افشردن

حیات شاعر اندر مردن اوست بقای خوشه در افشردن اوست

جرات افشای راز عشق بیدل سهل نیست تا چکد یک اشک مژگان‌ها به خون افشردنست

شد ز افشردن سر پنجه ی جود تو کبود چون کف نیل ز سر تا به قدم ابر مطیر

غمد را بنمود و پنهان کرد تیغ باید افشردن مرورا بی‌دریغ

هَشّ: آنچه جرم او سست و ریزنده باشد و به اندک افشردن ریزه شود. مثل: صبر خوب و غاریقون.

در گذر صائب ازین مرحله آتش خیز بیش ازین پای در آتش نتوان افشردن

این چه دم اژدها افشردنست هیچ دانی چه خبر آوردنست

چرخ معذورست در افشردن دلهای خلق نخل ماتم تازه رو از آب چشم مردم است

چه توان کرد به هر بی‌جگری‌ها بیدل ناگزیریم ز دندان به جگر افشردن

شعار عشق بازان چیست، خوبان را دعا کردن قفا خوردن، پی افشردن، جفا بردن، وفا کردن

نیست جای خودنمایی، تنگنای روزگار؛ گل درین بستان، ز افشردن کند نشو و نما!