقصد نه بر نمط و نسق عهد گذشته و ایام نوشته است، آن همه نسیم ها بسموم بدل شده است و آن همه شکرها بسموم عوض گشته، از ریاحین آن بساتین بجز خار نیست و از آن اقداح افراح در سر جز خمار نه.

نباشد چاره جز صافی شرابی باقداح یقلبها الکرام

چو آفتاب بر آید عجب مدار اگر به زینهار درافتد به سایه اقداح